Του Σάκη Μουμτζή
Στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ σημαίνει πως μετά τις εκλογές δεν θα μπορεί να επηρεάσει τις εξελίξεις.
Και δεν αναφέρομαι τόσο στην θεσμική του αδυναμία να συνδιαμορφώσει το πολιτικό τοπίο - κάτι που είναι δεδομένο με τον ισχύοντα εκλογικό νόμο - όσο στην διάρρηξη των σχέσεων του με την κοινωνική βάση του.
Έτσι, σημαντικό δεν είναι ποια θα είναι η ποσοστιαία διαφορά του από το πρώτο κόμμα, την Νέα Δημοκρατία, όσο το ποσοστό που αυτός θα λάβει.
Δηλαδή, αν η Νέα Δημοκρατία λάβει π.χ. 37% και ο ΣΥΡΙΖΑ 25% η ήττα του δεν είναι στρατηγική. Εχει συμπαγείς δυνάμεις, που θα του επιτρέψουν να καλλιεργήσει την προοπτική της επανόδου του στην εξουσία.
Συγχρόνως, με ένα παραπλήσιο ποσοστό οι εσωκομματικές τριβές θα περιοριστούν στο ελάχιστο. Ο ΣΥΡΙΖΑ ουσιαστικά θα παραμείνει κόμμα εξουσίας.
Αν όμως η Νέα Δημοκρατία λάβει π.χ.29% και ο ΣΥΡΙΖΑ 17% τότε η ήττα του προσλαμβάνει στρατηγική μορφή. Για έναν απλούστατο λόγο.
Σε αυτήν την περίπτωση το ΚΙΝ.ΑΛ θα βρεθεί με διψήφιο ποσοστό, ενδεχομένως, πολύ κοντά στο ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ. Κάτι που θα ξανανοίξει το παιχνίδι της ηγεμονίας στον χώρο της Κεντροαριστεράς.
Συγχρόνως, ένα ποσοστό κάτω του 20% θα προκαλέσει εσωκομματικές αντιδράσεις μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, από πρωτοκλασάτα στελέχη που σήμερα, διακριτικά, αρχίζουν και παίρνουν αποστάσεις από την πολιτική της ηγετικής του ομάδας.
Το ζητούμενο για το επόμενο κυβερνητικό σχήμα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ να βρεθεί στην αντιπολίτευση αποδυναμωμένος πολιτικά και απονομιμοποιημένος ιδεολογικά.
Πολύ απλά να μην μπορεί να κινητοποιήσει κόσμο. Με ένα συμπαγές π.χ. 25% αυτήν την δυνατότητα θα την έχει.
Η προοπτική της επανόδου στην εξουσία είναι πάντα μια συγκολλητική ουσία.
Υπάρχει περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ, αν η ήττα του προσλάβει διαστάσεις πανωλεθρίας, να επανακαθορίσει την θέση του στο πολιτικό τοπίο, προσχωρόντας σε πιο μετριοπαθείς θέσεις;
Νομίζω πως όχι. Το ιδεολογικό και πολιτικό DNA του το απαγορεύει. Ο ΣΥΡΙΖΑ ή θα είναι αυτό που είναι ή δεν θα είναι ΣΥΡΙΖΑ. Θα είναι κάτι άλλο.
Αυτό το κάτι άλλο όμως δεν μπορεί να συγκροτηθεί από την νυν ηγετική ομάδα του, που δεν διαθέτει ούτε καν ελάχιστα αποθέματα αξιοπιστίας και φερεγγυότητας.
Και οι πολύ λίγες φωνές λογικής που υπάρχουν μέσα στο κόμμα, είναι πολύ αδύναμες για να διαμορφώσουν μιαν άλλη ολοκληρωμένη πρόταση.
Άλλωστε, σε περίπτωση στρατηγικής ήττας και η σχέση του με την Κεντροαριστερά θα αναδιαμορφωθεί πάνω στους νέους συσχετισμούς δυνάμεων που θα προκύψουν μετά τις εκλογές. Θα πάψει να είναι υπεροπτική και ηγεμονίστικη.
Έτσι ορίζεται, πιο συγκεκριμένα, η έννοια της στρατηγικής ήττας του ΣΥΡΙΖΑ. Βέβαια με τα υπάρχοντα στοιχεία των δημοσκοπήσεων κάτι τέτοιο δεν προκύπτει.
Επειδή όμως στην πολιτική υπάρχουν και οι απρόβλεπτοι παράγοντες, ο ΣΥΡΙΖΑ ισορροπεί σήμερα επικίνδυνα μεταξύ ευπρόσωπης ήττας και συντριβής.
