Ειδικού Συνεργάτη
Η εντελώς πρωτότυπη -για την ιστορία του Συμβουλίου Επικρατείας- ματαίωση της διάσκεψης για το θέμα των τηλεοπτικών αδειών, συνιστά πρώτου μεγέθους είδηση για τον λόγο ότι διαμορφώθηκε μια τάση εντός των δικαστών της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου, η οποία εμφανίζεται από δικαστικές πηγές, ως «ρωγμή» στην γραμμή εκείνη που παρουσίαζε ως δεδομένο ότι τα πράγματα θα εξελιχθούν όπως ακριβώς θέλει η κυβέρνηση. Όσο δεδομένη βέβαια μπορεί -που υπό κανονικές συνθήκες δεν μπορεί- να είναι μια δικαστική απόφαση.
Τι ήθελε η κυβέρνηση; Μα το είχε πει μετ' επιτάσεως ο ίδιος ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ: «Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να είναι η απόφαση διαφορετική», εννοώντας από το να κρίνει συνταγματικό το νόμο Παππά.
Τι συνέβη την Παρασκευή το πρωί; Μια ομάδα δικαστών (ισχυρή τάση όπως λέγεται στις παρυφές του ΣτΕ) σήκωσε ανάστημα και αντέδρασε -προεξάρχοντος του αντιπροέδρου, με τεράστια εμπειρία- σε έναν πρόλογο επί διαδικαστικών θεμάτων του προέδρου του Δικαστηρίου. Ο πρόλογος αυτός, όπως λέγεται, χωρεί διάφορες, από αθώες έως και μη αθώες, ερμηνείες. Η ένταση και τα ντεσιμπέλ ήταν σε πολύ υψηλή κλίμακα, τόση που κάποιοι έφυγαν με βιασύνη από την αίθουσα. Την ένταση αυτή τη διέψευσε η Ένωση Δικαστικών Λειτουργών του ΣτΕ, ενώ ο πρόεδρος μίλησε απλώς για ματαίωση λόγω της εξωτερικής έντασης στο δημόσιο λόγο για το θέμα των αδειών.
Ερώτηση: Από πότε οι δικαστές επηρεάζονται από εξωτερικούς παράγοντες;
Ένταση δεν υπήρχε όταν κρίνονταν η συνταγματικότητα των μνημονίων ή το θέμα της ΕΡΤ;
Γιατί η διάσκεψη δεν ματαιώθηκε πριν ξεκινήσει με εσωτερικό, υπηρεσιακό σημείωμα του προέδρου;
Ρητορικά τα ερωτήματα γιατί απλώς η απάντηση είναι μια: Οι δικαστές αισθάνονται ότι όλα τα μάτια είναι πάνω τους και αποφάσισαν, μερικοί από αυτούς, να κινηθούν σε γραμμή άμυνας απέναντι στις επιθέσεις που δέχεται το σώμα και κατηγορίες για «ποδηγέτηση από την κεντρική εξουσία κλπ.». Αποφάσισαν εν ολίγοις, χωρίς αυτό να σημαίνει απολύτως τίποτα για την τελική τους κρίση, να λειτουργήσουν όπως θα λειτουργούσαν σε κάθε μεγάλη υπόθεση με πολιτικό, κοινωνικό και επιχειρηματικό ενδιαφέρον: Με το γράμμα του νόμου.
Είναι πλειοψηφική η τάση αυτή στο Ανώτατο Δικαστήριο; Ουδείς γνωρίζει, άλλωστε ουδείς μπορεί έτσι απλά να αμφισβητήσει τη συνείδηση κανενός. Ούτε βέβαια ότι υπάρχει μια άλλη τάση που έχει προαποφασίσει. Αλλά υπάρχει μια φράση που περιφέρεται στα δικαστήρια. Λένε λοιπόν οι δικαστές, ότι «είναι η ψυχή του Κράτους». Αν είναι έτσι, τότε η κεντρική εξουσία οφείλει να ανησυχεί εντόνως όταν παρουσιάζονται «ρωγμές στην ψυχή του Κράτους».
