Όποιος παρακολούθησε χτες τις συγκεντρώσεις της ΑΔΕΔΥ και της ΓΣΕΕ, ημέρα που ψηφιζόταν ένα από τα πιο ευρωκτόνα νομοσχέδια κατά όλης της μεσαίας τάξης και των ασθενέστερων, θα αναρωτιόταν αν οι εργαζόμενοι στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα εξαιρούνται από τις διατάξεις του! Η απάντηση είναι ίσως πιο απλή.
Και είναι ίσως απλή γιατί σε καμιά άλλη μεγάλη απεργία, ανήμερα ψήφισης παρόμοιων νομοσχέδιων, δεν απουσίαζαν τόσο επιδεικτικά οι πολίτες. Και πώς να μην απουσιάζουν! Με τι να κατέβουν στο κέντρο της Αθήνας και να συμμετάσχουν ακόμα κι εκείνοι που ήθελαν, αφού δεν υπήρχε καμιά δημόσια συγκοινωνία σε λειτουργία! Ούτε μία! Για έναν λαό που στο πιο πληττόμενο κομμάτι του δεν του περισσεύει για να ξοδεύεται σε ταξί και που κόβει τις βενζίνες και παραδίνει τις πινακίδες των αυτοκινήτων!
Ναι, ο ενεργός λαός έχει κουραστεί να κατεβαίνει χωρίς να έχει έμπρακτο αποτέλεσμα η φωνή του. Και η αντιπολίτευση δεν μπορεί να κινητοποιήσει ούτε τους ψηφοφόρους της, εκτός από το ΚΚΕ. Το οποίο έκανε χτες μια πρωτοφανή επίδειξη δύναμης στο να πειθαρχούν συνειδητά και μαζικά οι οπαδοί του. Η συγκέντρωσή του το βράδυ στο Σύνταγμα ήταν πολύ μεγάλη! Κι αυτή είναι άλλη μια απόδειξη ότι κοπάδι χωρίς τσοπάνο δε βγαίνει από το μαντρί. Λαός χωρίς καθοδήγηση δεν κουνιέται. Δεν το λέω εγώ. Ο Λένιν το έλεγε…
Στην πολιτική, όμως, υπάρχουν λογιών λογιών τσοπάνηδες. Οι κρατικοσυνδικαλιστές είναι τέτοιοι. Και μπορεί να έχουν απαξιωθεί εντελώς στη συνείδηση του κόσμου, κι αυτός είναι άλλος ένας λόγος που δεν τους ακολουθεί ο λαός, αλλά κρατάνε στα χέρια τους μέσα παραγωγής! Και μ αυτά κάνουν πολιτική της συντεχνίας.
Όμως, αυτό το προβοκατόρικο κατόρθωμα χτες με τον αποκλεισμό όλων των πολιτών από τη δυνατότητα να διαδηλώσουν στις κεντρικές συγκεντρώσεις, μόνο ένας μπορούσε να το κάνει αποτελεσματικά. Τα κρατικοδίαιτα συνδικάτα των συγκοινωνιών. Δεν άφησαν ούτε βάρδιες σε κομβικές διαδρομές σε λαϊκές ή πολυπληθείς συνοικίες οι αθεόφοβοι! Για να διευκολύνουν τους οικονομικά αδύναμους ή τους ενεργούς απεργούς!
Ήταν στην πράξη μια ευγενική προσφορά των συνδικαλιστών στην κυβέρνηση! Η οποία αρέσκεται να κομπάζει ότι δεν υπάρχει λαϊκή αντίδραση στην πολιτική της. «Ορίστε. Είδατε το λαό να κατεβαίνει στους δρόμους, όπως παλιά;» ειπώθηκε χτες στη Βουλή!
Θυμίζω ότι πριν από λίγους μήνες, και χωρίς να πάρει μεγάλη δημοσιότητα, οι μηχανοδηγοί του μετρό εντάχτηκαν στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα (!), την ώρα που δεν είναι ενταγμένοι δεκάδες κλάδοι εργαζόμενων, που η δουλειά τους είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ βαριά και ανθυγιεινή!
Ταυτόχρονα, το κύκλωμα της κατασπατάλησης δημόσιου χρήματος με τα λεωφορεία, τις προμήθειες υλικού, αναλώσιμων, ανταλλακτικών και τις αβαρίες τους, όπως και το σύστημα ηλεκτρονικού εισιτηρίου στον ΟΑΣΑ, που δεν αλλάζει σε τίποτε την εισιτηριοαποφυγή είναι ζωντανά και ανεξέλεγκτα. Όσοι χρησιμοποιούν τα λεωφορεία κάθε μέρα, είναι μάρτυρες ότι μόνο ένας στους 5 με 7 επιβάτες επικυρώνουν κάρτες ή ηλεκτρονικά εισιτήρια! Ποιος θα τους ελέγξει; Υπάρχουν μπάρες; Υπάρχουν ελεγκτές; Όχι. Υπάρχει το κορόιδο ο πολίτης, που με τους φόρους πληρώνει τα τεράστια ελλείμματα της κακοδιαχείρισης αυτών των δημόσιων τεράτων.
Έτσι, ζει και βασιλεύει επίσης το κύκλωμα με τα πλαστά παλιά εισιτήρια, που ο υπουργός κ. Σπίρτζης απειλεί εδώ και ένα χρόνο ότι θα πάει φυλακή! Ήταν δίκαιο, αλλά δε γίνεται πράξη.
Να μη μιλήσουμε για το ξέφραγο και ανεξέλεγκτο αμπέλι του ΟΑΣΑ όπου πολλοί από τους εργαζόμενους συμπεριφέρονται στους πολίτες καθημερινά λες και τα λεωφορεία είναι τσιφλίκια τους. Με τον αέρα που τους δίνει το αυταρχικό και τσαμπουκαλίδικο συνδικάτο, χέρι χέρι με την αντίστοιχη διοίκηση του οργανισμού.
Για να μην ξεχνιόμαστε, οι συγκοινωνίες ήταν πάντα κυβερνητικό φέουδο. Διορισμοί, πολιτική και μάσες από τη συντήρηση υλικού και τις προμήθειες οχημάτων και ανταλλακτικών και αναλώσιμων. Ένα φιλέτο που καμιά κυβέρνηση δεν άφησε αδάγκωτο.
Όλο αυτό το σύστημα πλήρωσε χτες το κάτι τις του στην κυβέρνηση για να μην μπορεί κανείς πολίτης να κατέβει στις συγκεντρώσεις. Έναντι παροχών βεβαίως βεβαίως. Κι εσύ περιμένεις το τραίνο της αλλαγής! Απεργεί…
Γ. Παπαδόπουλος - Τετράδης
