Η Βενεζουέλα είναι μακριά κι ο Μαδούρο είναι φίλος. Όχι απαραίτητα δικός μας ή δικός σας. Αλλά του κ. Τσίπρα, οπωσδήποτε. Να υποθέσουμε, με το άρρωστο φιλελέ μυαλό μας, ότι ο κ. Βούτσης δεν θα κάνει δεκτό το αίτημα της Ν.Δ. για συζήτηση στην Βουλή. Αν κάνουμε λάθος, οφείλουμε ένα πρώτο θέμα στο πρόεδρο Βούτση! Κάτι σαν επιβράβευση ένα πράγμα…
Και τι μας ενδιαφέρει εμάς τι συμβαίνει στην Βενεζουέλα; Μήπως δεν έχουμε τα δικά μας προβλήματα να αντιμετωπίσουμε και θα πρέπει να αρχίσουμε να ασχολούμαστε και με τα προβλήματα των άλλων; Είναι μία ενδιαφέρουσα τοποθέτηση, η οποία, όμως, δεν συμβαδίζει με τις απόψεις που ξέραμε μέχρι σήμερα ότι αντιπροσωπεύουν οι κυβερνώντες μας. Διότι ο Αλέξης ο Τσίπρας, ο Νίκος ο Παπάς, ο Παύλος ο Πολάκης, ο Αλέκος ο Φλαμπουράρης και τα άλλα τα παιδιά είναι ευαίσθητα παιδιά. Βάζουν μπροστά και πάνω απ' όλα τον άνθρωπο.
Κόπτονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα, έχουν αγωνιστεί γι αυτά. Δεν θυμάμαι αν συμμετείχαν στις εκστρατείες για την συλλογή του καφέ στην Νικαράγουα. Είμαι απόλυτα σίγουρος, όμως, ότι είχαν φέρει στην Βουλή (και καλώς το έπραξαν) το θέμα του Παλαιστινιακού κράτους με την ίδια μέθοδο που επέλεξαν κι οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας. Και τότε χρειαζότανε η σύμφωνη γνώμη του τότε προέδρου της Βουλής, αφού με βάση τον κανονισμό δεν μπορεί να εισαχθεί για ψήφισμα ένα θέμα απευθείας στην ολομέλεια παρά μονάχα μέσω μιας Επιτροπής και με την σύμφωνη γνώμη του Προέδρου της Βουλής. Άρα δεν πρόκειται για μία ασυνήθιστη και άγνωστη διαδικασία. Θα λέγαμε για την ακρίβεια ότι αυτοί την ανακάλυψαν, οι Συριζαίοι. Κι ο τότε πρόεδρος της Βουλής υποκλίθηκε στην ευρηματικότητά τους και είπε το ναι. Υπάρχει κι η πιθανότητα να θεώρησε ο άνθρωπος ότι το όφειλε στον Θεσμό, καθώς εκπροσωπούσε το Σώμα κι όχι το κόμμα που τον ανέδειξε, αλλά αυτό είναι ένα άλλο κεφάλαιο ξεχασμένο. Δεν έχουμε δα και τόσες απαιτήσεις στις μέρες μας.
Ας επανέλθουμε στο αρχικό μας ερώτημα: Και τι μας ενδιαφέρει εμάς τι συμβαίνει στην Βενεζουέλα; Έχουμε, δηλαδή, τον ίδιο βαθμό ενδιαφέροντος με εκείνον των υπολοίπων Ευρωπαίων πολιτών; Διότι στις 27 Απριλίου έχει οριστεί συνεδρίαση στο Ευρωκοινοβούλιο για να εγκριθεί ψήφισμα καταδίκης του Μαδούρο και της παρέας του. Κάτι θα πρέπει να γνωρίζει γι αυτό ο κύριος αντιπρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου κ. Παπαδημούλης. Δεν μπορεί, κάτι θα έχει ακούσει εκεί στα ξένα που ζει. Εκτός κι αν εκείνη την ημέρα την επιλέξει να μην πάει στο Κοινοβούλιο που τον αμείβει τόσο πλουσιοπάροχα και να πάει σε κάποιο κοντινό μπαρ και να πλακώσει τα ξίδια. Σαν κι αυτά που ευχότανε διαδικτυακά σε όσους εξέφραζαν αντιρρήσεις για την εκλογή Μαδούρο. Αλλά δεν νομίζουμε! Έχει μεγάλη ψυχή ο Δημήτρης! Μπορεί να συγχωρεί και να αναλαμβάνει και την ευθύνη λαθεμένων επιλογών. Τι στο καλό; Αλάνθαστος είναι; Ο Δημήτρης το ξέρει αυτό, ότι οι άνθρωποι κάνουμε λάθη. Φανταζόμαστε ότι υπό το βάρος των τόσων φόνων που έχουν σημειωθεί, θα έχει το θάρρος να δείξει αυτή την πλευρά του.
Είναι αλήθεια ότι δεν έχουμε απαντήσει στο ερώτημα. Εντάξει, υπάρχουν ομοιότητες στον τρόπο με τον οποίον οι Παπάδες επιχείρησαν να ελέγξουν τα μέσα ενημέρωσης στην Ελλάδα με εκείνον που εφάρμοσαν οι Τσαβιστές στην μακρινή Βενεζουέλα. Υπάρχει κι εκείνο το ταξίδι με το ιδιωτικό αεροπλάνο εκείνου του περίεργου. Αλλά και πάλι, δεν βλέπω που μας αγγίζουν εμάς όλα αυτά; Με τους καναλάρχες είμαστε και μας νοιάζει ή θα τους υπαγορεύσουμε τώρα και τις παρέες τους; Τι στον διάολο φίλοι της Ελευθερίας είμαστε να φτάσουμε μέχρι εκείνο το σημείο!
Υπάρχουν κι οι επίσημες δηλώσεις του κ. Τσίπρα ότι θέλει να καταργήσει τον καπιταλισμό και να φέρει στην Ελλάδα το σύστημα Τσάβες. Η αλήθεια είναι ότι βλέποντας κανείς την οικονομική πολιτική Τσίπρα για την κατάργηση της μεσαίας τάξης, ίσως αρχίσει να ανησυχεί για το αν οι εξελίξεις στην Βενεζουέλα έχουν ένα πολιτικό -έστω- ενδιαφέρον. Αλλά αν μάθει ότι η Βενεζουέλα έχει και πετρέλαιο, λέει και πάλι ότι δεν μπορεί να είναι κάποιος τόσο ηλίθιος για να θελήσει να εφαρμόσει στην Ελλάδα μία πολιτική που εφάρμοσε στην Βενεζουέλα ο Τσάβες με την αβάντα της πετρελαιοπαραγωγού χώρας. Είπαμε, είναι κομμουνιστές. Όχι ηλίθιοι…
Το ψάχνουμε από εδώ, το ψάχνουμε από εκεί, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί στο καλό ασχολούμαστε με την Βενεζουέλα. Τι θέλουν οι Φιλελέδες και οι Δεξιοί σύμμαχοί τους κύριε Βούτση; Μία συζήτηση στην Βουλή. Κάντε την για να τελειώνουμε και να απαλλαγούμε από την αφόρητα ενοχλητική αυτή συζήτηση. Διότι κι αυτοί οι φιλελέδες είναι χειρότεροι από εσάς του Αριστερούς. Έχουν κάτι εμμονές χειρότερες κι από εκείνες των δικών σας. Αφήστε, ξέρω γω.
Κύριε πρόεδρε μας, εδώ έχουμε φάει τόσες και τόσες ώρες για ανούσια θέματα. Όπως για την παρακολούθηση των ερωτήσεων του προέδρου Λεβέντη. Και θα μας χαλάσει μία ακόμη χαμένη ώρα; Εκτός αν υπάρχει σοβαρός λόγος και δεν πρέπει να βγάλουμε ψήφισμα για τον Μαδούρο. Υπάρχει τέτοιο πράγμα; Λίγο δύσκολο. Έ, κύριε Βούτση;
Θανάσης Μαυρίδης
