Το ναυάγιο της συνωμοσίας της ομάδας Τσίπρα – Καμμένου, με το κωδικό όνομα “Novartis”, δεν έχει τελειωμό. Η υπόθεση που στηρίχτηκε πάνω σε ψευδομάρτυρες και σε μεθοδεύσεις, αρχειοθετήθηκε. Και αυτό συνέβη, διότι οι εισαγγελείς δε βρήκαν επαρκή στοιχεία μέσα στην εξαντλητική δικογραφία, που να τους δίνουν τη δυνατότητα να προχωρήσουν σε διώξεις.
Με δυο λόγια, η υπόθεση έκλεισε νομικά. Θα έκλεινε τελεσίδικα και στη δημόσια σφαίρα, αν ήμασταν μια χώρα στην οποία όλα τα πολιτικά κόμματα θα ενστερνίζονταν τη διάκριση των εξουσιών, θα πίστευαν στην αυστηρή τήρηση των νόμων και θα αντιλαμβάνονταν τη λειτουργία των θεσμών.
Δυστυχώς, σημαντικό τμήμα του πολιτικού κόσμου, δεν έχει αντιληφθεί το τι σημαίνει μια δυτική ελεύθερη δημοκρατία. Στο μυαλό του είναι όλα χύμα. Και η σκέψη του είναι γεμάτη από ιδεοληπτικές εμμονές που ξεκινούν από λαϊκά δικαστήρια και φτάνουν στα δικαστήρια της «κυβέρνησης του βουνού», και από τη γνωστή ρήση «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη», μέχρι την αντίληψη της ταύτισης της εκτελεστικής, της δικαστικής και της νομοθετικής εξουσίας, με ένα «αόριστο» συνονθύλευμα εννοιών και πραγμάτων, που οι ίδιοι αποκαλούν «κράτος».
Το πολιτικό μόρφωμα του ΣΥΡΙΖΑ που έχει συγκεντρώσει όλους τους εραστές του ολοκληρωτισμού, απειλεί ότι θα «βγάλει από τα αρχεία την υπόθεση» ώστε να οδηγηθεί εκ νέου στα δικαστήρια. Πώς όμως θα το επιτύχει αυτό; Υπάρχει σχετική διαδικασία που μπορεί να κινήσει η εκτελεστική εξουσία; Φυσικά και όχι. Όμως αυτό δεν έχει σημασία, για τους νοσηρούς εγκέφαλους των αρχηγικών στελεχών τους ΣΥΡΙΖΑ.
Έτσι, μην αναγνωρίζοντας τις αποφάσεις των εισαγγελικών λειτουργών, οι επιτελείς του ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζουν να δικάζουν «μπροστά στον λαό», όπως υποστηρίζουν και να καταδικάζουν στον αέρα, αυτούς, για τους οποίους οι αρμόδιες αρχές έκριναν ότι οι κατηγορίες εναντίον τους, είναι αβάσιμες.
Και κραδαίνουν στα χέρια τους επιχειρήματα και «στοιχεία», τα οποία έχουν καταρρεύσει ήδη, μέσα από τις διαδικασίες των ειδικών επιτροπών της Βουλής, αλλά και από τα «πόθεν έσχες», που κατατίθενται αρμοδίως κάθε χρόνο από τους βουλευτές. Και εξακολουθούν ανερυθρίαστα να ομιλούν για «κουκούλωμα» και για συγκάλυψη, χυδαιολογώντας χωρίς να έχουν μπει καν στον κόπο της ανάγνωσης της πράξης αρχειοθέτησης των 78 σελίδων, που δίνει απαντήσεις σε όλα.
Βέβαια, οι κατηγορίες ότι χρηματίζονταν υπουργοί από τις φαρμακευτικές εταιρείες, την ίδια στιγμή που οι υπουργοί ως πολιτικοί προϊστάμενοι των υπηρεσιών, μείωναν με αποφασιστικό τρόπο τη φαρμακευτική δαπάνη, ήταν από την αρχή εξόφθαλμα παράλογες.
Ωστόσο, συμβάδιζαν αφενός με το «λαϊκό αίσθημα», ότι κάτι συμβαίνει στα φάρμακα και αφετέρου με την επιθυμία του διδύμου Τσίπρα – Καμμένου να οδηγηθούμε στις εκλογές του 2019 με υπόδικους πολιτικούς αντίπαλους. Και μάλιστα με την κατηγορία του «μεγαλύτερου σκανδάλου στην ιστορία της Ελλάδας».
Η σιωπή ιχθύος από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ, σχετικά με την κατάρρευση της ακραίας συνωμοσίας της Novartis και την αποτυχημένη κατάληξη της βαθιάς αντιθεσμικής παρέμβασης της προηγούμενης κυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου, που έχει μολύνει για πολλά χρόνια την πολιτική ζωή της χώρας, έχοντας «κρεμάσει στα μανταλάκια» συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα και έχοντας διεγείρει αντισυστημικά αντανακλαστικά σε μια μεγάλη μερίδια των πολιτών, εγείρει μια σειρά από ερωτήματα. Ερωτήματα, σχετικά με το εξελισσόμενο φλερτ ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ. Ένα πολιτικό φλερτ, που φυσικά θα περάσει από αρκετές φάσεις, μέχρι να φανεί ποιος θα έχει το πάνω χέρι.
Και σε όσους υποστηρίζουν ότι «αυτά δε γίνονται» και ότι «είναι σενάρια επιστημονικής φαντασίας», θα ήθελα να υπενθυμίσω το τι είχε συμβεί κατά τη διάρκεια της περιόδου 1989 – 1990.
Τότε, μόλις 4 μήνες μετά το λεγόμενο "βρώμικο 89", παρ’ όλο που οι βουλευτές του Συνασπισμού είχαν παραπέμψει μαζί με τους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας τους Παπανδρέου, Κουτσόγιωργα και Τσοβόλα στα δικαστήρια, ο Συνασπισμός που αποτελείτο τότε από το ΚΚΕ, την ΕΔΑ και διάφορα άλλα αριστερά κόμματα, είχε συνεργαστεί μαζί με το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου. Με ποιον τρόπο; Κατεβάζοντας κοινούς συνδυασμούς στις μονοεδρικές περιφέρειες, με σκοπό να σταματήσουν τότε την αυτοδυναμία της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.
Ας μην εκπλαγούμε, λοιπόν, αν βρεθούμε μπροστά σε παρόμοια φαινόμενα. Το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ δεν αναδεικνύει σήμερα με την πιο ισχυρή φωνή την κατάρρευση του «μεγαλύτερου σκανδάλου της ελληνικής ιστορίας» που είχαν στήσει οι Τσίπρας και Καμμένος, συνηγορεί στο συμπέρασμα περί ύπαρξης υπόγειων διαύλων επικοινωνίας, με σκοπό την προσπάθεια δημιουργίας της λεγόμενης «προοδευτικής διακυβέρνησης».
