Του Κωνσταντίνου Χαροκόπου
Η έναρξη της μακρόσυρτης προεκλογικής περιόδου για τις κοινοβουλευτικές εκλογές, δείχνει αλλαγή κυβέρνησης στο βάθος του oρίζοντα. Οπότε το βασικό ενδιαφέρον επικεντρώνεται στην ποιότητα των πολιτικών που θα μας αντιπροσωπεύσουν την επόμενη ημέρα στην Βουλή και που θα στελεχώσουν την κυβέρνηση.
Η σύνθεση της παρούσας Βουλής αποτελεί ασφαλώς το πλέον αρνητικό παράδειγμα των τελευταίων δεκαετιών. Είναι παιδί του αντιμνημονιακού, ακροδεξιού, ακροαριστερού, εθνολαϊκίστικου κινήματος. Η αγανάκτηση οδήγησε μια ομάδα σχετικά αμόρφωτων ανθρώπων, με μηδενικές προσλαμβάνουσες παραστάσεις του πραγματικού κόσμου, στην εξουσία. Με ρητορική και αφηγήματα που προσαρμόζονταν πάνω σε τακτικές κινήσεις, οδήγησαν πολλούς πολίτες στον εμμονικό και ιδεοληπτικό χυλό τους, αδυνατώντας να δώσουν απαντήσεις στα προβλήματα της χώρας. Η αδυναμία ανάγνωσης της πραγματικότητας, συνοδευόμενη από την αδυναμία κατανόησης της αλληλουχίας των γεγονότων και των συσχετισμών τους ώθησε όλη αυτήν περίοδο να παραμένουν στην εξουσία, κάνοντας το μόνο πράγμα που γνωρίζουν καλά. Να δημιουργούν κρίσεις, χαοτικές καταστάσεις και πόλωση.
Η παλαιστινιακή μαντήλα έδωσε τη θέση της στην εβραϊκή kippah, το σκίσιμο του μνημονίου έδωσε τη θέση του σε νέο βαρύτερο μνημόνιο και το αντιδυτικό μένος έδωσε τη θέση του στην τυφλή υποταγή στα πάσης φύσεως κελεύσματα των εταίρων και των δανειστών. Είναι περισσότερο από σίγουρο πως η καταστροφή που έκαναν όλοι αυτοί οι απίστευτοι τύποι που στελέχωσαν τον κυβερνητικό μηχανισμό και κάθισαν στα βουλευτικά έδρανα, θα τους οδηγήσει σε βαριά ηθική και πραγματική ήττα.
Η επόμενη ημέρα θέλει εκπροσώπους που να αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα. Που να έχουν κατανοήσει, το πως και το γιατί οδηγήθηκε η χώρα στα μνημόνια. Που να ξεχωρίζουν το χρέος, από το έλλειμμα. Που να αντιλαμβάνονται τη νέα πραγματικότητα της ψηφιακής εποχής. Που να ενστερνίζονται τις αρχές τις οικονομικής ελευθερίας, απαλλαγμένοι από τα δεσμά του κρατισμού, από τα οποία μέχρι πρότινος, αντλούσαν και οι ίδιοι τη δύναμη τους. Που να μην αναζητούν εχθρούς, αλλά σύμμαχους, που να μην γεννούν προβλήματα, αλλά λύσεις, που να έχουν γνώσεις και όρεξη για δουλειά.
Ας ελπίσουμε πως το κοινοβούλιο, για τη σύνθεση του οποίου ευθύνονται οι ψηφοφόροι, δεν θα έχει στη σύνθεση του τους κλασσικούς μαϊντανούς, τους κλασσικούς οργίλους συνδικαλιστές, τους παλαιάς κοπής πολιτικούς που επιμένουν να πολιτεύονται διότι δεν γνωρίζουν να κάνουν κάτι άλλο, τους πολιτικούς διαρκείας που παραμένουν στο κοινοβούλιο χωρίς να προσφέρουν κάτι νέο και καινούργιο. Ας ελπίσουμε πως δεν θα ακούσουμε ξανά τις κορώνες του λαϊκισμού και του εξυπνακισμού και πως δεν θα αφουγκραστούμε τη σιωπή των αργόμισθων βουλευτών.
Η επόμενη Βουλή θα κληθεί να νομοθετήσει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις και αλλαγές για την επαναφορά της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, στις ράγες της κανονικότητας. Και σε αυτήν την Βουλή θα πρέπει να εκπροσωπηθούν όσο το δυνατόν οι καλύτεροι ανάμεσα μας. Πολίτες που με πείσμα, γνώση και διαύγεια πνεύματος, θα οδηγήσουν την οικονομία σε ένα νέο δρόμο που θα εγγυάται την βιωσιμότητα της χώρας. Το ερώτημα δεν είναι η βιωσιμότητα του χρέους. Το ερώτημα είναι η βιωσιμότητα της οικονομίας. Και οι πολιτικοί που θα εκλεγούν θα πρέπει να έχουν την ικανότητα, να αντιληφθούν τις προτεραιότητες και τις προκλήσεις που απαιτούν λύσεις και απαντήσεις.
Δυστυχώς στη χώρα μας δεν υπάρχει Σινικό Τείχος ανάμεσα στην εκτελεστική και στη νομοθετική εξουσία. Η κυβέρνηση στελεχώνεται κυρίως από τη δεξαμενή των βουλευτών, διότι η πεπατημένη και η επικρατούσα πρακτική, θεωρεί πως είναι αδύνατον να θέσει ο πρωθυπουργός εκτός κυβερνήσεως βουλευτές, που έχουν συγκεντρώσει κάποιες δεκάδες χιλιάδες ψήφων. Όμως έτσι, οι όποιες κυβερνητικές επιλογές, πραγματοποιούνται κάτω από τη δαμόκλειο σπάθη του εκλογικού / κοινωνικού κόστους και της αγωνίας για την επανεκλογή.
Θα είναι ταυτόχρονα και εύκολη και δύσκολη η απόφαση του επόμενου πρωθυπουργού, για τη συγκρότηση της νέας κυβέρνησης. Εύκολη γιατί γνωρίζει τα κριτήρια επιλογής των επιτελείου του, που θα αποπειραθεί να συνεφέρει τη χώρα. Δεν χρειάζονται μόνο καλές προθέσεις, έμπιστοι άνθρωποι ή λαοφιλείς βουλευτές. Χρειάζονται πολίτες της δημιουργίας, πολίτες των αποφάσεων και της δράσης. Χρειάζονται “doers”, που λένε και οι Αγγλοσάξονες. Υπουργοί, κυβερνητικά στελέχη και μηχανισμοί υποστήριξης που θα πάνε από το “άλφα” στο “βήτα” και από το “βήτα” στο “γάμα”. Χωρίς πολλά λόγια, χωρίς τυμπανοκρουσίες, όπως ακριβώς έχουν μάθει να λειτουργούν και στην προσωπική τους επαγγελματική ή επιχειρηματική ζωή. Η απόφαση της συγκρότησης της κυβέρνησης είναι και δύσκολη ταυτόχρονα. Διότι η απόφαση αυτή θα πρέπει να λάβει υπόψιν της, συσχετισμούς και ισορροπίες.
Την βασική ευθύνη όμως, την έχουμε εμείς οι πολίτες. Αν στείλουμε μετά από δέκα χρόνια κρίσης και οκτώ χρόνια μνημονίων στη Βουλή, βουλευτές που δεν γνωρίζουν και που δεν κατάλαβαν το τι έχει προηγηθεί, είμαστε χαμένοι. Αν εκλέξουμε βουλευτές που απλά μας κάνουν “γκελ” στο μάτι, ας μην περιμένουμε πως θα προσεγγιστούν και θα λυθούν οι παθογένειες του παρελθόντος και θα κερδηθούν οι προκλήσεις του μέλλοντος. Από την ψήφο μας κρίνεται το δικό μας αύριο και των παιδιών μας.
Και φυσικά αναφέρομαι στις δυνάμεις που βλέπουν μπροστά. Και όχι στους ρακόμελους “αγωνιστές” της αρλούμπας που παρασιτούν εις βάρος των δημιουργικών πολιτών κατά τη διάρκεια της τελευταίας τετραετίας. Αυτοί και το καθεστώς που εναγωνίως προσπαθούν να επιβάλλουν, θα υποστούν την εκλογική καθίζηση και την ηθικά απαξίωση που τους αξίζει.
Ο αρθρογράφος είναι οικονομικός αναλυτής, με ειδίκευση στο σχεδιασμό σύνθετων επενδυτικών στρατηγικών.
Αποποίηση Ευθύνης : Το περιεχόμενο της στήλης, είναι καθαρά ενημερωτικό και πληροφοριακό και δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση επενδυτική συμβουλή, ούτε υποκίνηση για συμμετοχή σε οποιαδήποτε συναλλαγή. Ο αρθρογράφος δεν ευθύνεται για τυχόν επενδυτικές και λοιπές αποφάσεις που θα ληφθούν με βάση τις πληροφορίες αυτές.
