Με αφορμή το ισχαιμικό επεισόδιο του Ν. Χαρδαλιά εμφανίσθηκαν στο διαδίκτυο, δυστυχώς, οι επώνυμοι και οι μη επώνυμοι υβριστές. Οι πρώτοι πιο συγκρατημένοι, τηρώντας στοιχειωδώς τα προσχήματα, οι δεύτεροι εντελώς χυδαίοι, μοίραζαν κατάρες. Παρόμοιο φαινόμενο είχε εμφανιστεί πριν από λίγες ημέρες με θύμα τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Δράστες περίπου οι ίδιοι. Τους άρεσε και είπαν να το συνεχίσουν. Διαπίστωσαν πως αυτή η πεζοδρομιακή μορφή λόγου έχει απήχηση και με την ανοχή στελεχών της αξιωματικής αντιπολίτευσης αποφάσισαν να διευρύνουν την γκάμα των προσώπων που θα περιλούζουν με τις ύβρεις τους.
Στην περίπτωση του Ν. Χαρδαλιά, προχώρησαν την χυδαιότητα τους ακόμα πιο πολύ. Οι κατάρες αφορούσαν την ίδια την υγεία του. Ακόμα και στους χειρότερους εχθρούς μας στεκόμαστε με σεβασμό στο πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζουν. Ευχόμαστε ειλικρινώς ταχεία ανάρρωση, για να τους περιλάβουμε μετά υγιείς και ακμαίους.
Ειλικρινά δεν ξέρω πού έχουν κρυμμένο τόσο μίσος και τόση κακία. Τόση παλιανθρωπιά. Και η κατάσταση γίνεται απογοητευτική όταν διαπιστώνεις πως αυτοί είναι πολλοί. Ένας ανοίγει το στόμα του και σιγά-σιγά βγαίνουν από τις σπηλιές τους εκατοντάδες.
Θα μου πείτε πως είναι ζόμπι που επικοινωνούν μεταξύ τους. Μόνον τους όμοιούς τους συγκινούν. Εδώ όμως βρίσκεται το πρόβλημα. Ξαφνικά διαπιστώνουν, μέσω του διαδικτύου, πως είναι πολλοί και αφιονίζονται. Δημιουργούν μια τοξική ατμόσφαιρα, η οποία εξαπλώνεται. Από ένα χυδαίο σύνθημα κατά του Μητσοτάκη που αναπαρήχθη από χιλιάδες fake προφίλ, περάσαμε στους «ψόφους» για την υγεία του Χαρδαλιά.
Εννοείται πως αυτοί οι υπάνθρωποι δεν αντιμετωπίζονται, παρά μόνον με έναν τρόπο. Με την περιφρόνηση. Με το να μην ασχοληθούμε καθόλου μαζί τους. Να τους προσπερνάμε.
Άλλωστε, δεν μπορούμε να κάνουμε και τίποτα άλλο. Δεν μπορούμε να τους αντιμετωπίσουμε με επιχειρήματα ούτε να τους βρίζουμε κι εμείς, πέφτοντας στο επίπεδό τους. Γιατί αυτό ακριβώς θέλουν. Να κυλιστούμε στον δικό τους βούρκο και να νομιμοποιήσουμε με την συμμετοχή μας στο υβρεολόγιο, τον δικό τους λόγο.
Όμως τρελαίνονται όταν τους αγνοούμε.
Τον Ν. Χαρδαλιά είναι λογικό να τον μισούν. Έγινε το σύμβολο της υπερ—προσπάθειας, σε όλα τα μέτωπα της ευθύνης του, με εγνωσμένο πρόβλημα υγείας. Κάτι που το πλήρωσε με δύο στεντ. Συγχρόνως, δεν του συγχώρησαν πως στις μεγάλες πυρκαγιές των προηγούμενων ημερών δεν υπήρξαν νεκροί. Τους χάλασε το μακάβριο αφήγημα που ετοίμαζαν. Έτσι, άλλοι στοχοποίησαν αυτόν και άλλοι το 112, επειδή δεν τολμούσαν να στοχοποιήσουν τον ίδιο.
Αυτό το καλοκαίρι δυστυχώς άνοιξε ο ασκός του Αιόλου και από μέσα του απελευθερώθηκαν οι πιο χυδαίες και αποκρουστικές δυνάμεις της κοινωνίας μας. Πλέον θα πρέπει να συνηθίσουμε να ζούμε με τα ζόμπι της παραπολιτικής και με όλη αυτήν την αλητεία που μοιράζει ψόφους και κατάρες.
