Του Σάκη Μουμτζή
Η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, βλέποντας πως κάθε μήνα χάνει περίπου 1,5 δημοσκοπική μονάδα, λόγω της πολιτικής που ακολουθεί, κατανόησε πως στο τέλος της τετραετίας θα έχει εξαερωθεί πολιτικά. Συνεπώς κάτι θα πρέπει να κάνει. Κάπως να αντιδράσει. Και επέλεξε να παίξει ένα παιχνίδι που το ξέρει πολύ καλά, αυτό της σύγκρουσης με τους εταίρους στους οποίους θα εντάξει και την τρόικα εσωτερικού.
Η παροχή των 617 εκατομμυρίων στους χαμηλοσυνταξιούχους ήταν η αφορμή για να ξεσπάσει ο πόλεμος με το κουαρτέτο, καθώς η ενέργεια της Ελληνικής κυβέρνησης ήταν μονομερής και καταστρατηγούσε τα συμφωνηθέντα. Δεν το γνώριζε αυτό ο πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του;
Φυσικά και το γνώριζαν, αλλά αυτό ακριβώς επεδίωκαν. Ένα φιλολαϊκό μέτρο να γίνει η αφορμή για να οδηγηθεί η χώρα στην ρήξη με τους εταίρους μας. Έτσι, τα διλήμματα θα είναι απλά και εύληπτα για τον πολίτη, τα μέτωπα οριοθετημένα και τα υπόλοιπα κόμματα θα πρέπει να απαντήσουν στο ερώτημα «ή με τον Σόιμπλε ή με τον λαό.» Και βέβαια τον λαό το εκφράζει πρώτος και καλύτερος ο ΣΥΡΙΖΑ.
Θα ξαναδούμε σκηνές καλοκαιριού του 2015; Αν η ηγεσία του κόμματος πιστεύει πως μόνον με αυτόν τον τρόπο θα διασωθεί πολιτικά, τότε θα είμαστε στο ίδιο έργο θεατές. Μάλιστα, νομίζω πως ο Α. Τσίπρας θα συνεχίζει να μοιράζει παροχές κτίζοντας έτσι το αριστερό προφίλ που το είχε χάσει, οξύνοντας περισσότερο την σχέση με τους εταίρους μας και φέρνοντας συγχρόνως σε αμηχανία και αδιέξοδα την αντιπολίτευση.
Αναλαμβάνει δηλαδή την πρωτοβουλία των κινήσεων, εντάσσοντας όλους τους επί μέρους στόχους στην προοπτική της μετωπικής σύγκρουσης με τους εταίρους μας. Πού θα τον οδηγήσει όλη αυτή η μεθόδευση; Πιστεύουν στον ΣΥΡΙΖΑ πως μπορούν να αναβιώσουν την συνείδηση του ΟΧΙ, που υπάρχει αλλά βρίσκεται εν υπνώσει, και να γίνουν αυτοί οι κύριοι εκφραστές της. Εγχείρημα δύσκολο, καθώς η μνημονιακή διαδρομή του ΣΥΡΙΖΑ δεν καθιστά πειστικό τον λόγο του, αλλά δεν έχει και άλλη επιλογή. Βρίσκεται σε μονόδρομο.
Η κατάληξη αυτής της πορείας είναι κάλπη κάποιας μορφής—εκλογές ή δημοψήφισμα-- απ΄όπου η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ θα επιδιώξει να αποκομίσει το μεγαλύτερο δυνατό όφελος, εκμεταλλευόμενη το κλίμα που θα προκαλέσει η σύγκρουση με τους δανειστές.
Εν τω μεταξύ βέβαια, η οικονομία θα καταρρέει καθώς η αβεβαιότητα και ο φόβος του εθνικού νομίσματος θα έχουν επανέλθει. Διαισθάνομαι πως θα ζήσουμε στιγμές απίστευτης πόλωσης, γιατί αυτό απαιτεί η πολιτική επιβίωση του ΣΥΡΙΖΑ και των στελεχών του. Ας κατανοήσουμε όλοι πως αυτό το κόμμα μπορεί να λειτουργήσει μόνον σε εξαιρετικές καταστάσεις. Η κανονικότητα και η ομαλότητα το αποδιοργανώνει και επιφέρει την αποσυσπείρωση του.
Να προετοιμαστούμε για μια ολομέτωπη σύγκρουση στην οποία θα επανεμφανισθούν και θα κυριαρχήσουν τα συνθήματα « ή εμείς ή αυτοί» και «θα τους τελειώσουμε ή θα μας τελειώσουν». Στην απελπισία τους και στην απόγνωση τους θα μηχανευθούν οτιδήποτε μπορεί να τους σώσει από την καταστροφή.
Το αν θα καταστραφεί η Ελλάδα, ελάχιστα τους ενδιαφέρει.
