Ακούει ο άλλος για ανάπτυξη και του έρχεται να σπάσει την τηλεόραση. Εκατοντάδες χιλιάδες έχουν περάσει στις γραμμές της παραοικονομίας, θύματα ήδη των φοροεπιδρομών. Μία νέα κοινωνία με τους δικούς της νόμους δημιουργείται κάτω από την πόλη. Έχουμε τρεις διαφορετικούς κόσμους, τρεις διαφορετικές Ελλάδες: Εκείνοι που έχουν καταθέσεις στο εξωτερικό, οι δημόσιοι υπάλληλοι και τα θύματα ενός ακήρυχτου πολέμου.
Δεν μπορούμε να μιλάμε για «ανάπτυξη», για «μέλλον», για «Οικονομία», αν δεν ξεκαθαρίσουμε πρώτα τι θα γίνει με αυτούς τους ανθρώπους. Με αυτούς που έχουν μαύρο φορολογικό μητρώο, επειδή οφείλουν στην εφορία, στους ασφαλιστικούς οργανισμούς, στις τράπεζες. Κάθε μήνα θυσιάζονται χιλιάδες νέοι τραπεζικοί λογαριασμοί στον Θεό των πλεονασμάτων. Κάθε μήνα χιλιάδες συμπολίτες μας, αδυνατώντας να έχουν κανονικές σχέσεις με το κράτος και τις τράπεζες, εξαναγκάζονται να περάσουν στις γραμμές της παρανομίας. Ζουν σαν κυνηγημένοι.
Πως είναι δυνατόν να πάμε μπροστά, αν προηγουμένως δεν σβήσουμε τους λογαριασμούς που έχουν συσσωρευτεί στα τεφτέρια του παρελθόντος; Μέχρι σήμερα δεν έχουμε ακούσει μία πρόταση. Όχι, ο κόσμος αυτός δεν θέλει να ακούσει εξωφρενικές υποσχέσεις, όπως είχε κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ με την… σεισάχθεια. Ξέρει ότι αυτό δεν μπορεί να συμβεί. Δεν θέλει να ακούσει άλλα ψέματα. Θα ήθελε όμως να δει ένα πραγματικό σχέδιο για το πώς θα αποκαταστήσει τις ζωές του, πως θα επιστρέψει στον πραγματικό κόσμο. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι απατεώνες. Στην συντριπτική τους πλειοψηφία δεν είναι επαγγελματίες κακοπληρωτές. Είναι θύματα της πιο μεγάλης σε διάρκεια και ισχυρής σε ένταση κρίσης που γνώρισε ποτέ αυτός ο τόπος. Τους αξίζει μία δεύτερη ευκαιρία και όχι η εξορία και το περιθώριο.
Δεν μπορεί να προχωρήσει μία κοινωνία που ένα μεγάλο κομμάτι της βρίσκεται σε συνθήκες παρανομίας, επειδή δεν μπόρεσε με τους φόρους της να στηρίξει το επίπεδο ζωής των κατοίκων μιας άλλης Ελλάδας, αυτής των δημοσίων υπαλλήλων. Κι επειδή δεν είχε την πρόνοια να βγάλει νωρίς χρήματα στο εξωτερικό, όπως συνέβη με τους κατοίκους μιας άλλης, τρίτης Ελλάδας. Βλέπετε, η Ελλάδα δεν είναι το ίδιο πράγμα για όλους. Για άλλους είναι Κόλαση, για άλλους ο τελευταίος σοσιαλιστικός παράδεισος και για άλλους ένας θαυμάσιος τόπος διακοπών.
Το χειρότερο όλων είναι ότι οι περισσότεροι κάτοικοι του κάτω κόσμου ζουν σε αυτόν τον σκοτεινό τόπο εδώ και χρόνια. Έχουν μάθει σε έναν διαφορετικό τρόπο ζωής. Δεν είναι εύκολο να αλλάξει κανείς αυτές τις συνθήκες και μάλιστα μέσα με κάποιον δήθεν μαγικό τρόπο. Χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια και οικονομικούς πόρους. Αλλά πριν απ' όλα αυτά χρειάζεται σχέδιο και θέληση.
Μας λένε ότι δεν μπορούν να διαγράψουν υποχρεώσεις. Δεν θέλουμε να γίνουμε λαϊκιστές και να τους θυμίσουμε ότι δάνεια μεγαλόσχημων τα σβήνουν με μεγάλη ευκολία. Αλλά θα σημειώσουμε ότι το μεγαλύτερο μέρος από αυτές τις «υποχρεώσεις» δημιουργήθηκαν με τρόπο αυθαίρετο, επειδή το κράτος αποφάσισε να χρεοκοπήσει του πολίτες του. Ο οποιοσδήποτε μπορεί να βρεθεί σε αυτή την δύσκολη θέση. Δεν είναι δύσκολο. Ρωτήστε αυτούς που ήδη έχουν βρεθεί.
Θανάσης Μαυρίδης
