Του Θόδωρου Ζαρέτου
Ζούμε τον επιθανάτιο ρόγχο της παγκόσμιας κρίσης χρέους, που δημιουργήθηκε με την ανεξέλεγκτη δράση του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος, σε συνθήκες που η λειτουργία του υποκαθιστούσε όλο και περισσότερο την πολιτική, αποσπώντας όλο και μεγαλύτερο χώρο από αυτήν.
Τα φιλελεύθερα αντανακλαστικά της Ευρώπης αποδείχτηκαν ικανά να αφυπνίσουν τον ρεαλιστικό θετικισμό της, ώστε να ελπίζουμε σε μία πολιτική ατζέντα ικανή να υποχρεώσει τις φιλελεύθερες δυνάμεις να αντιμετωπίσουν τα τόσα χρόνια εντατικής καλλιέργειας της καταναλωτικής υπερβολής με το λίπασμα της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής φούσκας, με την υιοθέτηση, επιτέλους, μιας δημοσιονομικής αγρανάπαυσης ικανής να κινήσει την ιδιωτική επιχείρηση.
Οι πολιτικές δυνάμεις όλων των Δυτικοευρωπαϊκών Δημοκρατιών εδώ και τέσσερις περίπου δεκαετίες ενεχυρίασαν άλλες μεγαλύτερο και άλλες μικρότερο πολιτικό χώρο στον διεθνή χρηματοπιστωτικό Λεβιάθαν, με αντάλλαγμα την πριμοδότηση ενός μοντέλου καταναλωτικής υπερβολής, τέτοιου, που ήδη πριν από την κρίση έδειχνε ότι η πιο πιθανή αλλά και επικίνδυνη συνέπειά του ήταν η δημιουργία ενός νέου ανθρωπότυπου, που εκπαιδευόταν να επιβεβαιώνει τα υπαρξιακά και ταυτοτικά του χαρακτηριστικά μέσω της μονοδιάστατης προσήλωσής του στην «επιλογή» κατανάλωσης εμπειριών.
Δεν χρειαζόσουν πια να έχεις μία Πόρσε ή ένα κότερο, αλλά να μπορείς δανειστείς από τη Τράπεζά (σου!) για να οδηγήσεις μία Πόρσε ή και να πας κρουαζιέρα με ένα κότερο. Ακόμα και στην περίπτωση που δεν μπορούσες να δανειστείς, μπορούσες να τα «ζήσεις» αυτά, καλωδιωμένος μέσα στις πολυδαίδαλες αλληλεπιδράσεις του μιντιακού σύμπαντος μέσω των ταυτοτικών σου ειδώλων.
Το Βίπερ Νόρα πέθανε. Ζήτω το Ίνσταγκραμ!
Η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση στη νέα διαδικασία ανάδειξης ειδώλων του «λαού». Αργήσαμε ίσως λίγο να ακολουθήσουμε τις μιντιακές ταυτοτικές μισγάγκειες αλλά τα καταφέραμε.
Η Μιμή δεν είναι πια η ενσάρκωση των ονείρων της ανοικτόχρωμης, ευτραφούς νοικοκυράς.
Ζήτω η Kim Kardashian!
Ο αιωνίως αδιάβαστος «διαβασμένος» Αριστερός δεν είναι πια το πρότυπο του οργισμένα προβληματιζόμενου μεταέφηβου.
Ζήτω τα Εξάρχεια! Η πολιτική ενημέρωση και η πολιτική κριτική δεν είναι πια ούτε δικαίωμα ούτε υποχρέωση, είναι σόου.
Ζήτω ο Λαζόπουλος!
Το ΠΑΣΟΚ του Κουρουμπλή πήγε στο 4% όταν επιτέλους είπε δυο αλήθειες παραπάνω.
Ζήτω ο Κουρουμπλής του ΣΥΡΙΖΑ!
Ήταν λοιπόν αναμενόμενο να μην είναι μόνο η κρίση χρέους που αφύπνισε τις ευρωπαϊκές πολιτικές ελίτ, αλλά και η διαπιστωμένη με τραγελαφικό τρόπο αδυναμία του ευρωπαίου πολίτη να αυτοκατανοείται ως έλλογο παράγωγο του Διαφωτισμού, του Ορθού Λόγου και της Ανοικτής Κοινωνίας. Εξηγήσιμη λοιπόν η άνοδος Φάρατζ και Λεπέν σε Μ. Βρετανία-Γαλλία και ευεξήγητη και απολύτως αναμενόμενη η τιμωρία των «γερμανοτσολιάδων του παλιού» από την επικράτηση του «νέου» στα πρόσωπα του Τσίπρα και του Καμένου!
Ναι η Ελλάδα τα κατάφερε και πάλι να καταπλήξει. Ο Τσίπρας και ο Καμένος είναι το νέο!
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο Metarithmisi.gr
