Η είδηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να ιδρύσει το δικό του think tank, είναι προφανώς μια ακόμα μάχη στον πόλεμο της αυτοεξαπάτησης. Το κόμμα που έχει εξαπατήσει πολιτικά τους Έλληνες πολίτες, με ψεύτικες ελπίδες, με ανήθικες πολιτικές πρακτικές, με πηδήματα στο κενό και με δήθεν ανατροπές που ποτέ δεν έγιναν, υποδέχεται σήμερα στο εσωτερικό του, μια ομάδα «αρίστων», όσο και αυτό να φαίνεται αντιφατικό.
Με ιδιαίτερη υπερηφάνεια λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ υποδέχεται στις ευρύτερες τάξεις του, «ένα- δυο Harvard, ένα Columbia, ένα πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, δύο παρισινά (Paris VI, VII) πανεπιστήμια, μια NASA, μερικά διεθνή βραβεία και πολλά άλλα», όπως αναφέρει ο φιλικός του τύπος.
Τι έγινε; Πώς και το πανεπιστημιακό πτυχίο, από κατάρα, έγινε ευλογία; Πώς και η αριστεία από αρρώστια, έγινε αναγκαιότητα; Πώς και τα φοιτητικά έδρανα και τα καθηγητικά γραφεία, από χώροι «πολιτικής ζύμωσης», «αγωνιστικής γυμναστικής» και αλίευσης συνδικαλιστικών στελεχών, έγιναν ξαφνικά χώροι παραγωγής χρήσιμης γνώσης; Πώς είναι δυνατόν, λέξεις όπως Harvard, Columbia και NASA, να μπαίνουν στο λεξιλόγιο του ΣΥΡΙΖΑ και να εκτοπίζουν το μνημειώδες Ινστιτούτο της Φλωρεντίας των τηλεοπτικών αδειών;
Δεν έφταναν άραγε τα υπόλοιπα think tanks που είχε στη διάθεση του Σύριζα, όπως ήταν το ΕΝΑ του Γιάννη Δραγασάκη, το «Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς» με πρόεδρο τον Κώστα Δουζίνα, το «Δίκτυο για τη Δημοκρατική Μεταρρύθμιση του Κράτους - Via Publica» του Χριστόφορου Βερναρδάκη ή τα μαρξιστικά γκρουπούσκουλα ανάλυσης της οικονομικής πραγματικότητας;
Πως η οκνηρή θέση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στη παιδεία, που ξεκινάει και τελειώνει με το σύνθημα «έξω οι μπάτσοι από τις σχολές», μεταβλήθηκε σε υποδοχή βιογραφικών με πραγματικές σπουδές και επαγγελματική σταδιοδρομία, από τα οποία απουσιάζουν οι «κοινωνικές καταχτήσεις», η παρουσία στις «πορείες στη Γένοβα» και η συμμετοχή σε συλλογικότητες και κινήματα;
Πως είναι δυνατόν ο ΣΥΡΙΖΑ να υποδέχεται στο think tank, καθηγητές πανεπιστημίων, όταν την ίδια στιγμή η νεολαία του κτίζει πορτοπαράθυρα στα γραφεία των πρυτανειών; Τι επαμφοτερίζουσα στάση είναι αυτή;
Είναι παραπάνω από προφανές ότι η στενή ηγετική ομάδα του Σύριζα χρησιμοποιεί αυτά τα βιογραφικά για να λύσει εσωκομματικές διαφορές και προβλήματα. Για να θέσει όρια στην κριτική και στην αμφισβήτηση, που της ασκείται. Για να μεταβάλει τους συσχετισμούς ανάμεσα στους ομαδάρχες και στις φράξιες. Διότι ας μη γελιόμαστε. Δεν αγάπησε ξαφνικά, αλλά και ούτε θαύμασε κάποια δυνατά και φανταχτερά βιογραφικά.
Εργαλειοποιεί την ομάδα των αρίστων που προσέγγισε, για να βάλει στην άκρη το άτακτο ασκέρι του παλαιού καφενειακού 3%, που γαλουχήθηκε μέσα από επαναστατικές ονειρώξεις και από μηδενικές προσλαμβάνουσες παραστάσεις. Αυτοί οι άνθρωποι και αυτά τα στελέχη, είναι πλέον περιττά στην εκ νέου μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ.
Ταυτόχρονα αυτό το think tank, θα του προσφέρει ένα επιστημονικοφανές άλλοθι στις θέσεις του και στον πολιτικό του λόγο, που αυτή τη στιγμή δεν μπορούν να του προσφέρει το υπάρχον συριζαϊκό πολιτικό προσωπικό, που μόνο γέλωτα προκαλεί με τις παρεμβάσεις του. Άλλωστε δεν κρύβει τον σκοπό του, αφού αναφέρει ρητά ότι «οι επεξεργασίες αυτές (του think tank) θα ενισχύσουν και θα τεκμηριώσουν τον πολιτικό λόγο συνολικά του ΣΥΡΙΖΑ όπως και τις νομοθετικές πρωτοβουλίες του». Δηλαδή η ομάδα των άριστων και σοφών του Σύριζα, δεν θα παράγει σκέψη και λόγο, αλλά θα υποστηρίζει τον πολιτικό λόγο που θα παράγει η γνωστή ηγετική ομάδα του Σύριζα, που φλερτάριζε με τον γκρεμό.
Όπως διακηρύσσει ο ΣΥΡΙΖΑ, το think tank θα συμβάλει στη επίτευξη του στόχου, που είναι «το κόμμα να διεισδύσει βαθιά στον κοινωνικό ιστό, για αυτό τον λόγο πολλές διεργασίες είναι σε εξέλιξη και στα συνδικάτα και στην τοπική αυτοδιοίκηση.»
ΥΓ. Αλήθεια όλο εκείνο το think tank με τους απίστευτους οικονομολόγους που είχε μαζέψει ο ΣΥΡΙΖΑ, που να βρίσκεται σήμερα; Πόσοι από αυτούς που σχεδίαζαν την οικονομική πολιτική του, που φλέρταραν με την δραχμή, που ονειρευόντουσαν ρήξεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση και οικονομικούς εναγκαλισμούς με τους παρίες του πλανήτη, βρίσκονται ακόμα μέσα στο κόμμα; Και όσοι έφυγαν, που να βρίσκονται άραγε σήμερα και ποιους ατυχείς να συμβουλεύουν;
