Του Θεόδωρου Ζαρέτου
Τον Ε. Βενιζέλο κανείς δεν έχει τολμήσει να τον κατηγορήσει για εμπρηστικές ή διχαστικές δηλώσεις. Ο Ε. Βενιζέλος έθεσε ζήτημα εσχάτης προδοσίας σχετικά με χειρισμούς της κυβέρνησης στο πρόβλημα NOVARTIS. Επειδή κανείς δεν αμφιβάλλει ότι είναι ο κατ' εξοχήν πολιτικός που προσέχει και ζυγίζει τα λόγια του, έχει πολύ μεγάλη σημασία ότι αποφάσισε να θέσει ενώπιον της εθνικής αντιπροσωπείας κατά τον θεσμικό, (δηλαδή τον επισημότερο) τρόπο ζήτημα εσχάτης προδοσίας σχετικά με χειρισμούς της κυβέρνησης στο πρόβλημα NOVARTIS.
Εξάλλου, διακεκριμένοι νομικοί έχουν κατ' επανάληψη μιλήσει για παραβιάσεις του Συντάγματος από την κυβέρνηση πράγμα που η ίδια η Δικαιοσύνη ως αρμόδιος φορέας εξουσίας έχει επιβεβαιώσει κρίνοντας αντισυνταγματικούς, νόμους όπως του Παππά για τις άδειες στα ΜΜΕ, του Ξανθού για τις τοποθετήσεις διευθυντών στα νοσοκομεία, του Γαβρόγλου για τις τοποθετήσεις διευθυντών στα σχολεία.
Όπως θυμάστε, πρόκειται για «θεσμικά εμπόδια στο έργο της κυβέρνησης» όπως τα έχει χαρακτηρίσει ο πρωθυπουργός, που υπάρχουν επειδή πήρανε μαζί με τον Καρανίκα την κυβέρνηση αλλά δεν πήρανε και την εξουσία. Αλλά (όπως συνέχισε) αυτοί είναι φτιαγμένοι από άλλο υλικό και δεν τρομάζουνε, κοινώς δεν «μασάνε», σε αντίθεση με το ζεύγος Παπαδημητρίου Αντωνοπούλου που μασάνε, η ακριβέστερα ροκανίζουν ότι τυχαίνει στο δρόμο τους. Άλλο υλικό!
Λεβέντικο! Αριστερό υλικό!
Πάντως, αν στους κυβερνητικούς χειρισμούς σχετικά με την NOVARTIS υπάρχει παραβίαση της Συνταγματικής τάξης, αυτή κατά μείζονα λόγο ενυπάρχει στο ζήτημα της «καθαρής εξόδου» από την περίοδο των μνημονίων που προς το παρόν, βέβαια, αποτελεί απλώς αφήγημα της κυβέρνησης, δηλαδή ένα ακόμα γλυκόπιοτο ιδεολογικό σνάκ για ανόητους, απληροφόρητους και λαμόγια.
Τσακαλώτος και Χουλιαράκης πρέπει το επόμενο διάστημα να αποφασίσουν αν οι διαπραγματεύσεις που έκαναν θα επαναφέρουν την οικονομία σε κάποια μορφή κανονικότητας και κάποιο αίσθημα ασφάλειας στις αγορές, σχετικά με τον μεσομακροπρόθεσμο δανεισμό του Κράτους και των Τραπεζών, ή θα πισωγυρίσουν τη χώρα σε μεσομακροπρόθεσμη αδυναμία (έστω και εικαζόμενη ή στατιστικά προβλεπόμενη) εξυπηρέτησης του κρατικού χρέους, με ό,τι αυτό θα συνεπαγόταν για την οικονομία, την επιχειρηματικότητα, τους μισθούς, τις συντάξεις, την εθνική άμυνα, την υγεία, την καθημερινή ασφάλεια και την παιδεία. Ακόμα και για την παραμονή της χώρας στο ευρώ.
Αν επιμένω να τονίζω τον όρο μεσομακροπρόθεσμη είναι επειδή, εκτός από τις αγορές και η Κομισιόν και η ΕΚΤ και το ΔΝΤ αξιολογούν την φερεγγυότητα αποπληρωμής του κρατικού χρέους σε μεσομακροπρόθεσμη βάση σε αντίθεση με την ΣΥΡΙΖΑίικη προσπάθεια να παρουσιάσει την φερεγγυότητα ως αυτόματη και μόνιμη συνέπεια της εξόδου της χώρας από την μνημονιακή επιτήρηση.
Τσακαλώτος και Χουλιαράκης πρέπει το επόμενο διάστημα να συσκεφθούν πολύ σοβαρά αν θα γίνουν μέρος του νέου προβλήματος που επιχειρεί να δημιουργήσει στη χώρα ο πρωθυπουργός τους με το νέο παιχνίδι με την κοινή γνώμη και τους «εχθρούς της χώρας», μεταβάλλοντας την πολιτική μας ζωή σε wild west. Αν ο Τσίπρας και η παρακρατική συμμορία του Μαξίμου αποφάσισαν με τόσο κυνισμό να ξυπνήσουν το τέρας που οι αγορές ονομάζουν country risk, Τσακαλώτος και Χουλιαράκης πρέπει να σκεφτούν τις συνέπειες που θα έχει για τους ίδιους να το εντείνουν και να το εκτείνουν παραπάνω προσθέτοντας στον πολιτικό κίνδυνο της Συνταγματικής εκτροπής και τον οικονομικό κίνδυνο της «καθαρής εξόδου».
Όσο φιλολαϊκό είναι να βυθίζει ο Τσίπρας την πολιτική μας ζωή στην διεθνή ανυποληψία και στον εμφύλιο διχασμό, άλλο τόσο φιλολαϊκό είναι να προτιμάνε, Τσακαλώτος και Χουλιαράκης, την «καθαρή έξοδο» υποκρινόμενοι ότι για την άνοδο της απόδοσης των ελληνικών ομολόγων (το επταετές ξεπέρασε γρήγορα το 4%) και για το τεράστιο spread από τα ομόλογα όλων των άλλων ευρωπαϊκών χωρών φταίει «η κρίση στη Wall Street».
Τσακαλώτος και Χουλιαράκης αν διαθέτουν στοιχειώδες κριτήριο πολιτικής αυτοσυντήρησης και δημοκρατικής ευθύνης θα πρέπει να καταλάβουν ότι οι συνέπειες του νόμου θα μπορούσε να είναι και γι αυτούς παρόμοιες με όσες ο Ε. Βενιζέλος υποστηρίζει ότι υφίστανται για τη συμμορία του Μαξίμου.
Εξηγούμαι:
*Τσακαλώτος και Χουλιαράκης είναι ήδη πολιτικοί συνένοχοι της συμμορίας για το τεράστιο κόστος και την τεράστια καταστροφή που επέβαλλε στον Ελληνικό λαό με α) τη διακοπή του προγράμματος χρηματοδότησης του δεύτερου μνημονίου, β) την άτακτη φυγή τραπεζικών καταθέσεων, γ) τα capital controls, δ) την τεράστια ζημιά του ελληνικού Δημοσίου από την εξαέρωση της τιμής των τραπεζικών μετοχών που είχε στην κατοχή του με την συμμετοχή του στην ανακεφαλαίωσή τους, ε) την τεράστια ζημιά από την αποχή της χώρας από την ποσοτική χαλάρωση που προσφέρει η ΕΚΤ σε όλη την ευρωζώνη, στ) τη μη επιστροφή των κερδών της ΕΚΤ από τα ελληνικά ομόλογα που κατέχει.
*Τσακαλώτος και Χουλιαράκης είναι συνένοχοι της συμμορίας αλλά και φυσικοί αυτουργοί της επιλογής πρωτοφανούς υπερφορολόγησης του λαού. Θα πρέπει να σκεφθούν πολύ αν θα μπορέσουν, αυτήν την επιλογή που σήμερα φορτώνουν εύκολα κι ανέξοδα σε επικοινωνιακό επίπεδο στους «τοκογλύφους δανειστές», να τους την ξαναφορτώσουν με την ίδια ευκολία αύριο σε δικαστικό έλεγχο. Γιατί ο δικαστικός έλεγχος δεν γίνεται πια να μην γίνει. Γιατί απλά, αν η όποια επόμενη κυβέρνηση δεν τον προκαλέσει θα είναι συνένοχη της συμμορίας. Τόσο απλά!
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο Metarithmisi.gr
