Του Θεόδωρου Ζαρέτου
Υπήρξε μία ευκαιρία να πωληθεί με νόμιμο και διαφανή τρόπο από την Ελληνική στην Σαουδαραβική κυβέρνηση στρατιωτικό υλικό, από το οποίο θα εισέπραττε το Ελληνικό Δημόσιο 66 εκατ. ευρώ, συν την αποφυγή του κόστους καταστροφής αυτού του υλικού που θα γινόταν σύντομα.
Κάποιοι αποφασίσανε να μεταφέρουνε αυτή την ευκαιρία από τον κόσμο της αντικειμενικής δυνατότητας στον κόσμο της υποκειμενικής πραγματικότητας, όπου θα μπορούσανε να πουλήσουνε επιπλέον ποσότητες του ίδιου στρατιωτικού υλικού προς άγνωστους αποδέκτες, φουσκώνοντας την ποσότητα, τριπλασιάζοντάς την από 100.000 σε 300.000 κομμάτια, πράγμα που σήμερα το ξέρω μέχρι και εγώ! Αν εξετάσουμε συντρόφισσες και σύντροφοι το φιλοσοφικό υπόβαθρο αυτής της απόφασης θα βρεθούμε στον Αριστοτελικό χώρο κάποιου αριστερού είδους εντελέχειας, σμιλευμένης από τη σμίλη του λαού του Δημοσίου, που είναι τα τελευταία 37 χρόνια στην εξουσία, επιβάλλοντας τις αποφάσεις του στη μειοψηφία του ιδιωτικού τομέα, στο πλαίσιο της τρόικας των ιδεών εθνική ανεξαρτησία-λαϊκή κυριαρχία-κοινωνική απελευθέρωση.
Αυτή όμως τη δουλειά δεν μπορούσε το Ελληνικό Δημόσιο να την κάνει νόμιμα, αφού δε γινότανε να χρεώσει τον αγοραστή τριπλάσια ποσότητα και να πληρωθεί το ένα τρίτο που πράγματι ζητούσε ο αγοραστής. Ούτε καν στον απολύτως διεφθαρμένο λαβύρινθο της ελληνικής κρατικής γραφειοκρατίας δε θα μπορούσανε να κρυφτούνε τέτοια κουμάντα.
Αυτός λοιπόν και μόνο αυτός ήτανε ο λόγος που χρειαζότανε μεσάζων στην πώληση, οπότε το Κράτος απευθύνθηκε στο Παρακράτος που αμέσως του προμήθευσε τον κατάλληλο άνθρωπο, έναν χωρικό από ένα χωριό όξω από το Κιλκίς, που ακόμα και το όνομά του (Παπαδόπουλος!) θυμίζει την εποχή που το παρακράτος είχε στη χώρα μας γίνει Κράτος.
Αυτός ο χωρικός όμως δεν ήτανε σαν κι εμάς. Ήτανε ο εξουσιοδοτημένος σύμβουλος των Σαουδαράβων! Να τι είχε γίνει: Οι Σαουδάραβες θέλανε να κάνουνε μία τεράστια επένδυση στον Κιλκισιακό και κάνανε έρευνα αγοράς για να βρούνε κανένανε καλό μεσάζοντα και βρήκανε αυτόν τον χωρικό που από μικρό παιδί ήτανε Κιλκισιακός στο θρήσκευμα και τον εκάνανε εξουσιοδοτημένο. Έ κι αυτός σαν εξουσιοδοτημένος πια επήρε το ΚΤΕΛ, εκατέβηκε Αθήνα, ηύρε τα παιδιά, «εδώ είμαι» λέει «διαταγάς»!
Αυτός λοιπόν θα αγόραζε από την Ελληνική κυβέρνηση 300.000 κομμάτια (όλα καλά) θα τα μετέφερε ο ίδιος, γι αυτό και υπήρξε τόσο μεγάλη πρεμούρα να αναλάβει και τη μεταφορά (όλα καλά), θα πουλούσε τα 100.000 στην κυβέρνηση της Σαουδικής Αραβίας (όλα καλά), θα πίστωνε όλο το ποσό στο Ελληνικό Γκάβερμεντ και αφού θα ήτανε εξουσιοδοτημένος από τους άλλους και δεν θα είχε πάρει και προμήθεια δεν θα υπήρχε μεσιτεία που απαγορεύεται σε αγοραπωλησίες όπλων από Ελληνικό νόμο, από τότες που ο Άκης….., δηλαδής θα ήτανε (όλα ηθικά) μία συναλλαγή Γκάβερμεντ με Γκάβερμεντ!
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο Metarithmisi.gr
Φωτογραφία: Wikimedia
