Αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι ότι πάμε σε μία νέα Ενδιάμεση Συμφωνία με τα Σκόπια. Στο μεταξύ θα έχουν πάρει αυτό που ποθούσαν περισσότερο απ' όλα: Την συναίνεση της Ελλάδας στο όνομα. Δεν τους ενδιαφέρει αν όλος ο άλλος πλανήτης τους αναγνωρίσει ως «Μακεδονία». Την δική μας υπογραφή ήθελαν και την παίρνουν. Ποιος νοιάζεται για όλα τα άλλα;
Το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού είναι ο ορισμός της Ελευθερίας. Αν κάποιος θέλει να νιώθει ότι ανήκει σε μία φυλή που προέρχεται από το Τάγμα του Χρυσού Κροκόδειλου, αυτό είναι απόλυτο δικαίωμά του. Και το νιώθουμε έτσι επειδή δεν θίγει δικά μας δικαιώματα. Η Ελευθερία, φίλοι και φίλες, δεν σημαίνει ότι ο καθένας κάνει ό,τι θέλει και δεν δίνει λογαριασμό σε κάποιον άλλον. Ελευθερία είναι η έλευση των ορίων ή αλλιώς η Ελευθερία σταματάει εκεί που αρχίζει να θίγεται η Ελευθερία του άλλου.
Κάποιοι στην Ελλάδα θεωρούν ότι η αποδοχή άνευ όρων των αιτημάτων των εθνικιστών της FYROM είναι πιστοποιητικό φιλελεύθερων αντιλήψεων. Δεν θα συμφωνήσω. Όλο αυτό μοιάζει με τις φιλελεύθερες κοινωνίες του Βορρά που κουνάνε το δάκτυλο για την διαχείριση του προσφυγικού σε χώρες όπως η Ελλάδα, αλλά σπεύδουν να κλείσουν άρον – άρον τα σύνορά τους όταν οι μετανάστες αρχίσουν να κτυπούν και τις δικές τους πόρτες. Και φυσικά σε αριθμούς πολύ μικρότερους (ασύγκριτα μικρότερους) απ' αυτούς που αντιμετωπίζουμε εμείς. Αυτοί που σήμερα πιέζουν την Ελλάδα για την επίλυση του Μακεδονικού, με τον τρόπο που αυτό επιχειρείται να επιλυθεί, θα έλεγαν τελείως διαφορετικά πράγματα αν είχαν να αντιμετωπίσουν οι ίδιοι ένα ανάλογο πρόβλημα.
Υπάρχουν ακραίες φωνές και στις δύο πλευρές. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι υπάρχει η λογική του μέσου όρου. Δεν θα τεντώσουμε τις δύο ακρότητες για να ισορροπήσουμε σε ένα τυχαίο σημείο. Οι σωστές λύσεις στηρίζονται στην Δικαιοσύνη και μόνο και όχι στην στιγμιαία δυνατότητα κάποιου να φωνάξει περισσότερο.
Ολόκληρες δεκαετίες προπαγάνδας, περί απογόνων του Μέγα Αλεξάνδρου και των Ελλήνων που… κλέβουν την ιστορική τους ταυτότητα, δεν μπορούν να ξεριζωθούν μέσα σε δεκαπέντε μέρες. Σε αυτό να συμφωνήσουμε. Αλλά την ίδια ώρα δεν είναι και δικό μας πρόβλημα. Και δεν καταλαβαίνουμε γιατί ο Αλέξης Τσίπρας και ο Νίκος Κοτζιάς το κάνουν δικό μας πρόβλημα και μάλιστα απειλώντας την ήδη τραυματισμένη εσωτερική συνοχή της χώρας.
Οι οπαδοί της συναίνεσης, της εθνικής ομοψυχίας και άλλων τέτοιων χριστιανικών αντιλήψεων θα πρέπει να μελετήσουν σοβαρά την χειρισμό του Μακεδονικού από την κυβέρνηση Τσίπρα. Θα πρέπει να σκεφτούν αν ο κ. Τσίπρας σεβάστηκε την χώρα και την Ιστορία της, τον λαό, τους πολιτικούς του αντιπάλους. Πολύ φοβόμαστε ότι τα περί σεβασμού, Δημοκρατίας και άλλα τέτοια μοιάζουν να είναι γραφικά στο μυαλό ενός πολιτικού αρχηγού που έχει κάνει καριέρα λέγοντας ασύστολα ψέματα προς όλους και χειραγωγώντας τις μάζες με βάση το δικό του συμφέρον και μόνο.
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
