Το όνειρο μου και ακόμη μερικών δισεκατομμυρίων κατοίκων αυτού του πλανήτη είναι να κάθομαι σπίτι μου και να φτάνει κάθε μήνα μία επιταγή με χιλιάδες ευρώ. Αυτό το έχουν πράγματι καταφέρει ορισμένοι, προνομιούχοι Έλληνες, μέλη κομματικών στρατών που προσελήφθησαν σε κρατικές εταιρείες και εν συνεχεία συνταξιοδοτήθηκαν σε ηλικία 40 και 45 ετών. Αυτά πρέπει να είχαν υπόψιν τους τα τζιμάνια που έστησαν την πυραμίδα της Wind Media. Και έγδυσαν εκατοντάδες (πάλι) χιλιάδες…
Το «κόλπο» ήταν απλό. Γινόσουν μέλος ενός club και μπορούσες να κερδίζεις μέχρι και 4.000 ευρώ τον μήνα, αρκεί να έκανες κλικ σε διαφημίσεις. Μικρή λεπτομέρεια: Για να γίνεις μέλος θα έπρεπε να καταβάλλεις μια συνδρομή με ευρώ. Και αν έφερνες και φίλους, τότε είχες και μπόνους. Καλά το καταλάβατε! Άλλωστε, ένας από τους πιο παλιούς κανόνες σε αυτό τον πονηρό κόσμο λέει το εξής: Όταν κάθεσαι σε ένα τραπέζι για πόκα και δεν μπορείς να βρεις εύκολα το κορόιδο που αυτό ειδικά το βράδυ θα γυρίσει πανί με πανί στο σπίτι του, τότε το κορόιδο αυτό μάλλον είσαι εσύ. Σήκω και φύγε αμέσως από το τραπέζι!
Και επειδή έχουν βγει διάφορα παλικάρια και υπόσχονται υπεραξίες από το τίποτα, να θυμηθούμε τα βασικά, αυτά που έχουμε ξεχάσει τα τελευταία χρόνια με την τρέλα των χρηματιστηρίων και των κρυπτονομισμάτων. Το εξής ένα, δηλαδή: Όλα συμβαίνουν για να σας πάρουν τα λεφτά σας. Ο κόσμος μας είναι γεμάτος πορτοφολάδες και εσείς θα πρέπει να περάσετε στο απέναντι πεζοδρόμιο και να καταφέρετε να έχετε ακόμη το πορτοφόλι στην εσωτερική ραμμένη τσέπη του σακακιού σας. Όποιος πιστεύει ότι θα καταφέρει πραγματικά να κλέψει το πορτοφόλι από την τσέπη του έμπειρου επαγγελματία πορτοφολά είναι το τέλειο θύμα.
Ναι, αλλά αυτή τη φορά είναι αλλιώς! Αυτό θα το έχετε σίγουρα ακούσει. Ε λοιπόν, αυτή είναι η αρχή της απάτης. Πάντοτε έτσι ήταν και όχι αλλιώς. Εκείνο που αλλάζει είναι ο τρόπος. Το τελικό αποτέλεσμα πάντως είναι κάθε φορά το ίδιο. Κάποτε ήταν η Λαυρεωτική. Στις μέρες μας, στην εποχή της ταχύτητας και του διαδικτύου, είναι τα κρυπτονομίσματα. Στην πραγματικότητα πίσω από κάθε ιστορία κρύβεται το ίδιο σκηνικό. Όταν φύγουν από τη μέση τα ωραία κουστούμια και τα εφέ, όλα αυτά που θολώνουν το μυαλό και την κρίση των ανθρώπων, τότε αποκαλύπτεται στο βάθος μια πυραμίδα. Πολλοί προσφέρουν τον οβολό τους, ελάχιστοι παίρνουν την επόμενη πτήση για έναν εξωτικό προορισμό για να πιούν το επόμενο μοχίτο πάνω στο κύμα και εις υγεία των κορόιδων.
Ήθελαν, λέει, να κάθονται σπίτι τους, να κάνουν like και να βγάζουν 4.000 ευρώ τον μήνα. Ο καυγάς, τελικά, ήταν για το πάπλωμα. Ο ίδιος που είναι κάθε φορά. Για το πορτοφόλι σας. Κρατήστε το γερά!
Θανάσης Μαυρίδης
