του Στέλιου Ορφανάκη*
Ένας φέρελπις πολιτικός, βρισκόταν σε ένα συνέδριο παρέα με φίλους του, επιστήμονες διαφόρων ειδικοτήτων, γιατρούς, δικηγόρους, μηχανικούς κλπ. Η συζήτηση κυλούσε ευχάριστα. Κάποια στιγμή τους ρώτησε: «Φίλοι μου επιστήμονες, σαν ειδικοί που είστε, μπορείτε να με ενημερώσετε, ποιο είναι το πιο ευαίσθητο σημείο ενός ανθρώπου;» Οι φίλοι του απόρησαν με την ερώτηση, αλλά κατάλαβαν ότι κάτι θέλει να τους πει, οπότε άρχισαν να δίνουν απαντήσεις με τη σειρά. Ανάλογα την ειδικότητα τους, υπήρχαν και διαφορετικές απαντήσεις.
Μόλις αιτιολόγησε και ο τελευταίος επιστήμονας, παίρνει το λόγο και ο φέρελπις πολιτικός και λέει: «Φίλοι μου, αμφισβητώ τις απαντήσεις σας, στηριζόμενος όχι στην επιστήμη μου, που είναι η Φυσική και οι Θετικές Επιστήμες, ούτε στην εξειδίκευση μου που είναι η Τραπεζική Διοίκηση, αλλά επιστρατεύοντας την κοινή εμπειρία όλων μας. Λοιπόν το πιο ευαίσθητο σημείο του ανθρώπου είναι το πορτοφόλι του! Όταν κάποιος τολμήσει να το ακουμπήσει, από τυχαίος περαστικός, μέχρι Υπουργός Οικονομικών ή Πρωθυπουργός, μαυρίζει σαν την καμινάδα του καρβουνιάρικου». Αμέσως οι φίλοι επιστήμονες του φέρελπι πολιτικού γέλασαν και χειροκρότησαν θερμά.
Και τώρα απευθύνομαι σε σένα φίλε αναγνώστη και ρωτώ: Πώς είναι δυνατόν να μην έχουμε γίνει οι πολίτες αυτής της χώρας πιο ευαίσθητοι με το πορτοφόλι μας όταν εδώ και 8 χρόνια, η κεντρική γραμμή που εφαρμόζουν οι κυβερνώντες είναι:
- Αύξηση των φόρων σε όλους τους πολίτες – τουλάχιστον σε όσους πληρώνουν.
- Μείωση των μισθών των υπαλλήλων δημοσίου τομέα – όχι με τον ίδιο τρόπο δημιουργώντας μισθολογικές ανισότητες υπέρ των «δικών» τους – με τη δικαιολογία ότι το σπάταλο, αναποτελεσματικό Δημόσιο, που οι πολιτικοί δημιούργησαν χωρίς μέθοδο, ήταν ο ασθενής.
- Μείωση με νομοθετικές παρεμβάσεις των μισθών του ιδιωτικού τομέα, που έλεγαν ότι είναι υγιής σε σχέση με το Δημόσιο, μάλλον για συμπαράσταση στους δημοσίους υπαλλήλους ή για να βρουν φτηνά εργατικά χέρια κάποιοι εργοδότες.
- Μείωση σε όλους τους πολίτες κι άλλο των ήδη ανεπαρκών παροχών στην υγεία, την παιδεία και την ασφάλεια.
Το μόνο που έχουν καταφέρει οι κυβερνώντες οκτώ χρόνια τώρα είναι να συμπιέζουν κάθε εισόδημα που μπορεί να εντοπιστεί, είτε από τον επιχειρηματία είτε από τον μισθωτό ή τον αυτοαπασχολούμενο.
Ταυτόχρονα οι πολιτικοί που κυβέρνησαν και κυβερνούν τη χώρα μιλάνε για μεταρρυθμίσεις, για έλεγχο δαπανών, για επενδύσεις, για πάταξη φοροδιαφυγής, για επανίδρυση του κράτους, για νέες θέσεις εργασίας, για αύξηση επιδομάτων, για προστασία του μαύρου προβάτου με ροζ βούλα στη μύτη, για ανάπτυξη σε όλα τα χρώματα και αποχρώσεις, αλλά κανείς δεν κάθεται να μιλήσει με αλήθειες για το πορτοφόλι του πολίτη και ψηφοφόρου, ώστε να καταλάβει πόσα ευρώ περισσότερα ή λιγότερα θα έχει στο τέλος της ημέρας.
Να το πω πιο απλά σε όλους τους πολιτικούς που ζητούν την ψήφο μας: Δεν μας ενδιαφέρει κανένα ακόμα και καλό σχέδιο, που δεν περιλαμβάνει εμάς τους πολίτες. Ίσως ακούγεται κάπως εγωιστικό, αλλά τόσα χρόνια που σας ακούγαμε να μας μιλάτε για τα οράματά σας για τη χώρα μας, προκοπή δεν είδαμε. Τα όποια σχέδια σας τα πλήρωνε και τα πληρώνει το πορτοφόλι μας, το οποίο πληρώνει κι εσάς.
Αυτό που προκαλεί τρόμο στους σκεπτόμενους πολίτες είναι ότι δεν έχουμε καταλάβει πόσα ακόμα χρόνια θα χρειαστούν ώστε να κατανοήσουν οι πολιτικοί μας ότι βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, ενίσχυση της παραγωγικής βάσης και οικονομική ανάπτυξη δεν μπορούν να πηγαίνουν μαζί με βαριά φορολόγηση που αποτελεί και το μεγαλύτερο αντικίνητρο για όλα αυτά που μας τάζουν προεκλογικά.
Μάλιστα ενώ επιτεύχθηκε στην πλάτη των εργαζομένων την τελευταία οκταετία βελτίωση κατά 27% της ανταγωνιστικότητας σε όρους κόστους εργασίας, η βαριά φορολόγηση και το αδηφάγο, χωρίς μέθοδο και έλεγχο κράτος, που οι πολιτικοί δημιούργησαν και δεν αλλάζουν, την έχει εξανεμίσει. Απόδειξη είναι η ανυπαρξία επενδύσεων στη χώρα μας τόσο από τους ίδιους τους Έλληνες όσο και από τους ξένους. Μπορεί στην Ελλάδα όλοι οι πολιτικοί να μην είναι ίδιοι, αλλά οι πολιτικές που εφαρμόστηκαν τα τελευταία 8 χρόνια ήταν ίδιες και δεν λάμβαναν υπόψη τις ανάγκες και το μελλοντικό συμφέρον του πολίτη.
Αν μιλήσουμε με όρους ελεύθερης οικονομίας, πόσοι από τους πολιτικούς μας θα προσλαμβάνονταν και με τι μισθό σε μια ανταγωνιστική μεγάλη ιδιωτική εταιρεία που δεν συναλλάσσεται με το Δημόσιο με αυτή την προϋπηρεσία και αυτά τα αποτελέσματα στο Ελληνικό Κράτος; Να απαντήσω: πάρα πολλοί λίγοι και με μισθό 7 φορές χαμηλότερο από αυτόν που παίρνουν τώρα από το Ελληνικό Δημόσιο.
Την επόμενη φορά που θα έρθουν να ζητήσουν την ψήφο μας για να προσληφθούνε στο μη ανταγωνιστικό Ελληνικό Κράτος με όλα τα φανερά και κρυφά από εμάς έξοδα τους πληρωμένα από το πορτοφόλι μας, θα τους πούμε: «Μιλήστε πρώτα με το πορτοφόλι μας, κι αν το πείσετε, θα σας ψηφίσουμε. Τόσο απλό, τόσο ανταγωνιστικό!»
*Ο Στέλιος Ορφανάκης είναι Καθηγητής (M.Sc) Φυσικών και Θετικών Επιστημών στη Δημόσια Εκπαίδευση, έχει εξειδικευθεί στην Τραπεζική Διοίκηση και σε Παράγωγα Προϊόντα, έχει δουλέψει και ως Επενδυτικός Σύμβουλος στην Ιδιωτική Τραπεζική (Alpha Private Bank – Όμιλος ALPHA BANK). Από τον Ιανουάριο του 2017 είναι πολιτικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας μέσω της διαδικασίας αξιολόγησης του Μητρώου Πολιτικών Στελεχών.
