Οι φίλοι του καθεστώτος σπεύδουν να μιλήσουν για συναίνεση. Ότι αυτό θα πρέπει να γίνει για να μπορέσει η χώρα να ορθοποδήσει και να πάει μπροστά. Το σκεπτικό τους είναι ότι τώρα που ο πρόεδρος Αλέξης μας βγάζει από τα μνημόνια και δεν θα έχουμε την βοήθεια των δανειστών, χρειάζεται να βρούμε τον δικό μας δρόμο. Μιλάμε για μεγάλη κοροϊδία...
Αφού τα έκαναν μαντάρα, αφού διέλυσαν τα πάντα, αφού κορόιδεψαν εχθρούς και φίλους, ανακαλύπτουν τώρα την “συναίνεση”. Λες και δεν ήταν ο κ. Τσίπρας που μας είπε το “ή αυτοί ή εμείς”. Λες και δεν είχε εκατοντάδες ευκαιρίες μέχρι σήμερα για να κερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτικών του αντιπάλων. Αυτός επέλεξε να τις σπαταλήσει σε ανούσια παιγνίδια μικροπολιτικής.
Μας λένε για την λεγόμενη καθαρή έξοδο από τα μνημόνια. Πράγματι, δεν χρειάζεται να υπογραφεί ένα ακόμη μνημόνιο μετά την λήξη του τρίτου, αν νωρίτερα μας έχουν φέρει ένα super μνημόνιο που θα συνοδεύει την ρύθμιση του χρέους. Χώρια που έχουμε ήδη υπογράψει ένα σωρό χαρτιά που δεσμεύουν τις επόμενες κυβερνήσεις. Ας αφήσουν, λοιπόν, τα πανηγύρια και τα περί συναίνεσης. Κι ας κάνουν, επιτέλους, καμιά δουλειά!
Δεν χρειάζεται ένα εθνικό σχέδιο; Βεβαίως και χρειάζεται! Όπως χρειαζότανε και το 2010 και το 2012 και το 2014. Αν είχε γίνει τότε η χώρα θα βρισκότανε σε άλλη κατάσταση. Αλλά τότε δεν έβλεπαν αυτή την πιθανότητα. Τότε ξήλωναν τα πεζοδρόμια απέναντι στους “προδότες των μνημονίων” και στους “Τσολάκογλου”. Να δεχτούμε ότι το είδαν αργά. Το είδαν; Είμαστε σίγουροι γι αυτό; Ο χειρισμός του Μακεδονικού, για παράδειγμα, δεν δείχνει κάτι τέτοιο. Δείχνει ότι συνεχίζουν να παίζουν μικροπολιτικά παιγνίδια, προσπαθώντας απελπισμένα να αποκτήσουν πλεονέκτημα απέναντι στην αντιπολίτευση.
Άρα, τι μας λένε αυτοί οι περίφημοι επιχειρηματικοί και πολιτικοί κύκλοι; Μας λένε το εξής απλό: “Για λόγους που δεν θα σας εξηγήσουμε, καθίστε σε ένα τραπέζι και συμφωνήστε στο κείμενο που θα σας παρουσιάσουμε”. Δεν πρόκειται για κάποιο κάλεσμα σε μία ουσιαστική συζήτηση για την Οικονομία. Αλλά για μία προσπάθεια της νέας διαπλοκής να κλειδώσει τα όποια οφέλη έχει αποκομίσει από την κυβέρνηση Τσίπρα.
Είναι γεγονός ότι η χώρα χρειάζεται νέα πνοή, νέες ιδέες. Και κυρίως ένα κλίμα εμπιστοσύνης με τους επενδυτές. Είναι διατεθειμένος ο κ. Τσίπρας να πάει σε μία τέτοια λογική; Δεν καταλαβαίνουμε τι τον εμποδίζει να πάει από τώρα. Τι τον εμποδίζει, για παράδειγμα, να προχωρήσει την επένδυση της Χαλκιδικής. Γιατί θα πρέπει να καθίσει και την αντιπολίτευση σε ένα τραπέζι για να κάνει ο ίδιος το αυτονόητο;
Η χώρα χρειάζεται ένα πρόγραμμα χαμηλότερων φόρων. Αν το πιστεύει ο κ. Τσίπρας μπορεί να το κάνει. Να περιορίσει τους φόρους και να περιορίσει αντίστοιχα τις κρατικές δαπάνες. Γιατί χρειάζεται γι αυτό την συναίνεση της αντιπολίτευσης;
Η χώρα χρειάζεται μία σοβαρή διακυβέρνηση. Αυτή κι αν είναι δουλειά της κυβέρνησης! Δεν χρειάζεται ούτε σε αυτό την συναίνεση της αντιπολίτευσης.
Ας ξεκινήσει ο κ. Τσίπρας να κάνει τα πρώτα βήματα, τα αυτονόητα κι ύστερα θα έχει το δικαίωμα να ζητά συναινέσεις. Εκτός κι αν το πρόβλημα είναι το πως θα περάσει το επόμενο μνημόνιο. Αν η συναίνεση είναι στάχτη στα μάτια του κόσμου και στην πράξη ζητάει μία ακόμη υπογραφή δίπλα στην δική του.
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
