Τον Ιούλιο του 2013 το περιοδικό Times δημοσίευσε ένα άρθρο με τον τίτλο «Ο μύθος της μυστικής ασθένειας του Franklin D. Roosevelt. Ο Roosevelt έπασχε από μία μορφή πολιομυελίτιδας η οποία σύμφωνα με την κρατούσα άποψη κρατιόταν κρυφή από τον Τύπο. Για λόγους διακριτικότητας κατ' αρχάς και αργότερα στη διάρκεια του πολέμου για να μην δημιουργήσει ανασφάλεια στον αμερικανικό λαό. Το άρθρο δέχεται ότι από τους επιτελείς του FDR γινόταν μια προσπάθεια για να παρουσιαστεί ο Roosevelt σαν ένας άνθρωπος που νίκησε την ασθένεια του. Προσθέτοντας ότι ο μύθος για την απόκρυψη της ασθένειας του Roosevelt είναι μια ακόμα προσπάθεια να ρομαντικοποιηθεί το παρελθόν, χωρίς αναφορές σε politically correct συμπεριφορές. Αντίθετα βέβαια με την Ελλάδα που μια ανάλογη αντιμετώπιση της υγείας ενός πρωθυπουργού θα ξεσήκωνε θύελλα διαμαρτυριών γιατί ο Τύπος ανακατεύεται σε τόσο προσωπικά θέματα. Όχι βέβαια για όλους τους πρωθυπουργούς. Παράδειγμα η αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς στο μάτι του Αντώνη Σαμαρά και η εγχείρηση ομφαλοκήλης του Αλέξη Τσίπρα.
Το 2012 στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας υπέστη αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς. Ο τραυματισμός και οι επιπτώσεις του είχαν αναλυθεί εκτενώς, ακόμα και με αναφορές στον αντίστοιχο τραυματισμό του Γκόρντον Μπράουν και τους κινδύνους απώλειας της όρασης. Και ορθώς αφού η κατάσταση της υγείας ενός ηγέτη επηρεάζει την απόδοση του.
Πέντε χρόνια αργότερα, τον Ιούλιο του 2017 ο Αλέξης Τσίπρας εισήχθη στο Ευγενίδειο Θεραπευτήριο για εγχείρηση ομφαλοκήλης. Το γεγονός ανακοινώθηκε από το γραφείο Τύπου του πρωθυπουργού μετά την εγχείρηση. Για την πορεία της υγείας του ασθενούς μίλησε ο Παύλος Πολάκης. Και αν ο ΣΥΡΙΖΑ εκτός από την κυβέρνηση είχε και την εξουσία, όπως ονειρεύεται η Μπέττυ Μπαζιάνα, μπορεί και να μην το μαθαίναμε καθόλου. Εκτός αν ο ίδιος ο Τσίπρας αποφάσιζε να μιλήσει. Όπως το 20120 είχε μιλήσει ο Φιντέλ Κάστρο για την δική του ασθένεια στην LaJornada, τέσσερα χρόνια μετά το πρώτο κρούσμα, χωρίς να αναφερθεί στην ακριβή φύση της ασθένειας του.
Πιστεύω ότι όπως ο μοναχός παίρνει celibacy vows ο πολιτικός και οι δικοί του απεκδύονται του δικαιώματος στην προσωπική ζωή Θα ανησυχούσα όχι για τις αποκαλύψεις παρά μόνο αν οι πολίτες δεν μπορούσαν να κρίνουν τι είναι σημαντικό. Πενήντα όμως χρόνια μετά από τις αποκαλύψεις για την ερωτική ζωή της Πριγκίπισσας Margaret, τριάντα μετά τα ρεπορτάζ για την σχέση του Κάρολου με την Camilla και πέντε μετά τις περιγραφές των ερωτικών περιπετειών του πρίγκιπα Άντριου η βασιλεία στην Αγγλία δεν βρίσκεται σε κίνδυνο. Το ίδιο και κάθε δημοκρατία που τα πάντα βγαίνουν στο φως.
Οι πολίτες μπορούν να διασκεδάζουν με το κουτσομπολιό αλλά επίσης μπορούν να κρίνουν το σημαντικό από το ασήμαντο. Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να μειώσει τον Άδωνι αναφέροντας τον σαν «μπουμπούκο» επειδή έτσι τον αποκαλεί η σύζυγος του. Η προσπάθεια πήγε στον βρόντο αφού κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί γιατί η γυναίκα του αντί για τζουτζούκο, ή τζουτζούρι θα έπρεπε να τον αποκαλεί «κύριε αντιπρόεδρε». Το ίδιο ισχύει και με την περσινή φωτογραφία των Χριστουγέννων που έδειχνε τον Κυριάκο Μητσοτάκη να βγαίνει από το Mall κρατώντας από το ένα χέρι την κόρη του και από το άλλο πέντε χάρτινες τσάντες με δώρα. Η επικοινωνία του ΣΥΡΙΖΑ πίστεψε ότι θα ενοχλούσε επειδή τον έδειχνε να έχει κάνει πέντε σακούλες ψώνια. Δεν καταλάβαινε ότι θα ενοχλούσε αν τον έδειχνε να βγαίνει από τα Jumbos με μια μικρή πλαστική σακούλα για να δείξει ότι δεν έχει λεφτά. Όπως ενόχλησε από την μία ο ΣΥΡΙΖΑ να πολεμάει την ιδιωτική εκπαίδευση και από την άλλη η οικογένεια ΣΥΡΙΖΑ να στέλνει τα παιδιά της στο Χιλ και την Αγκάλη.
Προτιμώ την δημοσιογραφία των tabloids από την σιωπή που περνάει σαν διακριτικότητα και ενώ είναι λογοκρισία. Χίλιες φορές καλύτερα τα αδιάκριτα σχόλια παρά η προσπάθεια να περάσει σαν ρατσιστική και ανθρωποφαγική στην συνέντευξη της Μπαζιάνα, η οποία θέλησε και να τα πει και να μείνει στο απυρόβλητο. Η περίοδος που οι δημοσιογράφοι αντιπολίτευσης κάτω από τον φόβο των trolls του διαδικτύου έπρεπε να συμπεριφέρονται σαν γκέισες σε τελετές του τσαγιού για τον ΣΥΡΙΖΑ έχουν δυστυχώς τελειώσει.
