Αυτό είπε ο Α. Τσίπρας μιλώντας στην Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ και αναμφίβολα είναι θετικό. Πράγματι, δείχνει πως έχει αντιληφθεί ότι οι καταστροφολογικές κραυγές δεν αποφέρουν πολιτικά οφέλη και επιχειρεί να ανατάξει την πολιτική του κόμματος του.
Έργο δύσκολο, καθώς τα περισσότερα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είναι διαπαιδαγωγημένα πολιτικά με έναν αντικοινοβουλευτισμό που έχει τις ρίζες του στην ιστορία της Αριστεράς.
Θεωρούν πως είναι μια από τις μορφές πάλης, όχι η κυρίαρχη, στην πορεία για την εξουσία. Βέβαια, η ανανεωτική Αριστερά στην δεκαετία του 70 είχε ξεκάθαρα ταχθεί υπέρ του κοινοβουλευτικού δρόμου προς τον σοσιαλισμό, όμως από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Η ριζοσπαστική Αριστερά, από την εμφάνιση της στην Ελλάδα, υπερτόνιζε τον ακτιβισμό, καθώς αυτός ήταν συνδεδεμένος με τα κινήματα κοινωνικής κριτικής που αποτελούσαν συνιστώσες της.
Αυτή η δήλωση του Α. Τσίπρα εντάσσεται στην απόπειρα του να στρέψει το κόμμα του προς πιο μετριοπαθείς θέσεις. Και για να συμβεί αυτό απαιτούνται και μετριοπαθέστερες συμπεριφορές. Αλλαγή τακτικής, ώστε να βγει ο ΣΥΡΙΖΑ από την πολιτική απομόνωση και να διαρραγεί το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο.
Στόχος φιλόδοξος, αλλά συνάμα δύσκολος, γιατί για να επιτευχθεί απαιτούνται και τα ανάλογα «εργαλεία». Δηλαδή απαιτούνται τα ανάλογα στελέχη που μπορούν να εκφράσουν την νέα, μετριοπαθέστερη γραμμή και να έχουν τις ικανότητες να ασκήσουν ουσιαστικό κοινοβουλευτικό έλεγχο.
Γιατί αν όλη αυτή η στροφή γίνεται για να ακούγονται οι κραυγές στο κοινοβούλιο αντί για τους δρόμους ή τις κομματικές συνελεύσεις, τότε άδικος όλος ο κόπος, τζάμπα η προσπάθεια. Η κοινοβουλευτική δράση για να είναι ουσιαστική και αποτελεσματική απαιτεί μελέτη των νομοσχεδίων και εκφραστική δεινότητα ώστε ο λόγος να είναι πειστικός.
Τα διαθέτει αυτά τα στελέχη ο ΣΥΡΙΖΑ; Μέχρι στιγμής αυτές/οι που φέρνουν σε πέρας τον κοινοβουλευτικό έλεγχο έχουν ικανοποιητική παρουσία; Ή μήπως απλώς κραυγάζουν; Και το κυριότερο: μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να ασκήσει εποικοδομητική αντιπολίτευση, καταθέτοντας συγκεκριμένες προτάσεις, ξεκολλώντας από το «όχι σε όλα;» το αντέχει το DNA του;
Ο Αλ. Τσίπρας ορθά εκτίμησε ότι η Ελλάδα μετά την πανδημία αλλάζει επίπεδο. Δεν είναι μόνον τα κεφάλαια που θα εισρεύσουν, είναι κυρίως η εικόνα που ήδη εκπέμπει η πατρίδα μας στους διεθνείς οικονομικούς κύκλους. Συνεπώς, το καταστροφολογικό σενάριο είναι άκυρο. Δεν μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να βαδίσει προς την εξουσία κινούμενος με αυτό το δεδομένο. Θα συντριβεί. Θα έρχονται επενδύσεις στην Ελλάδα και τα στελέχη του, μιλώντας κόντρα στην πραγματικότητα, θα απευθύνονται σε ένα ακροατήριο που όλο και θα συρρικνώνεται.
Σε αυτή την στροφή που επιχειρεί ο Α. Τσίπρας το μεγαλύτερο βαρίδι είναι το ίδιο το κόμμα του. Αυτό παρασέρνει και τον ίδιο στον βυθό. Δεν γνωρίζω αν το έχει αντιληφθεί και αν μπορεί να κάνει κάτι. Στον βαθμό που η πολιτική τού κοινοβουλευτικού ελέγχου δεν αποδειχθεί ένας τακτικισμός θα είναι μια αλλαγή προς το καλύτερο στην μέχρι τώρα πορεία του ΣΥΡΙΖΑ.
