Του Νικήτα Παπαντωνίου*
Δεν είναι παραπάνω από 3 χρόνια όπου θυμάμαι τον σημερινό πρωθυπουργό να υπόσχεται Γη και ουρανό σε όλους τους δανειολήπτες που βρισκόταν σε δυσχερή κατάσταση. Ακούστηκαν μεταξύ άλλων: Σεισάχθεια, διαγραφές δανείων με κοινωνικά κριτήρια αλλά και εύηχες ατάκες του τύπου «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη», και κανένα δάνειο σε χέρια κορακιών-funds.
Επιπρόσθετα άκουγα από διάφορους ότι και 3/10 να κάνει ο σημερινός πρωθυπουργός καλό θα είναι, αποδεικνύοντας ότι οι εξαγγελίες ήταν έωλες και κενές περιεχομένου. Εδώ θα πρέπει να τονισθεί ότι από μαθηματικής άποψης το 3/10 που φαινόταν καλό μπορεί και να γίνει -3/10 όπου τελικά έγινε -9/10 δείχνοντας ότι υπάρχουν και τα αντίθετα των εξαγγελιών. Τελικά δεν υπάρχει αντίθετος αριθμός μόνο στα μαθηματικά αλλά και στην πολιτική…. Όμως στην ζωή μας, είμαστε οι επιλογές μας και αυτό ως λαός θα πρέπει να το επωμιστούμε.
Με το επικαιροποιημένο μνημόνιο αλλά και τα διαδοχικά stress test των Ελληνικών τραπεζών, μπήκαν οι στόχοι για την μείωση των μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων (NPEs). Ο στόχος είναι τα σημερινά επίπεδα των 103 δις ευρώ να φτάσουν τα 67 δις το τέλος του 2019. Μιλάμε για μία προσαρμογή της τάξης των 35 δις ευρώ.
Το φοβερό της ιστορίας είναι ότι από τα 103 δις ευρώ τα 28 δις ευρώ είναι στεγαστικά κυρίως της μικρομεσαίας κοινωνικής τάξης, 13 δις καταναλωτικά που έχουν πάρει κυρίως μισθωτοί και μικροί ελεύθεροι επαγγελματίες καθώς μία βόμβα 60 δις ευρώ επιχειρηματικών δανείων όπου η πλειοψηφία είναι μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Όλοι αυτοί, είναι τα θύματα του αφηγήματος του κυρίου Τσίπρα και του κυρίου Καμμένου. Έτσι ο Σύριζα θα κάνει την «δύσκολη» δουλειά για την αναγέννηση του τραπεζικού συστήματος στην πλάτη των κυριότερων ψηφοφόρων του. Αλλά είπαμε στην πολιτική υπάρχουν και αντίθετοι αριθμοί. Τάζω α για να σου προσφέρω –α, όμορφα και αριστερά πάντα.
Η ιστορία σηκώνει ανάλυση και αποδεικνύει ότι το μέγεθος της προσαρμογής που θα έρθει για τα μεσαία και κατώτερα κοινωνικά στρώματα είναι μεγάλη. Από τα 35 δις ευρώ προσαρμογή τα μισά (17,5 δις) θα έρθουν από κατασχέσεις χρημάτων και ρευστοποίηση ακίνητης περιουσίας ενώ μόνο 14 δις θα είναι διαγραφές ειδικά σε εταιρικά δάνεια όπου οι εταιρείες έχουν κλείσει χρόνια. Επιπρόσθετα, 7,4 δις ευρώ θα πουληθούν σε διάφορα funds, εκ των οποίων τα περισσότερα θα είναι καταναλωτικά και δάνεια ελεύθερων επαγγελματιών με μεγάλη καθυστέρηση, δηλαδή αυτούς που πίστεψαν την σεισάχθεια. Η προσαρμογή αυτή γίνεται σε ένα περιβάλλον με μεγάλη ανεργία και εργασία χαμηλά αμειβόμενη ενώ η ανάπτυξη γίνεται με αργά βήματα όπως έδειξαν και τα στοιχεία του β εξαμήνου (+0,8% το 2ο εξάμηνο, με ετήσιο στόχο το 1,7% από την τράπεζα της Ελλάδος). Έτσι γιατί η αριστερή κυβέρνηση νοιάζεται για τα αδύνατα κοινωνικά στρώματα. Είπαμε όμως στην πολιτική υπάρχουν και αντίθετοι αριθμοί.
Το συμπέρασμα είναι ότι ο κύριος Τσίπρας θα είναι ο κύριος υπεύθυνος μία μη αντιστρεπτής χρηματοπιστωτικής προσαρμογής όπου τα θύματά της θα είναι οι άνθρωποι που τον πίστεψαν και τον ψηφίσαν. Το τίμημα αυτής της ψήφου της αγανάκτησης και της απερισκεψίας δυστυχώς για πολλούς θα φτάσει μέχρι και την πόρτα του σπιτιού τους. Τότε δυστυχώς θα είναι αργά για να αλλάξουν την ψήφο τους γιατί με αυτή δεν γυρίζει πίσω. Όμως είναι απορίας άξιο πως μπορεί η Ελληνική κοινωνία έδωσε τα κλειδιά της διοίκησης σε ένα άνθρωπο που ήξερε να κάνει μόνο τρία πράγματα: να συμμετέχει σε καταλήψεις, να δημαγωγεί και να ψεύδεται. Το τίμημα δυστυχώς για πολλούς θα είναι βαρύ γιατί στην τελική κρίση υπάρχει ένας αριθμός και μόνο, ο λογαριασμός του δανείου που δεν πληρώθηκε. Μετά από όλα αυτά, ως Έλληνες, μάθαμε ότι είμαστε οι επιλογές μας.
* Ο κ. Νικήτας Παπαντωνίου είναι πρώην CFO της Nobacco, στέλεχος σε εταιρεία ενέργειας και αναλυτής της Eurobank και νυν σύμβουλος στο ΕΒΕΑ, πολιτικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας, που έχει περάσει από τη διαδικασία του Μητρώου Πολιτικών Στελεχών μετέχοντας στις επιτροπές Οικονομίας, Ανάπτυξης και Ενέργειας.
