Διάβαζα προχτές ότι κάποιος κατέβασε στο κομπιούτερ του μία έκδοση λογισμικού και ότι στην συνέχεια μπήκε μέσα ένας χάκερ και του έκλεψε τα κρυπτονομίσματα. Και υπάρχει κι ένας φίλος ο οποίος, λέει, έριξε όλα του τα λεφτά σε ένα ορυχείο κρυπτονομισμάτων. Δεν ξέρω εσείς, αλλά εγώ νιώθω ότι κάπου το έχω χάσει όλο αυτό το «έργο». Κι επειδή είμαι κανονική παλιατζούρα, συντηρητικός και καχύποπτος ως προς τα της οικονομίας, δεν πείθομαι!
Θα πει κάποιος ότι αυτό δεν έχει σημασία. Αν πείθεται ένας γκρινιάρης σε μια μικρή γωνιά του κόσμου που λέγεται Ελλάδα. Και έτσι είναι πράγματι. Εδώ μιλάμε για παγκόσμιες τάσεις. Κι είναι και το άλλο: Όλα ανεβαίνουν εδώ και καιρό. Μπορεί τα κρυπτονομίσματα να μην τα καταλαβαίνω ή να μην θέλω να τα καταλάβω, αλλά και τα άλλα που καταλαβαίνω με τρομάζουν. Νέα ρεκόρ τιμών, πάλι και πάλι. Τιμές που προεξοφλούν όλες τις ψηφιακές και τεχνολογικές εξελίξεις της επόμενης 100ετίας. Τιμές που προεξοφλούν όλες τις εξελίξεις στο χώρο της ηλεκτροκίνησης και της πράσινης ενέργειας για την επόμενη 50ετία. Τιμές που ενσωματώνουν την βαθιά πεποίθηση των νέων επενδυτών «ότι αυτή τη φορά τα πράγματα θα είναι διαφορετικά». Δεν ξέρω, αλλά έχουμε ξεχάσει ότι στις αγορές και στα χρηματιστήρια υπάρχει και η ζημία. Ότι μπορείς να γίνεις πλούσιος, αλλά μπορεί και να τα χάσει όλα. Κι όταν λέμε όλα, εννοούμε τα πάντα. Ακόμη και αυτά που δεν έχεις! Ακόμη κι αυτό γίνεται στις μέρες μας. Απόδειξη οι … αρνητικές τιμές στα συμβόλαια του πετρελαίου.
Η εντύπωση ενός ανθρώπου που θέλει να βλέπει τις αξίες και να τις πιάνει, είναι ότι τα κρυπτονομίσματα είναι μία φυσιολογική διέξοδος σε ένα διαρκές πάρτι υπεραξιών. Οι άνθρωποι βρίσκουν πάντα τρόπο για να ανανεώνουν το ενδιαφέρον των συνανθρώπων τους ως προς το παίγνιο αυτό καθαυτό. Αν οι αγορές συνεχίσουν στον ίδιο ρυθμό για άλλα τρία ή πέντε χρόνια, τότε θα εμφανιστούν και τα πρώτα συμβόλαια για την αγορά γης στον Άρη. Και ποιος ξέρει τι άλλο ακόμη.
Αυτή την στιγμή αρκετοί φίλοι ετοιμάζονται να βάλουν φωτιά στα πληκτρολόγια. Να με κατηγορήσουν ότι δεν καταλαβαίνω τις σύγχρονες τάσεις της αγοράς και με άλλα σχετικά. Και θα έχουν δίκιο. Προτιμώ να πεθάνω έχοντας χάσει μία μεγάλη επενδυτική ευκαιρία στην ζωή μου από το να είμαι ένας ακόμη από τους φανατικούς μιας νέας εποχής της τουλίπας. Και ναι μεν οι τουλίπες είναι το αγαπημένο μου λουλούδι, αλλά δεν θα πουλούσα το σπίτι μου για χάρη του βολβού της!
Εκείνο που είναι ανησυχητικό είναι ότι κάθε φορά που σκάει μία φούσκα ο κόσμος υποφέρει. Ο πραγματικός κόσμος. Έχει συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν, θα συμβεί πολλές περισσότερες στο μέλλον. Με τον ίδιο τρόπο, καρμπόν. Με τον ίδιο τρόπο δημιουργείται μια φούσκα και με τον ίδιο σκάει. Το πρόβλημα είναι ότι εδώ δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με μία φούσκα, όπως στο παρελθόν. Δεν έχουμε μόνο τα Λαυρεωτικά ή τα telecoms. Είναι τόσες πολλές οι φούσκες γύρω μας που λες και έχουμε κτίσει αποικία στα σύννεφα, η οποία στηρίζεται σε πολλά – πολλά μπαλόνια. Ο Θεός να βοηθήσει να μην σπάσει το πρώτο! Αυτοί που ζούμε στις ουράνιες πολιτείες θα πέσουμε στα κεφάλια των κανονικών ανθρώπων…
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
