Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Για να κυβερνήσεις μια χώρα, έχεις συνήθως δύο επιλογές: Η πρώτη είναι να συνθέσεις οτιδήποτε δημιουργικό και υγιές υπάρχει για να στηρίξεις ένα παραγωγικό περιβάλλον προς όφελος των πολιτών της. Η δεύτερη, να προσπαθείς με κάθε τρόπο, να διατηρήσεις την εξουσία, ερμηνεύοντας μονοδιάστατα την προοπτική της κοινωνίας. Χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα, ακόμα και τους εκβιασμούς.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα της εφημερίδας «Ελευθερία του τύπου», ο ΥΠΟΙΚ Ευκλείδης Τσακαλώτος στις διαπραγματεύσεις που γίνονται στο Hilton, εμφανίζεται σπασμωδικός στις αντιδράσεις του, οξύθυμος και απειλητικός. Έφτασε μάλιστα στο σημείο να διατυπώσει τη φράση «Θα πάμε σε εκλογές θα πέσουμε και μετά θα μας βρείτε στους δρόμους!»
Τώρα, το είπε δεν το είπε ο Ευκλείδης αυτό, λίγη σημασία έχει, αφού κοινή πεποίθηση είναι πως τα «αντίποινα» είναι η διαχρονική τακτική της Αριστεράς, όταν δεν γίνεται το δικό της. Είτε πρόκειται για ήττα σε έναν εμφύλιο που η ίδια προκάλεσε είτε για απώλεια της εξουσίας σε μία αστική δημοκρατία που δεν κατάφερε να ανατρέψει.
Σε ό τι αφορά την αξιολόγηση, είναι φανερό πως η τακτική της κυβέρνησης είναι να φτάσει ο Τσακαλώτος την διαπραγμάτευση, όσο πιο μακριά μπορεί ώστε να έχει τις τελικές θέσεις των δανειστών σε τέτοιο επίπεδο που δεν θα μπορούν πια να τις αλλάξουν. Και τότε, όταν πια θα έχουν βρεθεί όλοι στο απροχώρητο, θα εμφανιστεί ο Αλέξης Τσίπρας ως «Μπάτμαν» για να αποφασίσει αν το πακέτο είναι αποδεκτό ή θα πρέπει να κάνει εκλογές. Και προφανώς, όλα θα κριθούν από το πόσο θα έχει την ευχέρεια να διατηρήσει τον έλεγχο του κράτους (διορισμοί, έλεγχος εικονικών πλεονασμάτων κτλ) ή αν πρέπει να απαλλαγεί από κάτι που δεν είναι σε θέση να εξυπηρετήσει το κόμμα του.
Οι εξάρσεις του Ευκλείδη και οι νευρώσεις της κυβέρνησης είναι σίγουρο πως θα ενταθούν ακόμα περισσότερο, όσο τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ θα τείνουν σε μονοψήφιο νούμερο. Τη στιγμή μάλιστα που η οικονομία «προσποιείται» ότι δημιουργεί πλεονάσματα ενώ η αγορά καταστρέφεται και το τραπεζικό σύστημα οδεύει προς νέα κεφαλαιοποίηση. Και την ίδια ώρα που στη Ευρώπη ετοιμάζονται κοσμογονικές αλλαγές που θα κρίνουν το μέλλον της για τα επόμενα εκατό χρόνια.
Δυστυχώς για τη χώρα, η πρόκληση της Αριστεράς ήρθε στην χειρότερη ιστορική της στιγμή, μετά την Μεταπολίτευση. Οι απειλές Τσακαλώτου είναι μόνο ένα δείγμα για το τι ετοιμάζεται, αν χαθεί η εξουσία. Και ακόμα πιο καθαρά είναι τα δείγματα των εξτρεμιστικών ομάδων που υπόσχονται «κόλαση» για το μέλλον, στοχοποιώντας πρόσωπα από την αντιπολίτευση και ασκώντας ανεξέλεγκτα τρομοκρατία όπου μπορούν.
Θα αφήσουν πίσω τους καμένη γη και θα βρεθούν το συντομότερο στα χαρακώματα, για να αδράξουν την επόμενη ευκαιρία. Η ήττα ήταν ανέκαθεν, η επιλογή τους ως ελιξίριο επιβίωσης, σε έναν κόσμο που ποτέ δεν μπορούσε να ανεχτεί τις φαντασιώσεις τους.
Εκτός από το σχέδιο διακυβέρνησης της χώρας, στη θέση του Κυριάκου Μητσοτάκη, θα προετοιμαζόμουν και για την άμυνα σε έναν νέο «ιερό πόλεμο»…
