Του Ανδρέα Ζαμπούκα
O εκπρόσωπος της ΝΔ Μάκης Βορίδης, σε έκτακτη συνέντευξη τύπου κατέθεσε αποδείξεις ότι τα έγγραφα που κατατέθηκαν στην Βουλή από την κυβέρνηση, τη Δευτέρα, είναι αμφιβόλου εγκυρότητας και γνησιότητας. Μεταξύ άλλων έκανε λόγο για γνήσιο υπογραφής σε έγγραφα, που δόθηκαν από την πρεσβεία, άλλων ατόμων, υπονοώντας ότι δεν είναι γνήσια όσα έχουν παρουσιαστεί.
Στη συνέντευξη Τύπου έγινε σύγκριση των δύο πιστοποιητικών Τελικού Χρήστη που κατέθεσε στη Βουλή ο κ. Καμμένος με μια αντίστοιχη σύμβαση διακρατικής συμφωνίας Σερβίας - Σαουδικής Αραβίας.
Σε αυτήν αναδεικνύονται οι τουλάχιστον 10 διαφορές (σημειώνονται με κόκκινο) που αποδεικνύουν ότι τα έγγραφα Καμμένου δεν είναι γνήσια. Επίσης παρουσιάστηκε το γνήσιο πιστοποιητικό της Σερβίας όπως και τα έγγραφα Καμμένου μαζί με τις δύο αιτήσεις χορήγησης σύμφωνης γνώμης για άδεια εξαγωγής του Βασ. Παπαδόπουλου προς το υπουργείο Αμύνης.
Eν ολίγοις, τα έγραφα μπορεί να είναι πλαστά! Από εκεί και πέρα, θυμάμαι κι άλλες περιπτώσεις που μπορεί άλλα έγγραφα να είναι επίσης πλαστά. Ο κ. Καμμένος ισχυρίστηκε το 2012 ότι «δεν είχε δώσει κανένα χαρτί στην προεδρία», φτάνοντας στο σημείο να μιλήσει για προβοκάτσιες και... πλαστογραφίες από την προεδρία της Δημοκρατίας ενώ αποδείχθηκε ότι ήταν απολύτως εκτεθειμένος. Τότε ο Κάρολος Παπούλιας δεν ήθελε να δώσει συνέχεια κι έτσι το θέμα ξεχάστηκε.
Κι άλλη μία περίπτωση: Ο υπουργός των ΑΝΕΛ Παύλος Χαϊκάλης με τις off shore, τον Λαζόπουλο και τις ανακολουθίες με τις καταγγελίες περί απόπειρας χρηματισμού.
Τουλάχιστον, αυτές είναι οι περιπτώσεις που σκέφτηκα μέσα σε λίγα λεπτά με αφορμή την χθεσινή υπόθεση των εγγράφων. Υπάρχουν κι άλλες; Το πιθανότερο είναι πως ναι. Γιατί όταν ένας πολιτικός μπορεί να εκτίθεται επανειλημμένα και δημόσια με τις ανακολουθίες του, είναι σχεδόν βέβαιο ότι το συνηθίζει και στην παρουσίαση των στοιχείων.
Επειδή όμως, δεν θέλω να το προσπεράσω, απαιτώ από κάποιον να μου αποδείξει ότι δεν είναι πλαστά τα έγγραφα που χρησιμοποιεί ένας υπουργός της Ελληνικής Δημοκρατίας, στην δημόσια επικοινωνία του. Ότι δεν πρόκειται για έναν απατεώνα του κοινού ποινικού δικαίου αλλά για έναν σοβαρό υπηρέτη της Δημοκρατίας.
Ποιος είναι αυτός ο κάποιος; H ελληνική Δικαιοσύνη η οποία θα εξουσιοδοτηθεί από το ελληνικό κοινοβούλιο μιας και ο κ. Καμμένος είναι υπουργός. Ο θεσμός που είναι επιφορτισμένος να παρέχει στους πολίτες το αίσθημα της ασφάλειας και της εμπιστοσύνης. Το κομμάτι αυτό της πολιτικής εξουσίας (νομοθετική, εκτελεστική, δικαστική) που πρέπει να κρατάει ψηλά την αμοιβαιότητα της κοινωνίας με την διοίκηση.
Όχι μόνο δεν έχει επιδείξει κανείς την ευαισθησία να σταματήσει την ξέφρενη πορεία του αλλά μέχρι πρόσφατα, του είχε επιτρέψει να υποδύεται τον ρόλο του τιμωρού και να σέρνει στα δικαστήρια διάφορους αντιπάλους του.
Έχω την αίσθηση ότι το μόνο που συμβαίνει με την περίπτωση Καμμένου είναι η διόγκωση του μηδενισμού που ήδη υφίσταται ως πραγματικότητα στην κοινωνία. Γιατί όταν ο πολίτης βλέπει μια κωμικοτραγική εικόνα παράνοιας μπροστά του, με non paper και φωτοτυπίες που διακινούν οι υπουργοί της κυβέρνησης, δύσκολα μπορεί να σεβαστεί νόμους, θεσμούς και κανόνες.
Πόσα χρόνια όμως, επιβιώνει ο Πάνος Καμμένος στο “οικοσύστημα” της πολιτικής; Από το 1993 που εκλέγεται βουλευτής!
Κι αν δεν συμβεί κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα, είναι πιθανόν να συνεχίσει να επιβιώνει για άλλα τόσα...
