Του Σάκη Μουμτζή
Ομολογουμένως η συζήτηση την Δευτέρα στην βουλή είχε επίπεδο. Χωρίς άγονες αντιπαραθέσεις, με σχετικά χαμηλούς τόνους, με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον.
Καιρό είχαμε να δούμε και να ακούσουμε τους πολιτικούς αρχηγούς να συζητούν χωρίς να κραυγάζουν.
Παρ΄όλα αυτά ήταν αισθητή η απουσία του Βαγγέλη Βενιζέλου. Έλειψε ο πολιτικός του λόγος.
Εκείνο το οποίο ήταν αισθητό προχθές στην βουλή ήταν πως στις προγραμματικές θέσεις της κυβέρνησης, η αντιπολίτευση συνολικά λειτούργησε καταγγελτικά.
Δεν διατυπώθηκαν θέσεις και προτάσεις, καθώς και συγκεκριμένη κριτική επί των προγραμματικών δηλώσεων. Σε γενικές γραμμές η αντιπολίτευση κατήγγειλε την Νέα Δημοκρατία γιατί είναι Νέα Δημοκρατία.
Μα, γι'' αυτό ακριβώς ψηφίστηκε από το 40% των ψηφοφόρων. Για να εφαρμόσει το πρόγραμμα της.
Ο λόγος του Βαγγέλη Βενιζέλου αποφεύγει αυτές τις αδιέξοδες τοποθετήσεις. Μπαίνει πάντα στην ουσία της πολιτικής και προτείνει ή αποδομεί.
Πολλές φορές αποδομεί, προτείνοντας.
Κάνοντας μιαν υπόθεση, νομίζω πως αν προχθές βρισκόταν μέσα στην βουλή θα ακούγαμε την φωνή της συμπολιτευόμενης αντιπολίτευσης. Θα ακούγαμε μια κριτική φωνή επί του συγκεκριμένου. Με καίριες επισημάνσεις, χρήσιμες για την κυβέρνηση και για την αντιπολίτευση.
Θα ακούγαμε, ως συνήθως, μια διαφορετική φωνή.
Και γι΄αυτόν ακριβώς τον λόγο η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ αποφάσισε πως η παρουσία του στο Ελληνικό κοινοβούλιο είναι περιττή.
Δεν ήθελε έναν πολιτικό λόγο που να ξεχώριζε από τον δικό της. Επέστρεψε, εν έτει 2019, στις πιο σκοτεινές στιγμές της δεκαετίας του 70 και του 80.
Συγχρόνως στην ηγετική ομάδα του ΚΙΝΑΛ επικράτησε μια μπακαλίστικη αντίληψη. Μέτρησαν, και με ανακούφιση διαπίστωσαν πως δεν έχασαν. Ίσα βάρκα, ίσα νερά. Δεν μπήκαμε μέσα.
Αυτή είναι η λογική του ψιλικατζή που θέλει να κρατεί το μαγαζάκι του μικρό για να το ελέγχει. Αυτή είναι η λογική όλων αυτών που αδυνατούν να απευθυνθούν σε εθνικό ακροατήριο, γιατί ο λόγος τους εκφράζει αντιλήψεις και αναπαράγει στερεότυπα, που κυριαρχούσαν πριν από τριάντα χρόνια.
Τελικά, ίσως προσωπικά να κάνει καλό στον Βαγγέλη Βενιζέλο αυτό το διάλειμμα. Να απελευθερωθεί από δουλείες του παρελθόντος και να δει μπροστά.
Όμως σήμερα λείπει.
Η κοινοβουλευτική απουσία του Βαγγέλη Βενιζέλου θα γίνει αισθητή στην συζήτηση συγκεκριμένων θεμάτων. Θα ήταν πολύτιμη η συμβολή στην συζήτηση για την Συνταγματική αναθεώρηση, για τον εκλογικό νόμο, για το πανεπιστημιακό άσυλο, για το νομοσχέδιο για την Παιδεία και βέβαια για την σκευωρία Novartis που ευτυχώς η κυβέρνηση, δια στόματος του Αδωνι Γεωργιάδη, μας υπενθύμισε πως θα διερευνηθεί πλήρως.
Ολες αυτές τις υποθέσεις και πολλές άλλες, η άποψη του Βαγγέλη Βενιζέλου θα τις φώτιζε από την δική του οπτική. Βέβαια ο λόγος του θα ακούγεται, ούτως ή άλλως, και εκτός του κοινοβουλίου. Όμως η φωνή του μέσα στο κοινοβούλιο θα είχε και έναν θεσμικό χαρακτήρα που θα ήταν απαραίτητος για όλα τα παραπάνω ζητήματα.
Νομίζω πως θα είναι μίζερος και εμπαθής όποιος δεν αισθάνθηκε την απουσία του Βαγγέλη Βενιζέλου από την τριήμερη συζήτηση στην βουλή. Ελάχιστοι ίσως να ανακουφίστηκαν γιατί απέφυγαν την σύγκριση, όμως τελικά η πολιτική μας ζωή θα γίνει—προς το παρόν—πολύ φτωχότερη.
