Του Κωστή Χατζηδάκη*
Ο ετερόκλητος κυβερνητικός συνασπισμός παραπαίει και φαίνεται να οδηγείται σε ένα συναινετικό -και αρκετά θεατρικό- διαζύγιο. Ο Πάνος Καμμένος λέει ότι θα αποσύρει υπουργούς του από την κυβέρνηση, αλλά οι υπουργοί του λένε δημόσια ότι δεν θα πειθαρχήσουν. Οι δύο κυβερνητικοί εταίροι ανταλλάζουν πυρά μέσω διαρροών. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, ο οποίος δήλωνε βέβαιος ότι η κυβέρνηση θα ζητήσει και θα πάρει ψήφο εμπιστοσύνης, τώρα λέει ότι θα προχωρήσει με την ανοχή της Βουλής. Και ποιος ξέρει τι θα γίνει αύριο, μεθαύριο…
Έχουμε, εν πάση περιπτώσει, μια κυβέρνηση «κουτσή πάπια», που παραδέρνει χωρίς έρμα και χωρίς πυξίδα. Όμως αυτή η εικόνα εντάσσεται σε ένα ευρύτερο σκηνικό ιλαροτραγωδίας. Με το οποίο μπορεί να έχουμε εξοικειωθεί λόγω μιθριδατισμού, αλλά δεν παύει να είναι αλλόκοτο. Δείτε τι έγινε στη χώρα μόνο το τελευταίο διάστημα:
Ο πρωθυπουργός έκανε εγκαίνια σε έναν σταθμό μετρό που δεν είναι έτοιμος, με εκδοτήρια ζωγραφισμένα σε μουσαμάδες α λα «χωριό Ποτέμκιν». Δύο κακοποιοί απέδρασαν από τις φυλακές Κορυδαλλού χωρίς να τους αντιληφθεί κανείς. Ο Ρουβίκωνας, συνεχίζοντας το «σερί» του, επιτέθηκε και στην αμερικανική πρεσβεία. Ένας δολοφόνος καταδικασμένος ένδεκα φορές σε ισόβια έκανε βόλτα αμέριμνος στο κέντρο της πρωτεύουσας. Προστατευόμενος μάρτυρας έγινε από «ήρωας» «κατηγορούμενος» και κατήγγειλε ότι πιέστηκε να καταθέσει εις βάρος πρωθυπουργού και υπουργών προηγούμενης κυβέρνησης. Ο αναπληρωτής Υπουργός Υγείας κατηγόρησε ονομαστικά δικαστικούς λειτουργούς διότι θεώρησε ότι δεν επισπεύδουν υποθέσεις που θα αποφέρουν δήθεν πολιτικό όφελος στο κόμμα του! Και ο Υπουργός Αμύνης επιτέθηκε εκ νέου στον πρώην Υπουργό Εξωτερικών –που μέχρι πρότινος επαινούσε- για να οδηγηθούμε σε όσα ζούμε αυτές τις μέρες στις σχέσεις ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Υπάρχει κάποιος που να νιώθει περήφανος για αυτή την εικόνα της πατρίδας μας;
Το πρόβλημα, όμως, δεν είναι μόνο η εικόνα. Διότι, ανεξαρτήτως κομματικών προτιμήσεων, ας αναρωτηθεί κάθε πολίτης: Με μια τέτοια κυβέρνηση πώς περιμένουμε να υπάρξει ανάταξη της χώρας και της οικονομίας; Πώς περιμένουμε να ανακάμψουν οι επενδύσεις που έπεσαν στο ένα τρίτο του σημείου που ήταν στο 2007; Πώς περιμένουμε να ανασάνουν επιχειρήσεις και νοικοκυριά όταν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ μας έκαναν πρωταθλητές στην αύξηση φόρων ανάμεσα στις χώρες του ΟΟΣΑ; Πώς περιμένουμε να ορθοποδήσουν οι τράπεζες που έχουν χάσει το 90 τοις εκατό της κεφαλαιοποίησής τους από το 2015; Πώς περιμένουμε να βγούμε –ουσιαστικά, όχι για τα μάτια του κόσμου- στις αγορές, από τις οποίες παραμένουμε αποκλεισμένοι; Πώς περιμένουμε να σταματήσουμε να χάνουμε ανταγωνιστικότητα, στην οποία από το 2015 πέσαμε 12 θέσεις στη σχετική κατάταξη της Παγκόσμιας Τράπεζας; Πώς περιμένουμε να αντιστραφεί η πορεία της ΔΕΗ, η οποία βαδίζει προς τη χρεοκοπία; Πώς περιμένουμε να σταματήσει το brain drain και να μείνουν οι νέοι μας στην πατρίδα μας; Πώς περιμένουμε να δημιουργηθεί προοπτική σε αυτόν τον τόπο μέσα σε ένα καθεστώς παρατεταμένης αστάθειας και μίας κάποιας, γιατί να το κρύψουμε, φαιδρότητας;
Καμία σημασία δεν έχει αν η κυβέρνηση βρει τρόπο να επιβιώσει. Διότι θα είναι μια κυβέρνηση σε αποσύνθεση και στα όρια της γελοιοποίησης, η οποία δεν θα εκθέτει μόνο τον εαυτό της, αλλά θα στέλνει αρνητικά μηνύματα σε αγορές και επενδυτές, υπονομεύοντας την εμπιστοσύνη στη χώρα μας.
Για αυτό και είναι πιο απαραίτητο από ποτέ για τη Νέα Δημοκρατία να εκπέμψει προς όλες τις κατευθύνσεις ένα μήνυμα σοβαρότητας. Ως η επόμενη κυβέρνηση του τόπου οφείλουμε να έχουμε βασικό στόχο να εμπνεύσουμε αξιοπιστία και να ξανακάνουμε την Ελλάδα μια φυσιολογική ευρωπαϊκή χώρα. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι θα χαριστούμε στην κυβέρνηση. Γνωρίζουμε ότι έχουμε κάποια συγκεκριμένα όπλα, συμπεριλαμβανομένης και της προτάσεως δυσπιστίας, και όλα αυτά θα τα χειριστούμε με τον τρόπο που νομίζουμε, αφού έχουμε πρώτα όλα τα δεδομένα. Βάζοντας πάνω από όλα το καλό της πατρίδας μας, όχι το μικροκομματικό όφελος.
Ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται πως έχει επιλέξει να χάσει χωρίς αξιοπρέπεια, ποντάροντας στην πόλωση και στο χάος. Καμία έκπληξη. Ποτέ δεν δίστασε, άλλωστε, τα τελευταία χρόνια, να βάλει μικροπολιτικά συμφέροντα πάνω από το συμφέρον της χώρας. Κανείς δεν τον προσέχει, όμως, πλέον. Και σύντομα, ευτυχώς, η χώρα θα πάψει να είναι όμηρος των τεχνασμάτων, του κυνισμού, αλλά και της πολιτικής φαιδρότητας του ΣΥΡΙΖΑ.
* Ο κ. Κωστής Χατζηδάκης είναι Αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Βουλευτής Β' Αθηνών.
