Στην χώρα αυτή δεν πρόκειται να αλλάξει το παραμικρό, όσο εξακολουθούν να κάνουν κουμάντο οι πέντε – δέκα οικονομικά ισχυρές οικογένειες. Τελευταία αναπτύσσεται κι ένα ακόμη φαινόμενο, εκείνο της κυριολεκτικής επικράτησης του οικονομικά ισχυρού σε μία ολόκληρη γεωγραφική περιοχή, ελέγχοντας την δημοφιλή ποδοσφαιρική ομάδα, τον δήμο, τους πολιτικούς κι αυτή ακόμη την ρευστότητα της αγοράς.
Πρόκειται για ένα εξαιρετικά επικίνδυνο φαινόμενο. Μέχρι χτες είχαμε τις γνωστές οικογένειες που διαφέντευαν η κάθε μία κι ένα ξεχωριστό κομμάτι της Αγοράς. Αντί λοιπόν να κτυπήσουμε το φαινόμενο με την εισαγωγή κανόνων που θα ίσχυαν για όλους, επιτρέψαμε ως κοινωνία την δημιουργία ημιαυτόνομων περιοχών, στις οποίες κυριαρχεί απόλυτα ένα νέο είδος ολιγάρχη...
Ας προσπαθήσουμε να δούμε λίγο την μεγάλη εικόνα. Ένας πολύ πλούσιος άνθρωπος αγοράζει μία ποδοσφαιρική ομάδα. Ο ίδιος άνθρωπος ασχολείται στην συνέχεια με τα Μέσα Ενημέρωσης και την πολιτική. Ταυτόχρονα αγοράζει εργοστάσια, ξενοδοχεία και ό,τι άλλο βρει μπροστά του. Στην επόμενη φάση θα μπορεί να κατέβει για δήμαρχος ή περιφερειάρχης. Ή ακόμη χειρότερα να δημιουργήσει ένα κόμμα με αυστηρά τοπικά χαρακτηριστικά. Κι ύστερα; Αν δεν του αρέσουν τα όσα συμβαίνουν, τι θα κάνει; Θα ανακηρύξει την ανεξαρτησία της δικής τους περιοχής, του δικού του βασιλείου;
Ο μεγάλος εχθρός της Δημοκρατίας είναι η κάθε είδους συγκέντρωση, η πολλαπλή επικάλυψη των ρόλων από τα ίδια πρόσωπα. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι στην Αμερική, στην μητρόπολη του καπιταλισμού, οι ρυθμιστικές αρχές έχουν μόνιμα στο στόχαστρο τις μονοπωλιακές δομές. Δεν το κάνουν πάντα πετυχημένα, αλλά κάνουν τουλάχιστον την προσπάθειά τους. Αντίθετα εμείς πάμε συνεχώς προς τα πίσω. Επιστρέφουμε στις περιόδους του μεσαίωνα, όπου οι αριστοκράτες είχαν κάθε δικαίωμα έναντι των υπηκόων τους.
Το λάθος του Αλέξη Τσίπρα είναι ότι προσπάθησε να αντικαταστήσει τους «ανεπιθύμητους» ολιγάρχες με τους πειθήνιους, την παλαιά διαπλοκή με την νέα. Η χώρα καταστρέφεται και το κυρίαρχο θέμα συζήτησης σήμερα είναι αν θα έχει κανάλι ο Βαρδινογιάννης και ο Κοντομηνάς ή ο Σαββίδης. Να μας συγχωρούν, αλλά το κυρίαρχο θέμα θα έπρεπε να είναι εκείνο που ήταν και χτες: Να μπουν κανόνες στο παιγνίδι που να ισχύουν για όλους, μέσα σε ένα περιβάλλον ελεύθερου ανταγωνισμού. Κι όχι μόνο στα κανάλια, αλλά παντού! Στις τράπεζες, στο γάλα, στα φάρμακα, παντού!
Οι τηλεοπτικές άδειες αποτελούν ακόμη και σήμερα μία ευκαιρία. Πριν βγάλει απόφαση το ΣτΕ. Υπάρχει ακόμη ο χρόνος να αποσυρθεί ο Νόμος Παππά και να γίνουν όλα με τον σωστό τρόπο. Το πρόβλημα στην χώρα αυτή είναι ότι η διαπλοκή είναι ανεξέλεγκτη. Αυτό ήταν το πρόβλημα κι αυτό εξακολουθεί να είναι. Με το να φτιάξει η κυβέρνηση 4 κανάλια γιγαντώνει την διαπλοκή, δεν την περιορίζει. Το ζητούμενο είναι να μπουν κανόνες για όλους κι όχι να δημιουργηθεί μία νέα κατάσταση διαπλοκής με νέους ολιγάρχες. Μόνο να κερδίσει έχει ο κ. Τσίπρας απ'' αυτό!
Οι παλαιότεροι ταυτίστηκαν με την παλαιά διαπλοκή και γι' αυτό πλήρωσαν βαρύτατο τίμημα. Ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίστηκε ως το καινούργιο, επειδή το παλαιό θέλησε να παραμείνει πιστό στις παραδόσεις του και στις όποιες υποχρεώσεις του. Ας προσέχει όμως το εξής! Να μην φτάσει ο κόσμος να αναπολεί την... παλαιά διαπλοκή! Να μην φτάσει να αποδέχεται εκείνο που απεχθανόταν χτες, να μην οδηγηθούμε στην λογική του λιγότερο κακού. Αυτό θα έχει μεγαλύτερο κόστος για τους πολιτικούς θιασώτες της νέας διαπλοκής σε σχέση με το τίμημα που πλήρωσε το «παλαιό πολιτικό σύστημα».
Θανάσης Μαυρίδης
