Το τέταρτο μνημόνιο έχει ήδη απλωθεί στο τραπέζι. Εκείνο για το οποίο δεν είμαστε ακόμη σίγουροι είναι αν θα το υπογράψει αυτή ή η επόμενη κυβέρνηση. Να το αποφύγουμε είναι εξαιρετικά δύσκολο, όσο η Αθήνα επιμένει να προσποιείται ότι δεν χρειάζεται να αλλάξει τις πολιτικές της. Το τέταρτο μνημόνιο θα είναι το μνημόνιο της δραχμής…
Η Ελλάδα βρίσκεται σε ιδιαίτερα δύσκολη θέση. Όχι μόνο γιατί το διεθνές περιβάλλον δεν ευνοεί κινήσεις αβροφροσύνης μεταξύ των εταίρων στην Ευρώπη, αλλά και διότι τα τελευταία χρόνια έχει καταναλωθεί σχεδόν το σύνολο του πολιτικού κεφαλαίου της χώρας. Είμαστε, δυστυχώς, απελπιστικά μόνοι, όπως φάνηκε τις προηγούμενες ημέρες με τις δηλώσεις Ερντογάν, αλλά και με τα θέματα των προσφύγων και των Τσάμηδων. Και γι'' αυτό έχει τεράστιες ευθύνες ο πολιτικός κόσμος.
Η μοναδική μας ελπίδα να αποφύγουμε τα χειρότερα θα ήταν μία γρήγορη πολιτική αλλαγή στην Αθήνα. Αφού η σημερινή κυβέρνηση δεν θέλει ή δεν μπορεί να αλλάξει πολιτική, εκείνο που απομένει είναι να αλλάξει η κυβέρνηση. Σε διαφορετική περίπτωση θα διολισθαίνουμε συνεχώς σε μία άβυσσο αβεβαιότητας, με τους κινδύνους να πολλαπλασιάζονται καθημερινά γύρω μας.
Η Οικονομία είναι το κλειδί των εξελίξεων. Οι διεθνείς επενδυτές είναι το ανάχωμα σε κάθε διεκδίκηση σε βάρος των εθνικών μας συμφερόντων και η αξιοπιστία της χώρας το νόμισμα με το οποίο θα αγοράσουμε θέσεις σε μία νέα Ελλάδα. Αρκεί να προλάβουμε. Αρκεί η κατάσταση να παραμείνει αντιστρέψιμη.
Είναι βέβαιο ότι οι εκατοντάδες Καρανίκες θα αρνηθούν να εγκαταλείψουν το οχυρό της εξουσίας. Δεν πρόκειται να τους ξαναβρεί τέτοιο καλό στην ζωή τους! Κι αυτός είναι ο μεγάλος κίνδυνος. Ο μεγάλος κομματικός στρατός του ΣΥΡΙΖΑ να παρασύρει τον Αλέξη Τσίπρα στην ψευδαίσθηση ότι τα πράγματα θα ξεπεραστούν με τον άλφα ή βήτα τρόπο κι ότι τα δύσκολα βρίσκονται πίσω μας. Ότι είναι δυνατόν να ξημερώσει μία καλύτερη ημέρα, χωρίς οι ίδιοι να εγκαταλείψουν τις ιδεοληψίες τους και τις… αυταπάτες.
Κάνουν λάθος, όπως έκαναν λάθη σε όλα τα μεγάλα ζητήματα μέχρι σήμερα. Πίστευαν ότι υπήρχε ένας άλλος δρόμος έξω από τα μνημόνια. Πίστευαν ότι θα μας έσωζαν η Ρωσία και η Κίνα. Η Κίνα και η Ρωσία μας γύρισαν την πλάτη. Ειδικά η Ρωσία του Πούτιν φαίνεται να περνάει τον μήνα του μέλιτος με την Τουρκία του Σουλτάνου Ερντογάν. Υπέγραψαν το τρίτο μνημόνιο, το οποίο και είναι το χειρότερο από τα δύο προηγούμενα. Και τέλος στηρίζουν την προοπτική της ανάπτυξης στα ΕΣΠΑ και στο πακέτο Γιούνκερ, στα λεφτά, δηλαδή, μιας Ευρώπης που μέχρι χτες δεν πίστευαν.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι τις τελευταίες εβδομάδες αυξάνεται η πίεση σε όλα τα μέτωπα. Αυτό συμβαίνει επειδή ακριβώς οι αντίπαλοί μας διαπιστώνουν την αδυναμία μας. Και θα συνεχίσουν στην ίδια γραμμή. Ας μην έχουμε αμφιβολία γι αυτό. Κι αντί να προσπερνάμε τα πάντα με μία απίστευτη ελαφρότητα, καλό θα ήταν να κάνουμε εκείνο που κάνει κάθε σώφρον άνθρωπος, να προετοιμαστούμε για όλα τα ενδεχόμενα.
Το ιδανικότερο σενάριο θα ήταν να έδειχνε αυτή η κυβέρνηση σημάδια αλλαγής της πολιτικής της. Να καλούσε τους πολιτικούς της αντιπάλους και να συμφωνούσε σε μία εθνική γραμμή για τα μεγάλα προβλήματα του τόπου. Αλλά πως μπορεί να ζητήσει κανείς κάτι τέτοιο από ανθρώπους που χρησιμοποιούν καθημερινά την ρητορική του μίσους απέναντι σε όλους όσους θεωρούν διαφορετικούς από τους ίδιους; Ή αυτοί ή εμείς, είχε πει ο Αλέξης Τσίπρας. Κι αυτό το δόγμα το ακολουθεί πιστά, επειδή είναι το μόνο δόγμα με το οποίο μπορεί να κρατήσει ενωμένους τους πραιτοριανούς του…
Θανάσης Μαυρίδης
