Η πίεση που άσκησε το ΔΝΤ στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα έχει ήδη κάνει ζημιά, γεγονός που προκάλεσε την οργισμένη και δικαιολογημένη αντίδραση των Ευρωπαίων. Οι τελευταίες πληροφορίες υποστηρίζουν ότι κι αυτή η μάχη λήγει με απόκρουση των επιδιώξεων του ΔΝΤ για έλεγχο των ευρωπαϊκών τραπεζών. Μένει να δούμε πόσο σοβαρές ήταν οι απώλειες για τις ελληνικές τράπεζες!
Το χρηματιστηριακό ταμπλό δείχνει τις τελευταίες ημέρες την πορεία προς την διεύθυνση της απαξίας. Κι αυτό ήταν απόλυτα φυσιολογικό. Ο φόβος μιας κεφαλαιοποίησης της τάξης των 17 δισεκατομμυρίων ευρώ ήταν υπαρκτός, από την στιγμή που το ΔΝΤ πίεζε προς αυτή την κατεύθυνση. Αυτόματα υποχώρησαν αισθητά οι τιμές των μετοχών των τραπεζών στο Χρηματιστήριο και διαταράχτηκαν οι ισορροπίες σε κόκκινα δάνεια και καταθέσεις.
Είχαμε σημειώσει από την πρώτη στιγμή ότι επρόκειτο για ένα πολιτικό παιγνίδι. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι αν από την αρχή είχαν συνταχτεί κατά του ΔΝΤ οι Γερμανοί, η σεμνή αυτή τελετή θα είχε λάβει τέλος πριν καλά – καλά ξεκινήσει. Άλλες πηγές υποστηρίζουν ότι η τοποθέτησή μου είναι λαθεμένη και ότι η πλευρά Σόιμπλε ήταν από την αρχή τοποθετημένη στο πλευρό του Σούπερ Μάριο. Πιθανότατα να έχουν δίκιο. Ωστόσο, η σφοδρότητα της επίθεσης κατά των ελληνικών τραπεζών δεν συνάδει με μία τέτοια εικόνα.
Ανεξάρτητα απ' όλα αυτά, η ουσία είναι ότι βαίνουμε προς μία νέα φάση σταθεροποίησης. Η οποία και είναι απαραίτητη για να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη και να αρχίσουν έτσι να αυξάνουν οι καταθέσεις και να μειώνονται τα κόκκινα δάνεια.
Το τραπεζικό σύστημα είναι μία πολύ σοβαρή υπόθεση, όπως ίσως διαπίστωσαν εσχάτως οι τσαβιστές των Βαλκανίων, οι νεορθόδοξοι του σταλινισμού. Τα συντρόφια, δηλαδή, που έσπευδαν να χαρακτηρίσουν όσους ανησυχούσαμε για την υγεία του τραπεζικού συστήματος ως υπηρέτες των… τραπεζών. Για καλή τους τύχη υπάρχει μία Ευρώπη που δεν θέλει το ΔΝΤ να αποκτά πρόσβαση στον έλεγχο των τραπεζών της και ένας Γιάννης Στουρνάρας που για άλλη μία φορά έπαιξε σωστά τα χαρτιά του. Δεν θα ήθελαν τα συντρόφια να νιώσουν τι σημαίνει να πέφτει στο κεφάλι τους το τραπεζικό σύστημα. Ούτε στους χειρότερους εφιάλτες μας.
Πάει και τελείωσε; Μένει να δούμε πόση ακριβώς ζημιά έχει γίνει. Η κατάσταση στην αγορά δεν είναι καλή. Επικρατεί και πάλι ένα κακό κλίμα, όπως συνέβαινε και πέρυσι τέτοια εποχή. Επειδή η αγορά φοβάται. Πρέπει το κλίμα αυτό να αντιστραφεί με κάθε τρόπο. Κι οι αντικειμενικές συνθήκες γι αυτό υπάρχουν και δεν είναι άλλες από την απόσυρση των πιέσεων από το ΔΝΤ.
Όσο η χώρα βρίσκεται σε κρίση θα αποτελεί την Κερκόπορτα για όσους θέλουν να πιέσουν για κάποιον λόγο την Ευρώπη. Αυτή την φορά ήταν οι τράπεζες. Την άλλη ίσως κάτι άλλο. Η ελληνική υπόθεση παραμένει για την Ευρώπη μία ανοικτή πληγή και ως εκ τούτου μόνιμη απειλή μόλυνσης. Οι θεραπείες που εφάρμοσαν μέχρι σήμερα δεν είχαν αποτέλεσμα…
Θανάσης Μαυρίδης
