Μπορούν να συμφωνήσουν με τους δανειστές. Μπορούν και να μην συμφωνήσουν. Είναι αναφαίρετο δικαίωμά τους, από την στιγμή που ο πάνσοφος ελληνικός λαός τους παρέδωσε τις τύχες του στα χέρια τους. Στο τέλος – τέλος δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία. Συμφωνήσουν ή δεν συμφωνήσουν, η αποτυχία είναι απολύτως βέβαιη.
Οι ίδιοι πιστεύουν ότι αν συμφωνήσουν τώρα με τους δανειστές αγοράζουν χρόνο και ότι μπορεί στη συνέχεια να προκύψει ένα παράθυρο ευκαιρίας, ένα οποιοδήποτε παράθυρο και να παραμείνουν έτσι στην εξουσία. Πιστεύουν, δηλαδή, ότι ένας συνδυασμός εκλογικών αποτελεσμάτων στην Ευρώπη θα μπορούσε να εξαφανίσει το ελληνικός χρέος και την λιτότητα. Ίσως πρόκειται για την τελευταία και πιο επικίνδυνη αυταπάτη του κ. Τσίπρα και των επιτελών του.
Μία ανίσχυρη Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι προς όφελος των ελληνικών συμφερόντων, σε αντίθεση με ό,τι πιστεύουν οι άνθρωποι του Μαξίμου. Δεν υπάρχει πολιτικός στην Ευρώπη που θα πάρει το σφουγγάρι για να σβήσει το ελληνικό χρέος, καθώς έχει κι αυτός να αντιμετωπίσει τους δικούς του ψηφοφόρους. Οι Γερμανοί, για παράδειγμα, είναι βασικοί χρηματοδότες των ελληνικών προγραμμάτων. Εξίσου σημαντικοί, όμως, είναι οι Γάλλοι και οι Ιταλοί. Πιστεύει κανείς στα αλήθεια ότι θα μπορούσε η σημερινή ή μία άλλη κυβέρνηση στην Γαλλία ή στην Ιταλία να αποδεχτεί την απώλεια μερικών δισεκατομμυρίων ευρώ;
Αν ο κ. Τσίπρας τα «σπάσει» με τους δανειστές, τότε η Ελλάδα θα είναι ένα βήμα πιο κοντά στο Grexit. Αν τα βρει και κερδίσει την αξιολόγηση, θα έχει πράγματι κερδίσει χρόνο, αλλά η κατάληξη θα είναι και πάλι το τέταρτο μνημόνιο. Εκτός κι αν αλλάξει πολιτική και μεταβληθεί σε φάρο αλήθειας, σε έναν φιλελεύθερο πολιτικό που θα κερδίσει τις καρδιές των αγορών και των επενδυτών. Δύσκολο! Αργά ή γρήγορα, λοιπόν, θα έρθουμε και πάλι αντιμέτωποι με τα αδιέξοδά μας, αφού τα λεφτά δεν πέφτουν από τον ουρανό και τα εκτυπωτικά μηχανήματα – αποδεδειγμένα- δεν παράγουν πλούτο.
Το πραγματικό πρόβλημα για την χώρα είναι η παραμονή του κ. Τσίπρα και του κ. Καμμένου στην εξουσία. Η ανάπτυξη δεν πρόκειται να έρθει χέρι – χέρι με την αξιολόγηση. Κι αυτό διότι οι επενδυτές δεν εμπιστεύονται αυτή την κυβέρνηση. Δεν υπάρχει πιθανότητα να έρθουν σημαντικές επενδύσεις στην χώρα με αυτό το τεράστιο έλλειμμα εμπιστοσύνης που έχει δημιουργήσει ο Αλέξης Τσίπρας. Και χωρίς επενδύσεις, χωρίς ρυθμούς ανάπτυξης τύπου Κίνας, η Ελλάδα δεν πρόκειται να βγει από την κρίση.
Εδώ και πολύ ώρα προσπαθώ να βρω έναν επίλογο. Πέρα κι έξω από τις διαπιστώσεις που κάνουμε όλοι μας. Αλλά αυτό είναι αδύνατο. Όπου κι αν κοιτάξει κανείς θα βρει έναν κόσμο κουρασμένο. Χτες ήταν μόνο οι επιχειρηματίες. Τώρα είναι οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι συνταξιούχοι. Τους μένουν μόνο οι δημόσιοι υπάλληλοι, επειδή έχουν την ψευδαίσθηση ότι μπορεί η χώρα να καταρρεύσει κι αυτοί να συνεχίσουν να παίρνουν τον μισθό τους. Μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον δεν είναι εύκολο να κινηθεί κανείς πέρα από διαπιστώσεις. Και σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να υποστηρίξει σοβαρά ότι είναι δυνατόν να ελπίζει σε καλύτερες ημέρες, αν προηγουμένως δεν κλείσει τα σημερινά της τεφτέρια η ιστορία και δεν έχουμε μετρήσει τις ζημιές μας. Από εκεί και πέρα μπορούμε να συζητήσουμε!
Θανάσης Μαυρίδης
