Του Σάκη Μουμτζή
Η απάντηση είναι δύσκολη και απαιτεί ψυχρή ιεράρχηση στόχων. Τα επιχειρήματα ισχυρά, εκατέρωθεν.
1. Είναι γεγονός πως οι αγορές και η πραγματική οικονομία αντιμετώπισαν με ανακούφιση την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης. Τα spreads αποκλιμακώνονται, το Χρηματιστήριο ανεβαίνει. Το μείζον όμως ποιο είναι; Οι ενέσεις που επιβραδύνουν τον θάνατο ή η ριζική θεραπεία; Και την ριζική θεραπεία της οικονομίας, ποια πολιτική παράταξη μπορεί να την εγγυηθεί;
2. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, έχει δύο χρόνια για να κυβερνήσει. Με δεδομένο, πως διαθέτει μια κοινοβουλευτική στήριξη από 153 καμικάζι-βουλευτές, εκτός απροόπτου, θα κάνει εκλογές όποτε αυτή το κρίνει.
3. Ο ουσιαστικός σκόπελος σε αυτήν την κυβερνητική πορεία, είναι η τρίτη αξιολόγηση. Αλλά, όπως συνέβη και με την δεύτερη, μπορεί η συγκυβέρνηση να την ολοκληρώσει σε χρόνο της επιλογής της.
4.Το μεγάλο και κρίσιμο ερώτημα είναι πώς θα χρησιμοποιήσει αυτήν την διετία. Θα κάνει μια από τα ίδια ή θα σοβαρευτεί, θα ωριμάσει, όπως λένε οι φίλοι της, και θα παραγάγει έργο; Θα εγκαταλείψει την πρακτική του «ψηφίζουμε, αλλά δεν εφαρμόζουμε»;
5. Η προϊστορία της συγκεκριμένης συγκυβέρνησης δεν προϊδεάζει για κάτι καλό. Δεν γνωρίζουν πώς παίζεται το παιχνίδι της ανάπτυξης και κάποιοι μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ μπορεί και να μην την επιθυμούν.
6. Στους λοιπούς τομείς της κυβερνητικής δραστηριότητας τι θα γίνει; Στην Παιδεία, στην Υγεία, στην Δημόσια Τάξη; Γιατί, εκτός από την οικονομία έχουμε να δούμε και τον τρόπο που λειτουργεί συνολικά η κυβερνητική μηχανή και πώς το εισπράττει αυτό ο πολίτης.
7. Δυστυχώς σε αυτές τις περιοχές της κυβερνητικής δραστηριότητας, δεν πρέπει να περιμένουμε κάτι το θετικό. Απεναντίας, μάλλον, τα φαινόμενα της ανομίας, της εξάρτησης από συγκεκριμένα συντεχνιακά συμφέροντα και της αναποτελεσματικότητας, θα ενταθούν.
8. Με τι στελεχικό δυναμικό θα κυβερνήσει ο Α.Τσίπρας τα δύο επόμενα χρόνια; Με τους ίδιους, με κάποιες οριακές προσθαφαιρέσεις; Η ομάδα δεν τραβά και χρειάζονται δυνατές μεταγγραφές και αξιοποίηση φρέσκων μυαλών. Αλλά ποιος σοβαρός άνθρωπος θα συνεργαστεί με ένα καταρρέον κόμμα; Ποιος θα δεχτεί να καθήσει στο ίδιο υπουργικό συμβούλιο, με τους καθ΄εξιν υβριστές και τραμπούκους; Αυτό είναι ένα σοβαρό πρόβλημα, που δύσκολα μπορεί να το επιλύσει ο πρωθυπουργός. Όσες εγγυήσεις και να δώσει προσωπικά ο ίδιος στους υπουργοποιήσιμους, ο λόγος του πλέον δεν αποτελεί συμβόλαιο.
Φαίνεται λοιπόν, πως ενώ η ολοκλήρωση της αξιολόγησης έδωσε ανάσες στην οικονομία και απέτρεψε τα χειρότερα, εν τούτοις εδραίωσε την θέση της συγκυβέρνησης στην εξουσία. Κάτι, που είναι σαφώς αρνητικό, αν κοιτάξουμε τα πεπραγμένα της. Σε αυτό το διάστημα θα δοθεί η δυνατότητα στον ΣΥΡΙΖΑ, να υλοποιήσει αυτό που, ευθύς εξ αρχής, διαλαλούσαν τα στελέχη του: « είμαστε κυβέρνηση, δεν είμαστε εξουσία». Θα γίνουν τώρα εξουσία με οδυνηρά αποτελέσματα για την ποιότητα της Δημοκρατίας μας και για το ήθος του πολιτικού λόγου.
Τελικά, ποιο είναι το μείζον; Οι αναγκαίες ανάσες που δόθηκαν στην χειμαζόμενη οικονομία ή η απομάκρυνση μιας κυβέρνησης που δεν πιστεύει στην επιχειρηματικότητα, στην τήρηση των νόμων και στην τήρηση της τάξης; Που επιδιώκει να οδηγήσει την Παιδεία 40 χρόνια πίσω; Που έχει αναγάγει τον «Πολλακισμό» σε τρόπο διακυβέρνησης;
Η απάντηση που δίνω είναι πως τελικά η ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης, εμμέσως, έβλαψε σοβαρά την χώρα, στο μέτρο που συντελεί στην εδραίωση της εξουσίας της χειρότερης μεταπολιτευτικής κυβέρνησης.
Γι΄αυτό και το αίτημα για εκλογές είναι πάντα επίκαιρο.
