Του Νικήτα Παπαντωνίου*
Μία πάγια τακτική των κυβερνήσεων παγκοσμίως είναι να χρησιμοποιούν τις δημόσιες εταιρείες με τρόπο συντεχνιακό και καθόλου τεχνοκρατικό όπως επιβάλλεται σε τέτοιες οντότητες. Τα παραδείγματα αμέτρητα αλλά ας παραμείνουμε στα δικά μας και ας αναλύσουμε λίγο τα αποτελέσματα της ΔΕΗ. Όσο δε, κυβερνόμαστε ως χώρα από κρατιστές, τόσο η ΔΕΗ θα έρχεται σε χειρότερη κατάσταση γιατί θα εξυπηρετούνται συγκεκριμένες ομάδες συμφερόντων. Η ΔΕΗ αν καταρρεύσει θα καταρρεύσει η χώρα και η αγορά ενέργειας. Το Πουέρτο Ρίκο είναι ένα παράδειγμα τι μπορεί να πάθει μία χώρα όταν ο βασικός παραγωγός ενέργειας καταρρεύσει. Για την ιστορία, πρώτα έκανε default το ομόλογο της τοπικής «ΔΕΗ» και ακολούθησε και η κυβέρνηση.
Η ΔΕΗ για το εξάμηνο που μας πέρασε είχε έναν κύκλο εργασιών 2,3 δις ευρώ πεσμένος κατά -7,8% σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο πέρσι τόσο λόγω και της μειωμένης εσωτερικής-εξωτερικής ζήτησης αλλά και λόγω της μείωσης και του μεριδίου αγοράς. Η πτώση αυτή του μεριδίου της άλλοτε κραταιάς εταιρείας είναι κατά εκτίμηση της εταιρείας -5.2%, δείχνοντας ότι η ΔΕΗ χάνει και καλούς πελάτες.
Στο θέμα των εξόδων υπάρχει ένας φοβερός παραλογισμός. Η πτώση των εξόδων δεν άγγιξε την μισθοδοσία. Για το εξάμηνο η συνολική μισθοδοσία ήταν στα 433 εκατομμύρια ευρώ πρακτικά αμετάβλητη σε σχέση με την περσινή περίοδο. Στην μισθοδοσία περιλαμβάνονται όλα τα βαριά συμβόλαια εργαζομένων με παλιές συμβάσεις, περιορίζοντας την ικανότητα ανέλιξης και πρόσληψης νέων και ικανών ανθρώπων. Αλλά είπαμε, όταν οι εταιρείες είναι κρατικές δεν είναι αυτοσκοπός το κέρδος αλλά η βόλεψη με ότι αυτό συνεπάγεται.
Τα καύσιμα αποτελούν μία ακόμη αμαρτωλή ιστορία καθώς εκτοξεύτηκαν από τα 323 εκατομμύρια ευρώ πέρσι σε 533 εκατομμύρια ευρώ φέτος, δημιουργώντας μία αύξηση στο κόστος κατά 65%. Αυτά είναι τα αποτελέσματα της αγάπης για τον Λιγνίτη, την έλλειψη προγραμματισμού και χάραξη των προτεραιοτήτων για την ΔΕΗ ανανεώσιμες πηγές. Κατά τα άλλα ο Σύριζα είναι η κυβέρνηση της αριστεράς και της οικολογίας. Αλλά όπως είπε και ο κύριος Τσιρώνης για όλα φταίει ο «κακός» καπιταλισμός. Σε λίγο στην ΔΕΗ, οι κυβερνώντες για να μειώσουν το ενεργειακό κόστος, θα βάλουν ανεμόμυλους.
Το χρηματοοικονομικό κόστος αυξήθηκε από 126 σε 149 εκατομμύρια ευρώ, μία αύξηση κατά 18% ως αποτέλεσμα έλλειψης ρευστότητας και αυξημένου πιστωτικού ρίσκου της εταιρείας. Προφανώς η διοίκηση που είχε τοποθετηθεί από το πρώτο εξάμηνο του 2015 επί υπουργίας του κυρίου Λαφαζάνη, και δεν έχει αλλάξει ακόμη, θεωρείται από τη κυβέρνηση επιτυχημένη παρόλο που τα μεγέθη της εταιρείας επιδεινώνονται. Αλλά να υπενθυμίσω ότι η διοίκηση της ΔΕΗ δεν είναι ΓΕΝΟΠ, και κυρίως δεν πρέπει να είναι.
Μα αυτά και με αυτά η εταιρεία παρουσίασε κέρδη 14 εκατομμύρια ευρώ αν ληφθεί υπόψιν και η πώληση του 24% του ΑΔΜΗΕ που είχε ευεργετικό αποτέλεσμα στα αποτελέσματά της κατά 172 εκατομμύρια ευρώ. Δηλαδή σύντροφοι, ο εθνικός πλούτος-Asset τζιράρει 2,3 δις ευρώ και δίνει στον Έλληνα μέτοχο 14 εκατομμύρια ευρώ εκ των οποίων τα μισά είναι τα κέρδη του δημοσίου. Προφανώς λοιπόν η ΔΕΗ δουλεύει καλά για 3 κατηγορίες ανθρώπων, τους καλά αμειβόμενους εργαζόμενους της (όχι όλους αλλά κυρίως τα «παλιά» συμβόλαια), τους πιστωτές της αλλά και την κυβέρνηση όπου την χρησιμοποιεί για μικροκομματικά οφέλη, γιατί στο τέλος-τέλος, όσα λέμε οι αριθμοί δεν τα λέει ο κόσμος όλος.
* Ο κ. Νικήτας Παπαντωνίου είναι πρώην CFO της Nobacco, στέλεχος σε εταιρεία ενέργειας και αναλυτής της Eurobank και νυν σύμβουλος στο ΕΒΕΑ, πολιτικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας, που έχει περάσει από τη διαδικασία του Μητρώου Πολιτικών Στελεχών μετέχοντας στις επιτροπές Οικονομίας, Ανάπτυξης και Ενέργειας.
