Του Σάκη Μουμτζή
Ο Γ. Ράλλης το 1981 μοίραζε επιταγές της ΕΟΚ στην προσπάθεια του να ανακόψει την πορεία του ΠΑΣΟΚ προς την εκλογική νίκη.
Το 1989 ο Α. Παπανδρέου ζήτησε από τον Τσοβόλα «να τα δώσει όλα» για να μην κερδίσει η Νέα Δημοκρατία τις εκλογές.
Κανένας από τους δύο δεν απέφυγε την ήττα, παρ΄ όλες τις προσπάθειες, γιατί η φθορά των κομμάτων τους ήταν κοινή συνείδηση στον κόσμο. Ήθελαν οι πολίτες να υπάρξει κυβερνητική αλλαγή. Είναι οι περιπτώσεις που ό,τι και να πει ένας πολιτικός, όσες προσπάθειες και να κάνει η παράταξη του, όσες παροχές και να δώσει, δεν αλλοιώνεται το φρόνημα των ψηφοφόρων.
Μήπως βρισκόμαστε και σήμερα σε μια παρόμοια κατάσταση; Μήπως η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού δεν θέλει να ακούσει τα όσα εξαγγέλλει ο πρωθυπουργός; Τελικά μήπως ο Α. Τσίπρας έχει καταγραφεί στη συνείδηση των πολιτών ως ένας αναξιόπιστος πολιτικός, που τα λεγόμενα του ουδεμίαν αξία έχουν;
Ένα χρόνο μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015 η φθορά του ιδίου και του ΣΥΡΙΖΑ είναι θεαματική. Αυτό από μόνο του, βέβαια, δεν λέει τίποτα. Έχει σχεδόν τρία χρόνια μπροστά του να αναστρέψει αυτήν την κατάσταση, πολύ δε περισσότερο που τη φθορά αυτήν, προς το παρόν, δεν την καρπούται η Νέα Δημοκρατία. Οι παλιοί ψηφοφόροι του που αποστασιοποιήθηκαν περιμένουν να δουν τη μελλοντική πορεία του κόμματος που τίμησαν με την ψήφο τους και αναλόγως να πράξουν.
Εδώ ακριβώς είναι το κρίσιμο σημείο που καθιστά την κατάσταση μη αναστρέψιμη για τον Α. Τσίπρα. Γιατί έχει να διαχειρισθεί τα ακανθώδη προβλήματα της δεύτερης αξιολόγησης που θα επιτείνουν το ήδη βεβαρημένο κλίμα. Ένας χρόνος στη διακυβέρνηση του τόπου μπορεί να είναι μικρό διάστημα για να ληφθούν οριστικές αποφάσεις από τους πολίτες, όμως αυτοί παρακολουθούν, καταγράφουν, καταβάλλουν το τίμημα της συγκεκριμένης πολιτικής, συγκρίνουν και αποφασίζουν. Εφόσον αυτή η τραγική οικονομική κατάσταση συνεχισθεί –και οι πιθανότητες να υπάρξει ανάκαμψη περιορίζονται–, τότε η τάση της απομάκρυνσης τους από το κόμμα που ψήφισαν στις τελευταίες εκλογές θα λάβει μόνιμα χαρακτηριστικά. Θα μεγεθύνει μιαν ήδη σημαντική δημοσκοπική διαφορά.
Και το πρόβλημα για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πού κατευθύνονται αυτές οι ψήφοι, αλλά το γεγονός πως τις χάνει αυτός. Σε αυτήν την περίπτωση, αν η διαφορά με τη Νέα Δημοκρατία λάβει μεγάλες διαστάσεις, αυτό θα εξαρτηθεί, κυρίως, από την ικανότητα της τελευταίας να εκφέρει καθαρό και πειστικό λόγο.
Συνεπώς, η σημερινή κατάσταση του ΣΥΡΙΖΑ, σε συνδυασμό με το μέγεθος και την ποιότητα των προβλημάτων που καλείται να επιλύσει καθιστούν την πτωτική πορεία του όχι μόνον μη αναστρέψιμη, αλλά και να λαμβάνει τα χαρακτηριστικά της χιονοστιβάδας.
Και αυτό το γνωρίζουν. Γι΄ αυτό και παρατηρούνται τα φαινόμενα αυταρχισμού και παραβίασης θεσμικών λειτουργιών, φαινόμενα δηλαδή που χαρακτηρίζουν κυβερνήσεις που έχουν «τελειώσει». Ένα χρόνο μετά τη νίκη του στις εκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει να προσφέρει τίποτα στην ελληνική κοινωνία.
Απλώς η παραμονή του στην εξουσία επιταχύνει τη φθορά του και φανερώνει πως το κύριο μέλημα του, από εδώ και μπρος, είναι να αποδείξει πως δεν αποτελεί αριστερή παρένθεση.
