Το τείχος του Βερολίνου και το τείχος του Τραμπ

Το τείχος του Βερολίνου και το τείχος του Τραμπ

Του Ανδρέα Ζαμπούκα

9 Νοεμβρίου 1989 πέφτει στην Ευρώπη, το τείχος του Βερολίνου. 9 Νοεμβρίου 2016 εκλέγεται στην Αμερική, νέος πρόεδρος των  Ηνωμένων Πολιτειών ο λαϊκιστής Ντόναλντ Τραμπ. Πριν από 27 χρόνια, έσπασε το όριο ανοχής της ανθρωπότητας στον παραλογισμό του ελέγχου της ανθρώπινης φύσης. Ο κομμουνισμός κατέρρευσε, αφήνοντας  πίσω του φαντάσματα, κουφάρια ιδεολογιών και αποτυπώματα εγκλημάτων. Τα χρόνια πέρασαν και ο κόσμος έριξε για πάντα το ανάθεμα στις κόκκινες δικτατορίες, εκτός ελαχίστων κοινωνιών- είμαστε μία από αυτές- όπου η πτώση του τείχους έφτασε μόνο ως «γερμανικό happening» κάποιας κρύας νύχτας του Νοέμβρη…

Συχνά, ακούω άλματα λογικής σε πολιτικές συζητήσεις αλλά τα χειρότερα ξεπηδούν από στόματα πολέμιων του καπιταλισμού. Ανθρώπων δηλαδή που ορκίστηκαν να μην αποβάλουν ποτέ από το μυαλό τους τη φαντασίωση του σοσιαλισμού ως αντίπαλο δέος στη αστική δημοκρατία που κάποιες φορές τους απογοητεύει. Θυμίζουν παράφρονες που προτείνουν την έξοδο προς την κόλαση  επειδή στον παράδεισο βρέχει!

Υπάρχουν κάποιοι που τολμούν να επικαλούνται τον κυνισμό της προεκλογικής εκστρατείας στην Αμερική στον αντίποδα  του σοσιαλιστικού ολοκληρωτισμού! Που αναφέρονται συχνά, στην παραδοξολογία του Τραμπ, στην υπέρβαση των ορίων, στη χυδαιότητα που τον διακρίνει και στο παράγωγο πολιτικό «προϊόν» του καπιταλισμού.

Πως μπορεί να συγκριθεί το τείχος του Βερολίνου με το «τείχος» που υπόσχεται ότι θα χτίσει ο αλαζονικός Τραμπ στo Μεξικό ή και σε όλο τον κόσμο με την πολιτική του; Πόσο αφελής μπορεί να είναι κανείς για να μην καταλαβαίνει τι συνέβαινε στο Βερολίνο και ταυτόχρονα, πόσο επιδερμικός για να αγνοεί τους κανόνες «μόχλευσης» των αντιπαραθέσεων σε έναν επικίνδυνα, πολλές φορές, ελεύθερο κόσμο, όπως ο καπιταλιστικός;

Το ένα τείχος χαράζει έναν κύκλο όπου ο  εγκλεισμός των ανθρώπων είναι ολοκληρωτικός, αμετάβλητος, παγιωμένος και πέρα για πέρα πραγματικός! Το άλλο, το «αμερικάνικο» είναι απλά μια ανοησία της πολιτικής παρακμής στη Δύση. Στο Βερολίνο έχουμε το σύμβολο της αρπαγής της συνείδησης των ανθρώπων και στην Αμερική μια παροδική βαναυσότητα που επηρεάζει κυρίως, την αισθητική και την ηθική της κοινωνίας. Στην Γερμανία, για 28 χρόνια, φυλάκιζαν και σκότωναν ανθρώπους στ΄αλήθεια, ενώ ο Τραμπ δεν είναι παρά το σύμπτωμα μιας πιθανότατα,αναστρέψιμης κρίσης της  δημοκρατίας.

Εκείνο που έχει σημασία σήμερα, είναι πως σ΄αυτόν τον κόσμο, που δεν είναι ρόδινος, οι άνθρωποι προσπαθούν ή εγκαταλείπουν την προσπάθεια να τον κάνουν καλύτερο. Είναι ελεύθεροι να πετύχουν ή να αποτύχουν και να ορίσουν σε μεγάλο ποσοστό, την συλλογική τους μοίρα. Έχουν νόμους και ισχυρούς θεσμούς να περιορίσουν την εξουσία του οποιουδήποτε Τραμπ (Κογκρέσο, Γερουσία, Δικαστήρια). Και πολύ εύκολα, μπορούν να του θυμίσουν ότι το σόου τελείωσε και τώρα ξεκινά η περίοδος της ευθύνης.

 Στις δημοκρατίες κανένας Τραμπ, όσο χυδαίος και λαϊκιστής κι αν είναι, δεν μπορεί να χτίσει κανένα τείχος αν δεν το θέλουν τα όργανα της πολιτείας του. Και κανένας Τραμπ δεν είναι ποτέ, υπεράνω νόμων και αξιών. Αντίθετα στις κομμουνιστικές δικτατορίες τα τείχη δεν ανακοινώνονται αλλά υψώνονται σε μία νύχτα, μόνο με την απόφαση κάποιου ανασφαλή και σχιζοφρενή ανθρώπου.

Πράγματι, η ασύδοτη κυριαρχία των συστημάτων φαίνεται ότι γεννάει το τέρας του λαϊκισμού σε όλο τον κόσμο, ως αντίδραση των μαζών. Είναι γεγονός ότι μέσα στο 2017, μπορεί να ακολουθήσουν και άλλες ευρωπαϊκές χώρες (Γαλλία) την Αμερική. Στο χέρι μας όμως, είναι να ξυπνήσουμε τις κοινωνίες που θα απαιτήσουν μια πιο ουσιαστική και δίκαιη δημοκρατία που θα αντισταθεί σε κάθε νοσηρότητα και εκτροπή.

Στον καπιταλισμό, δίνεται η δυνατότητα οι παράφρονες, κι αν ακόμα εμφανιστούν ως σύμπτωμα,να λογικευτούν ή να αποχωρήσουν  από το παιχνίδι. Στον κομμουνισμό,όμως,εξασκούν μεθοδικά την παραφροσύνη τους, παίζοντας σαδιστικά με τις ζωές των ανυπεράσπιστων ανθρώπων!

Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ του τείχους του Βερολίνου και του τείχους του Τραμπ: Οι ανυπεράσπιστοι άνθρωποι. Και για όποιον θέλει να δοκιμάσει τι θα πει αληθινό τείχος, ας πάρει μια πτήση για την  Πιον γιάνγκ. Προλαβαίνει ακόμα, μήπως και γλιτώσει από το τείχος του Τραμπ…