Toυ Κωνσταντίνου Χαροκόπου
Η περίφημη ανάρτηση στον πρωθυπουργικό λογαριασμό του twitter, μας ενημέρωσε για τρία πράγματα. Πρώτον, ότι βγαίνουμε από τη «μνημονιακή επιτροπεία», δεύτερον ότι θα επιταχυνθούν και θα εμβαθύνουν οι κυβερνητικές πολιτικές αντιλήψεις και πρωτοβουλίες και τρίτον πως θα γίνει πλέον πιο σαφές το ταξικό πρόσημο και πιο σαφής ο πολιτικός προσανατολισμός της κυβέρνησης. Ας προβάλλουμε και τα τρία αυτά σημεία, στην πορεία της οικονομίας της χώρας.
1) Η έξοδος από τη «μνημονιακή επιτροπεία» αποτελεί επιεικώς μια παρερμηνεία των όσων έχουν συμφωνηθεί και υπογραφεί από την υπάρχουσα κυβέρνηση και την τρόικα. Το πλαίσιο της εποπτείας καταγράφεται επακριβώς στο άρθρο 14.1 του Κανονισμού 472/2013, το οποίο προβλέπει ότι «τα κράτη-μέλη παραμένουν υπό εποπτεία μετά το πρόγραμμα, εφόσον δεν έχει εξοφληθεί τουλάχιστον το 75% της χρηματοδοτικής συνδρομής που έχει ληφθεί από ένα ή περισσότερα άλλα κράτη-μέλη, τον ΕΜΧΣ, τον ΕΜΣ ή το ΕΤΧΣ». Η ουσία της εποπτείας αναλύεται στο άρθρο 14.3 του ίδιου Κανονισμού και αφορά «την οικονομική, δημοσιονομική και χρηματοπιστωτική κατάσταση» της Ελλάδας και θα μπορεί να οδηγεί σε «διορθωτικά μέτρα», για τα οποία, όμως, θα «ψηφίζουν μόνο τα μέλη του Eurogroup που εκπροσωπούν κράτη-μέλη της ευρωζώνης.
2) Το θέμα των πολιτικών αντιλήψεων και πρωτοβουλιών που χρειάζονται επιτάχυνση και εμβάθυνση παραμένει κάτι σαν την κινούμενη άμμο, καθώς μεταβάλλεται ανάλογα με τη συγκυρία, την επικαιρότητα και το εσωτερικό εσωκομματικό σκηνικό του κυβερνητικού συνασπισμού. Οι κυβερνητικές αντιλήψεις περί οικονομίας περιστρέφονται σαν το ανεμοδούρι. Οι κυβερνητικές πρωτοβουλίες εξαρτώνται από τα κείμενα προς ψήφιση που εμφανίζουν οι εκπρόσωποι της τρόικας. Οπότε, τι ακριβώς θα εμβαθυνθεί και τι θα επιταχυνθεί; Μήπως βρεθούμε μπροστά σε μια νεκρανάσταση του λεγόμενου «παράλληλου προγράμματος»; Μήπως επανακάμψει η ρητορική εξαγγελιών τύπου Θεσσαλονίκης;
3) Πόσο πιο σαφής θα γίνει ο πολιτικός προσανατολισμός της κυβέρνησης; Η κυβέρνηση δια των λόγων και των πράξεών της υπεραμύνεται της οντότητας της Ε.Ε., της στρατιωτικής συμμαχίας του ΝΑΤΟ, της ενεργειακής συμμαχίας με το Ισραήλ, της εξόδου στις χρηματαγορές, των ιδιωτικοποιήσεων, των μορφών ελαστικής απασχόλησης κ.λπ. Πόσο πιο σαφής πρέπει να γίνει; Οι δε ισχυρισμοί περί ταξικού προσήμου, το μόνο που κάνουν είναι να μολύνουν ακόμα περισσότερο τον ήδη δηλητηριασμένο διάλογο για την επόμενη μέρα, καθώς εκτρέφουν αναχρονιστικότητα και οπισθοδρομικότητα. Αφορούν το σκληροπυρηνικό ακροατήριο, που απαιτεί από τον γάιδαρο να πετάξει.
