Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Οι αξίες στην οικονομία και στη ζωή, είναι μεγέθη που ξεκινούν από μια σκέψη και καταλήγουν στην πραγματικότητα. Σε κάθε άλλη περίπτωση, δεν είναι αξίες αλλά επιθυμίες, φαντασιώσεις ή απροσδιόριστοι στίχοι συνθημάτων ή τραγουδιών…
Πριν από λίγες μέρες, έπεσαν οι υπογραφές για την πώληση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ στους ιταλικούς σιδηρόδρομους (Ferrovie Dello Stato Italiane S.p.A.) με τίμημα 45 εκ. ευρώ. Η συμφωνία επιτέλους, έκλεισε, αφού για δεκαετίες, τα τριτοκοσμικά ελληνικά τραίνα επιβάρυναν τον έλληνα φορολογούμενο με δισεκατομμύρια ευρώ! Μόνο το τελευταίο χρέος που καταγράφει η ΤΡΑΙΝΟΣΕ ξεπερνά τα 700 εκ. ευρώ – επιβαρύνει φυσικά το δημόσιο ταμείο για να πουληθεί η εταιρεία-, χωρίς να υπολογίσουμε τα υπόλοιπα που απορροφήθηκαν στο παρελθόν, από το κράτος. Απλά, θυμίζω ένα ρεαλιστικό υπολογισμό- δεν είναι χιούμορ- που είχε κάνει παλιά ο Στέφανος Μάνος, υποστηρίζοντας ότι θα ήταν πιο οικονομικό ο ΟΣΕ να μετακινεί τους επιβάτες του με ταξί παρά να λειτουργεί το δίκτυο των υπηρεσιών του..!
Και φυσικά, το διαχρονικό καρκίνωμα του ΟΣΕ αποτελεί το χαρακτηριστικό δείγμα μιας σειράς υπηρεσιών, θεσμών, προϊόντων και οργανισμών του ελληνικού Δημοσίου που επιμένουν να υφίστανται στο όνομα του ελληνικού κράτους αλλά εις βάρος των πολιτών. Με λίγα λόγια, χρησιμοποιούν τις εγγυήσεις της Ελληνικής Δημοκρατίας για να εξυπηρετούν ομάδες συμφερόντων και όχι την ελληνική κοινωνία.
Ενώ λοιπόν, το Δημόσιο εισέπραξε 45 εκ. από την πώληση της πιο εμβληματικής του ΔΕΚΟ, ένα ελληνικό start up, μία εφαρμογή για την κλήση ταξί, έλαβε πρόταση εξαγοράς από τον γερμανικό κολοσσό Daimler που εμπορεύεται το σήμα της Mercedes Benz παγκοσμίως. Η Daimler, μέσω της θυγατρικής εταιρείας My Taxi, φέρεται να έχει καταθέσει πρόταση για την εξαγορά του Taxibeat έναντι ποσού που ανέρχεται στα 43 εκατ. Ευρώ!
Όλα ξεκίνησαν το 2010, όταν ο Νίκος Δρανδάκης, σύμβουλος επιχειρήσεων σε θέματα τεχνολογίας και νέων μέσων, βρέθηκε σε μια απομακρυσμένη περιοχή της Κηφισιάς και προσπαθούσε να βρει ταξί. Η εταιρεία ιδρύθηκε, χρηματοδοτήθηκε, σταθεροποιήθηκε, επεκτάθηκε στο εξωτερικό και σήμερα, «τρέχει» με ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης που αγγίζει το 180%, καταγράφοντας πολλαπλάσιο αριθμό διαδρομών.
Τον περασμένο Σεπτέμβριο ένας έλληνας αθλητής, γεννημένος από πάμπτωχους μετανάστες, υπέγραψε ένα μυθικό συμβόλαιο ύψους 100 εκ. ευρώ στο ΝΒΑ! Ο νέος εκατομμυριούχος είναι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο. Και πάλι, όπως και στην περίπτωση του Taxibeat, το ελληνικό κράτος, δεν ξόδεψε και δεν επένδυσε ούτε ένα ευρώ στο ξεκίνημα, στην επέκταση και στην «εξαγωγή» αυτού του επιτυχημένου εξαγώγιμου «project». Μετά βίας, έδωσε, μάλιστα, την ελληνική υπηκοότητα σε ένα παιδί που παρέμενε για χρόνια, χωρίς πατρίδα…
Να λοιπόν, τα δύο πιο επιτυχημένα success stories της Ελλάδας των τελευταίων χρόνων. Απαλλαγμένα από κάθε κρατική εξάρτηση, εμπνευσμένα, εξωστρεφή και απολύτως κερδοφόρα! Γεννημένα από μια ιδέα, ένα ταλέντο και αναπτυσσόμενα με σκληρή δουλειά, ήθος και μέτρο. Και τα δύο, είναι τα απόλυτα δείγματα της επιτυχίας που μπορεί να καταφέρει όποιος είναι απαλλαγμένος από τα δεσμά του κρατισμού, της εσωστρέφειας και στοχεύει ψηλά.
Ο μόνος τρόπος να συνεχίσουμε την ελληνική «αφήγηση» στο μακρύ ταξίδι της Ιστορίας είναι ένας και μοναδικός: Σκέψη, σχέδιο, παραγωγή, πώληση προς τα έξω. Έμπνευση, δημιουργία και επίτευγμα. Οικονομία, παιδεία και πολιτισμό. Ανθρώπους και προϊόντα. Κι όλα αυτά με την προϋπόθεση ότι έχουν κάτι να πουν στον κόσμο που ζει πέρα από τα σύνορά μας.
Διαφορετικά, η αγορά μας είναι τόσο μικρή που είναι ζήτημα χρόνου να σαπίσουμε, κολυμπώντας συνεχώς μέσα στην κρατικοδίαιτη λίμνη μας και κοροϊδεύοντας ο ένας στον άλλον με απάτη και άγονο «ενθουσιασμό»…
Το taxibeat και ο Αντετοκούνμπο πουλήθηκαν πολύ περισσότερο από τη αξία δύο και τριών χρεοκοπημένων ΔΕΚΟ. Είναι τα σύμβολα του success story που οφείλουμε να ακολουθήσουμε επιτέλους, για να σώσουμε τη χώρα.
