Aν κάποτε το δάσος καιγόταν μέσα στην ακραία εγκατάλειψη που είχε γνωρίσει, θα ήταν θανατηφόρο για την Αθήνα. Και θα καιγόταν, στην «καλύτερη» περίπτωση από ανθρώπινη επιπολαιότητα και στη χειρότερη από εμπρησμό, διότι οι κίνδυνοι μεγάλωναν χρόνο με τον χρόνο.
Το πρώην βασιλικό κτήμα Τατοΐου, μέσα στον εθνικό δρυμό της Πάρνηθας, έχει γνωρίσει τεράστια εγκατάλειψη όλα αυτά τα χρόνια.
Ετσι, τα δέντρα και το δάσος του είναι σε επικίνδυνη κατάσταση. Ας αφήσουμε και τα ερειπωμένα κτίρια, που καθόλου δεν μας τιμούν.
Το Τατόι ανήκει στον ελληνικό λαό εδώ και πολλά χρόνια, και εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι το επισκέπτονται ιδίως τα Σαββατοκύριακα, για να πάρουν μια ανάσα στο καταπράσινο περιβάλλον του.
Αυτό δεν τους κάνει περισσότερο φιλοβασιλικούς ή αντιβασιλικούς από ό,τι ήδη είναι.
Ούτε, προφανώς, θα ένιωθε άσχημα κάποιος επισκέπτης αν υπήρχε μια στοιχειώδης υποδομή: κάποια παγκάκια για να καθίσει, λίγο νερό για να ξεδιψάσει, ένα «καφέ» για να πιεί κάτι. Μάλλον ευχάριστο θα το εύρισκε και πρόκληση για να ξαναπάει.
Η αξιωματική αντιπολίτευση δεν σκέφτεται έτσι όμως. Χθες εξέδωσε ανακοίνωση σύμφωνα με την οποία «προκαλεί αλγεινή εντύπωση το γεγονός ότι ο κ. Μητσοτάκης κατά την επίσκεψη της Βασίλισσας της Ισπανίας στην Ελλάδα συμπεριφέρθηκε σε ό,τι αφορά στο Τατόι σαν να επρόκειτο για περιουσία που δεν ανήκει δικαιωματικά στον ελληνικό λαό.
Όπως φαίνεται υπάρχει ακόμα μια πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας που δεν εννοεί να καταλάβει ότι το Τατόι και γενικά η περιουσία της τέως βασιλικής οικογένειας, που παρακολουθούσε τον θεσμό της μοναρχίας, δεν προσφέρεται για επίδειξη προσωπικών δημοσίων σχέσεων.
Οι Έλληνες πολίτες έχουν γερή ιστορική μνήμη, η οποία δεν σβήνεται με εκατέρωθεν χαριτωμένες φιλοφρονήσεις.
Το Τατόι αποτελεί κτήμα του ελληνικού λαού, που πλήρωσε γι’ αυτό τον λόγο αδρά αποζημίωση στην τέως βασιλική οικογένεια, η οποία –ως γνωστόν– είχε προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο κατά της Ελλάδας».
Εν πρώτοις να κάνουμε μια μικρή διόρθωση, διότι η Σοφία δεν είναι Βασίλισσα, αλλά Βασιλομήτωρ της Ισπανίας.
Δεύτερον, να εξηγήσουμε πως όλη αυτή η καταγγελτική δήλωση έγινε επειδή ο κ. Μητσοτάκης ρώτησε την επισκέπτριά του αν έχει πάει στο Τατόι. Στην αρνητική της απάντηση της είπε: «Θα ήθελα πάρα πολύ την επόμενη φορά που θα έρθετε να πάμε μαζί και να μας μεταφέρετε και τις δικές σας αναμνήσεις από το Τατόι γιατί γίνεται μία πολύ σημαντική δουλειά να αναδείξουμε το χώρο.»
Οχι, λοιπόν, λέει ο ΣΥΡΙΖΑ. Τι όχι; Δεν πρέπει να αναδειχθεί ο χώρος, δεν πρέπει να ακούσει η πολιτεία τις αναμνήσεις μιας πρώην ενοίκου του Τατοΐου επειδή τυγχάνει μέλος της τέως βασιλικής οικογένειας;
Έχει να φοβηθεί κάτι η Δημοκρατία, από αναμνήσεις, όταν, μάλιστα, το πολιτειακό έχει λήξει οριστικώς από το 1974;
Και τι θα κάνουμε τώρα; Θα απαλείψουμε κάθε στοιχείο από την Ιστορία του κτήματος επειδή ο ελληνικός λαός έστειλε τη βασιλεία στο καλό;
Βεβαίως όχι. Ούτε η ζωή που έζησαν εκεί οι Έλληνες μονάρχες πρέπει να σβηστεί, αλλά ούτε και τα ιστορικά γεγονότα με τα οποία είναι δεμένο το Τατόι. Δεν είναι σωστό να απαλειφθεί η καθημερινότητα των ανθρώπων που κατοικούσαν στον ιστορικό πυρήνα και είχαν δικές τους παραγωγές βουτύρου, κρασιού κλπ.
Διότι τότε, θα έπρεπε να απαλειφθούν και ιστορικές σκηνές όπως εκείνη με τη διαμάχη του τ. Βασιλιά Κωνσταντίνου και του τότε πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου (Ιούλιος 1965) με την οποία ξεκίνησαν τα Ιουλιανά.
Δεν αγαπήσαμε τους βασιλιάδες οι Έλληνες. Αλλά τι σχέση έχει αυτό με το να αφήνουμε παραμελημένο έναν τέτοιο εξαιρετικό χώρο; Κάνουμε κακό στη βασιλεία, ή στον τόπο μας όταν τον αφήνουμε στην τύχη του; Όταν, μάλιστα, το έχουμε αγοράσει με υψηλή τιμή; Και όταν ο κόσμος το έχει ήδη αγαπήσει για τις εξοχές του;
Η κυβέρνηση, με τη συνεργασία των Φίλων κτήματος Τατοΐου, επιστημόνων, φορέων, και κυρίως των υπουργείων, έχει βάλει επιτέλους μπροστά τις μηχανές και προετοιμάζει «μία πολύ ήπια ανάπτυξη» όπως είπε ο πρωθυπουργός. To μήνυμα είναι «θα ξαναδώσουμε ζωή στο αγρόκτημα θα παράγουμε αγροτικά προϊόντα και θα το κάνουμε έναν πόλο επισκέψιμο για όλους τους πολίτες ειδικά του λεκανοπεδίου».
Ας θυμηθούμε, απλώς, ότι επί ΣΥΡΙΖΑ όλο εντασσόταν το έργο αποκατάστασης του κεντρικού ανακτόρου στο ΕΣΠΑ και ποτέ δεν εντάχθηκε διότι δεν εξασφαλίστηκε το ποσό. Ότι καμία εργασία δεν έγινε στο κτήμα επί της διακυβέρνησής του.
Αποκηρυγμένο μετά βδελυγμίας επί των ημερών του. Τώρα, τι θέλει;
