Του Λευτέρη Παπαγεωργίου*
Μια φορά κι έναν καιρό, πριν από 7 χρόνια, τρία κριάρια είχαν μια άριστη ιδέα, με εξαιρετικές προοπτικές και τεράστιο αγοραστικό κοινό στα δάση και τις φάρμες όλου του πλανήτη.
Άσε που πλέον, με την Ευρωδασική Ένωση, θα είχαν άμεση πρόσβαση σε όλα τα δάση της Ευρώπης.
Βέβαια υπήρχαν πολλές απαιτήσεις σε δουλειά και χρηματοδότηση. Αλλά η παρέα δεν καταλάβαινε από τέτοια. Κριάρια ήταν. Είχαν και πείσμα και εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους.
Στήνουν μια εταιρία και παράλληλα καταθέτουν τα απαραίτητα έγγραφα για τη συμμετοχή τους σε ένα πρόγραμμα για καινοτομικές επιχειρήσεις, ελπίζοντας για πρώτη φορά σε χρηματοδότηση από Ευρωδασικούς πόρους, μια και τα τεχνολογικά προϊόντα που θα έβγαζαν θα ήταν πρωτότυπα παγκοσμίως και ιδιαίτερα χρήσιμα για όλα τα ζώα, κυρίως όμως για κάποια που έχουν περισσότερες ανάγκες από άλλα.
Λίγες ημέρες μετά την ίδρυση της εταιρίας τους, γίνονται εκλογές στο μικρό και απομακρυσμένο δάσος, όπου και εκλέγεται ο μπούφος. Μα ο μπούφος;;; Και όμως, έπεισε όλα τα ζώα ότι "καρποί υπάρχουν". "Τα σαρκοφάγα θα τρώνε χωρίς να κυνηγάνε, και τα φυτοφάγα δεν θα χρειάζεται να μαζεύουν για το χειμώνα. Όλα θα είναι έτοιμα από κάποια ανώτερη δύναμη(!)". Και τα ζώα εξέλεξαν τον μπούφο για αρχηγό. Πολύ σύντομα ο μπούφος άλλαξε το αφήγημα και άρχισε να λέει στα υπόλοιπα δάση ότι τα δικά του ζώα ήταν άχρηστα, τεμπέλικα και διεφθαρμένα. Στα δικά του ζώα είπε ότι πλέον στο δάσος δεν θα υπάρχουν δουλειές και ότι αν θελήσετε να πάτε σε άλλα δάση θα πρέπει πρώτα να αποδείξετε ότι δεν είστε όλα αυτά που τους είπα ότι είστε.
Κάπου εκεί εμφανίζεται ο δράκος. Κάθε παραμύθι έχει ένα δράκο, σωστά;
Και όχι ο δράκος δεν είναι ο μπούφος. Ο δράκος δεν χρειάζεται ψήφο. Είναι πάντα εκεί.
Στις αρχές του 2010, ο δράκος έβγαλε μια απορριπτική απάντηση για το πρόγραμμα που κατέθεσε η εταιρία. Ο λόγος; Η έλλειψη καινοτομίας... "Μα πώς; Αφού είμαστε οι πρώτοι παγκοσμίως!!!" αναφώνησαν τα 3 κριάρια.
Ο δράκος όμως δεν άκουγε τίποτα. Δεν είχε βγει κάτι για τον ίδιο. Τα παιδιά του ζητούσαν φαγητό και τα 3 κριάρια δεν γνώριζαν πώς παίζεται το παιχνίδι ''εγώ έχω τη σφραγίδα''.
Ξανακαταθέτουν την ίδια πρόταση, αυτή τη φορά όμως εμπλέκουν στο έργο τους και ένα από τα παιδιά του δράκου. Η πρόταση πήρε αμέσως το πράσινο φως. "Και εδώ λοιπόν θέλει τάισμα... αναφώνησαν τα κριάρια".
Και κάπου εκεί κατάλαβαν ότι το παραμύθι λάμβανε τέλος. Και άρχιζε η πραγματικότητα.
Στα μέσα του 2011 οι τρεις φίλοι (που νόμιζαν ότι δεν είναι πλέον κριάρια) ετοιμάζουν ένα πρώτο δοκιμαστικό demo και καταφέρνουν να γίνουν δεκτοί από τις μεγαλύτερες εταιρίες του πλανήτη. Εκεί έπρεπε πρώτα να αποδείξουν ότι δεν είναι συνταξιούχοι στα 35 τους, ότι δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι που έκαναν παράλληλα μια εταιρία, ότι δεν είναι τυφλοί της Ζακύνθου και πολλά άλλα.
Περιμένουν τη χρηματοδότηση αλλά μάταια. Οι κυβερνήσεις αλλάζουν σαν τα πουκάμισα.
Στα τέλη του 2013 παρουσιάζουν το πρώτο τους προϊόν.
Αρχίζουν να τηλεφωνούν σε όλους τους πιθανούς πελάτες. Χώρα - χώρα. Πόλη – πόλη. Και φυσικά στο βιομηχανικό κέντρο της Ευρώπης, τη Γερμανία.
"Γεια σας. Σας τηλεφωνούμε από την Entranet, από Ελλάδα.
ΑΠ: Δεν μας ενδιαφέρει.
Μα δεν σας είπα τι θέλω.
ΑΠ: Δεν μας ενδιαφέρει..."
Από τότε έκοψαν το Ελλάδα.
Με χίλια ζόρια κατάφεραν να κάνουν τις αγορές να τους ανοίξουν την πόρτα και να δοκιμάσουν το προϊόν τους.
Στις αρχές του 2014 παίρνουν το βραβείο του Εθνικού Πρωταθλητή Καινοτομίας 2014-2015 από τα European Business Awards. Η περηφάνια μεγάλη γιατί ήταν η μικρότερη εταιρία σε πανευρωπαϊκό επίπεδο που λάμβανε τέτοια διάκριση.
Στα τέλη του 2014 βρήκαν και δύο Έλληνες επενδυτές που ήθελαν να χρηματοδοτήσουν την προσπάθεια τους με 600.000 ευρώ. Το ραντεβού για υπογραφές τον Ιανουάριο του 2015.
Στα τέλη του 2014 (ξανα)πέφτει η κυβέρνηση και το μήνυμα των επενδυτών είναι "Περιμένετε. Να βγει η νέα κυβέρνηση, να κλείσει η συμφωνία και προχωράμε". Φυσικά η συμφωνία δεν έκλεισε ποτέ.
Στις 23 και 24 Ιουνίου του 2015, παρουσιάζουν το 2ο προϊόν τους σε έκθεση στο Λονδίνο. Εκεί Ευρωπαϊκός τηλεπικοινωνιακός κολοσσός εκδηλώνει το ενδιαφέρον του για συνεργασία. Οι 3 φίλοι ενθουσιασμένοι μαζεύουν το περίπτερο στις 25/6 και γυρνάνε στην Ελλάδα. 26/6 δημοψήφισμα, 29/6 capital controls. Στις 30/6 τα στελέχη της τηλεπικοινωνιακής εταιρίας μεταφέρουν το μήνυμα: "You are too risky to do business with".
Το 2ο 6μηνο του 2015 ήταν απλά εφιάλτης. Η εταιρία δεν μπορούσε να εισάγει ηλεκτρονικές πλακέτες, ούτε φυσικά και να παραδώσει προϊόντα. Όλοι οι πελάτες άρχισαν να αποχωρούν. Κανείς δεν θέλει περισσότερα προβλήματα από όσα ήδη έχει.
Σήμερα ο αγώνας συνεχίζεται.
Οι 3 φίλοι (που κατάλαβαν πλέον ότι ήταν κριάρια εξαρχής και ποτέ δεν άλλαξαν) θυμούνται την αντίδραση κάποιων διαχειριστών κεφαλαίου στην Αμερική, όπου σε ένα γραφείο της Νέας Υόρκης, ζήτησαν να μάθουν την αξία της εταιρίας και της τεχνολογίας που είχε αναπτύξει.
Και η αξία δόθηκε και αιτιολογήθηκε. Και οι διαχειριστές κεφαλαίου είπαν: "Είστε τρελοί;".
Η απάντηση ήταν: "Κοιτάξτε. Δημιουργήσαμε μια εταιρία στην Ελλάδα το 2009. Άρα... ναι. Τρελοί είμαστε".
Όλοι αποδέχθηκαν το γεγονός. Κυρίως όμως τα κριάρια. Που νόμιζαν ότι τα παραμύθια τελειώνουν όταν σκοτώνεται ο δράκος και ακούγεται το "ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα".
Στην Ελλάδα του 21ου αιώνα ο δράκος δεν πεθαίνει. Ίσως να μην κερδίζει πάντα, αλλά δεν ψοφάει με τίποτα.
The end.
* Ο κ. Λευτέρης Παπαγεωργίου είναι Διευθύνων Σύμβουλος της Entranet
