Με αφορμή την εκ νέου εκτόξευση των τιμών του φυσικού αερίου και τις πιέσεις της Ρωσίας, η σκέψη μας επιστρέφει στο ταξίδι του πρωθυπουργού στη Μόσχα, όταν πολλοί το περιέγραφαν σαν ιστορικό, κομβικό και ουσιαστικό, υποστηρίζοντας ότι η Ρωσία κατανοεί πλήρως τη στενή αμυντική συνεργασία με τις ΗΠΑ, στα πλαίσια της Τουρκικής απειλής και αναμένοντας μια συμφωνία για προμήθεια φθηνού φυσικού αερίου.
Δυστυχώς, το φιλορωσικό μέτωπο στη χώρα μας, κρατάει εδώ και χρόνια. Είναι ένα μέτωπο το οποίο ξεκίνησε με τη λατρεία της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (ΕΣΣΔ), ως ισχυρού αντίβαρου των ΗΠΑ στα πλαίσια του γενικευμένου αντιαμερικανισμού, αναπτύχθηκε με το «ομόδοξο» του Ρωσικού λαού, προωθήθηκε μέσα από σειρά εκπομπών της trash τηλεόρασης για το «ξανθό γένος», την «απελευθέρωση» της Κωνσταντινούπολης από τις Ρωσικές δυνάμεις και τις λύσεις που θα προσέφερε σε όλα τα προβλήματα της χώρας μας, γιγαντώθηκε με τη φιλορωσική στάση μεγάλου τμήματος της αυτοαποκαλούμενης πατριωτικής δεξιάς και της ακροδεξιάς και απογειώθηκε επί διακυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου, όταν όλοι ανέμεναν την οικονομική σωτηρία της Ελλάδας από τον Βλαδίμηρο Πούτιν.
Τα διαρκή διαχρονικά ραπίσματα που έχει δεχθεί η Ελλάδα από την ΕΣΣΔ παλαιότερα και από τη Ρωσική Ομοσπονδία στη συνέχεια, δεν έχουν γίνει αντιληπτά λόγω της παράλογης, συναισθηματικής και μη ρεαλιστικής πρόσληψης των διεθνών συσχετισμών, από τους πολίτες.
Η ερμαφρόδιτη στάση που είχε κρατήσει η ΕΣΣΔ μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, παρά την ξεκάθαρη συμφωνία της Γιάλτας, ήταν μόνο η αρχή. Αλλά και αργότερα, η ΕΣΣΔ παλαιότερα και η Ρωσία πιο πρόσφατα, είχαν και έχουν σαν μόνιμη επιδίωξη την εκπλήρωση του σχεδίου αποδόμησης της Δύσης και η Ελλάδα ήταν και παραμένει για τους Ρώσους, το ευάλωτο κομμάτι του παζλ.
Από τότε έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι και το παραμύθι με το ξανθό γένος και τη ρωσική αρκούδα που «στέκεται στο πλευρό της χώρας μας» αποδομείται αργά, αλλά σταθερά.
Ας θυμηθούμε, ότι η Ρωσική εκκλησία αμφισβητεί ανοικτά τον Οικουμενισμό του Ορθόδοξου Πατριαρχείου στην Κωνσταντινούπολη, επιθυμώντας να μεταφέρει το θρησκευτικό κέντρο της Ορθόδοξης Εκκλησίας, στη Μόσχα, στα πλαίσια των στρατηγικών πολιτικών επιλογών του Κρεμλίνου.
Ας σημειώσουμε, ότι η Ρωσία δεν έχει στηρίξει την Ελλάδα στο θέμα του Αιγαίου, αφού επιθυμεί το Αιγαίο να παραμένει ένας χώρος διέλευσης των ρωσικών πλοίων που βρίσκονται εγκατεστημένα στη Συρία.
Ας ξαναφέρουμε στη μνήμη μας την αντίδραση της Μόσχας στο αίτημα της κυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου που αποτελούσε ένα ιδεοληπτικό μείγμα φανατικών σταλινικών και ακροδεξιών ρωσόφιλων, για τη χρηματοδότηση του ελληνικού χρέους.
Και φυσικά ας ξαναθυμηθούμε τη στενή στρατιωτική και οικονομική συνεργασία της Ρωσίας με την Τουρκία με το πυραυλικό σύστημα S-400, τον πυρηνικό σταθμό στο νοτιοδυτική Τουρκία, τον Turk Stream και την άτυπη συνεργασία στα πλαίσια της επίθεσης των Αζέρων κατά της Αρμενίας.
Όλα αυτά τα γεγονότα, αλλά και ωρίμανση της σκέψης των πολιτών από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, που οδήγησαν στη γενναία υποχώρηση του «αντιαμερικανισμού» στη χώρα μας, έχουν αρχίσει να αποδυναμώνουν τη θέση που κατείχε η Ρωσία στο θυμικό του ελληνικού λαού.
Είναι φανερό πλέον σε όλους, ότι τα συμφέροντα της Ελλάδας δεν τέμνονται με τα αντίστοιχα Ρωσικά. Το γεωπολιτικό και οικονομικό παρόν και μέλλον της Ελλάδας είναι άρρηκτα δεμένο με τη Δύση. Το αμυντικό μέλλον της χώρας παραμένει εντός του ΝΑΤΟ και η πρόσφατη αμυντική συμφωνία με τις ΗΠΑ μετατρέπει περιοχές, όπως για παράδειγμα την Αλεξανδρούπολη, σε σημείο ζωτικής σημασίας για την παρουσία των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων στα Βαλκάνια, τις χώρες της Βαλτικής και τα υπόλοιπα κράτη του πρώην Ανατολικού μπλοκ. Και αυτό το γνωρίζουν οι Ρώσοι.
Επομένως, το ενδιαφέρον εστιάζεται μόνο στο θέμα των εμπορικών συναλλαγών. Κι εδώ όμως το Κρεμλίνο, χρησιμοποιεί το εμπόριο για να στραγγαλίσει οικονομικά την Ευρωπαϊκή Ένωση, να την εξαντλήσει με την εκτόξευση των ενεργειακών τιμών και να δημιουργήσει αβεβαιότητα και κλίμα δυσφορίας ανάμεσα στους Ευρωπαίους πολίτες, με βασικό της όπλο το φυσικό αέριο. Οπότε όσοι ανέμεναν μια αλλαγή στην πολιτική της Ρωσίας, απέναντι στην Ελλάδα, ειδικά όσον αφορά τις τιμές του φυσικού αερίου, διαψεύστηκαν πανηγυρικά.
