Οι καταστροφές συνήθως είτε αποτελούν το εφαλτήριο για μια περίοδο ανασυγκρότησης και αναγέννησης, είτε ανοίγουν τον δρόμο για μια ακόμη μεγαλύτερη καταστροφή.
Περιμένουμε όλοι με χαρά να πετάξουμε την μάσκα από την μύτη και το στόμα μας, αλλά δυστυχώς κάποιοι προτιμούν να τραβούν την μάσκα προς τα πάνω και να καλύπτει και τα μάτια τους.
Δεν μπορεί να εξηγηθεί διαφορετικά η εμμονή του ΣΥΡΙΖΑ με το θέμα των εισακτέων στα ΑΕΙ. Γιατί μόνο με την μάσκα στα μάτια και με κερί στα αυτιά θα επέμενε σε αυτή την θέση που προβάλει ο κομματικός τύπος, κάποια κομματικά στελέχη και ο ίδιος ο πρόεδρος του κόμματος.
Προφανώς την εποχή που έχει μάλλον αποδειχθεί αναποτελεσματικό το αφήγημα της «καταστροφικής διαχείρισης» της πανδημίας από την κυβέρνηση και που κάποιος άλλος είναι που μοιράζει το χρήμα που έρχεται από την Ευρώπη, την ώρα που υπάρχουν σημάδια ανάκαμψης της οικονομίας και όλοι είναι έτοιμοι να υποδεχθούν την κανονικότητα, η προχειρότητα και η ευκολία με την οποία επιχειρούν να ασκήσουν αντιπολίτευση από τον ΣΥΡΙΖΑ, δείχνει γύμνια επιχειρημάτων και έμπνευσης.
Οι καθημερνές κραυγές εδώ και μήνες, που προανήγγειλαν και μάλλον εύχονταν την καταστροφή, διαψεύσθηκαν. Συγχρόνως όμως προκαλούν τουλάχιστον απέχθεια αν όχι οργή στον πολίτη που το τελευταίο που του έχει απομείνει είναι να ελπίζει για την κανονικότητα για τον ίδιο, την οικογένεια του και την δουλειά του ή το μαγαζί του.
Έτσι τώρα βρέθηκε πεδίο δόξης λαμπρό ο αριθμός των εισακτέων στα ΑΕΙ.
Προφανώς κανείς από όσους ξιφουλκούν εναντίον της κυβέρνησης για την αλλαγή τρόπου εισαγωγής στα ΑΕΙ, δεν έχει παιδί, δεν έχει πληρώσει φόρους για να τους βλέπει να πηγαίνουν χαμένοι. Πολύ πιθανότερο είναι το παιδί τους να φοιτά σε κάποιο καλό ιδιωτικό σχολείο και να έχει εξασφαλίσει την πρόσβαση σε κάποιο πανεπιστήμιο του εξωτερικού.
Δεν αντιλαμβάνονται ότι το «κάθε πόλη και πανεπιστήμιο κάθε χωριό και εργαστήριο», είναι το πιο αποτυχημένο μοντέλο πελατειακού λαϊκισμού. Βολεύει τους τοπικούς βουλευτές και δημάρχους, που προσφέρουν στους ψηφοφόρους τους ένα εύκολο εισόδημα προερχόμενο από την αφαίμαξη άλλων πολιτών. Οι ντόπιοι νοικιάζουν ότι παλιοδωμάτιο τους περισσεύει, τα εστιατόρια δουλεύουν, οι καφετέριες και τα μπαρ γεμίζουν.
Παράλληλα νοικιάζονται κτίρια για υποδομές προσλαμβάνεται επιτόπιο προσωπικό. Το διδακτικό προσωπικό αυξάνεται διαρκώς με αποτέλεσμα σε ορισμένες σχολές να είναι πολλαπλάσιοι οι καθηγητές από τους φοιτητές. Και αυτό φέρνει τον εκφυλισμό της εκπαιδευτικής διαδικασίας, όπου το πρόγραμμα σπουδών γεμίζει με μαθήματα που εξυπηρετούν ακριβώς την ύπαρξη των καθηγητών. Όλοι περνούν καλά.
Εκτός από τους γονείς των φοιτητών και των ίδιων των φοιτητών. Που φθάνουν να πληρώνουν μέχρι και 800 και 1000 ευρώ για να... εκμεταλλευθεί την ευκαιρία που του δίνει το άρρωστο σύστημα να σπουδάσει σε μια ανύπαρκτη επιστημονικά σχολή, στην οποία πέρασε με 6, με 4, με 3 η ακόμη και με 2 μ.ο. με άριστα το 20.
Φωνάζουν αυτοί που σε μια μέρα μετέτρεψαν τα ΤΕΙ σε ΑΕΙ προσπαθώντας να τραβήξουν προς τα κάτω τα ΑΕΙ σε μια αρρωστημένη ιδεοληψία κοινωνικής δικαιοσύνης και ισότητας.
Θεωρούν ότι χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα για τους «30.000» υποψήφιους που θα μείνουν εκτός, θα συγκινήσουν τους αδαείς και τους ανυποψίαστους.
Αποτελεί χρέος κάθε κυβέρνησης να βάλει τάξη στο χάος αυτό της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Όπου κανείς δεν νοιάζεται για το πόσο θα στοιχίσει ένα πτυχίο σε μια ελληνική οικογένεια και στο ίδιο το κράτος, τι αξία θα έχει αυτό το πτυχίο, τι προοπτικές θα μπορούσε να ανοίξει για ένα νέο παιδί, και ακόμη αν αυτή η Σχολή προσφέρει προστιθέμενη αξία στην χώρα.
Όχι. Το μόνο που νοιάζονται είναι ένα εύκολο πτυχίο σε έναν άνθρωπο που δεν το αξίζει, ένα πτυχίο ακριβοπληρωμένο που θα καταλήξει κρεμασμένο στο κάδρο δίπλα στο τζάκι. Όμως θα υπάρχει ισότητα, μαοϊκού τύπου. Ισοπέδωση. Που τελικά προσβάλει εκείνους που με κόπο και με την αξία τους μπαίνουν στα ΑΕΙ αλλά και εκείνους που τους κλείνουμε το μάτι, τους λέμε ότι δεν το αξίζετε αυτό το πτυχίο, αλλά σας χαρίζουμε ένα πτυχιάκι, και μετά απλώς όταν σας διορίσουμε στις υπηρεσίες καθαριότητας του Δήμου θα τσιμπάτε και ένα επίδομα Πτυχίου. Και θυμηθείτε μας όταν βρεθείτε στην κάλπη.
Η επιλογή να αλλάξει ο τρόπος εισαγωγής στα ΑΕΙ είναι ένα πρώτο βήμα σε μια μεταρρύθμιση που έχει αργήσει πολύ και είναι ένα από τα σωσίβια που θα μπορέσουν να βοηθήσουν την χώρα να κολυμπήσει στα βαθιά, μετά από μια δεκαετή κρίση μνημονίων και μια διετία καταστροφικής πανδημίας.
Η αντιπολίτευση σύντομα θα αντιληφθεί ότι η εμμονή σε έναν άρρωστο λαϊκισμό στο θέμα των ΑΕΙ, σύντομα θα γυρίσει μπούμερανγκ. Αρκεί και η κυβέρνηση να αντιληφθεί ότι καλά τα ποδηλατοδρόμια, καλά τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, αλλά η προτεραιότητα πάνω από όλα πρέπει να είναι το εκπαιδευτικό σύστημα και κυρίως η τριτοβάθμια πανεπιστημιακή αλλά και η τεχνική εκπαίδευση.
