Της Έφης Μπάσδρα
Το 'χουμε πει πολλές φορές ότι πλέον αισθάνεται πρίγκιπας. Και φέρεται ως τέτοιος. Ο λόγος για τον Αλέξη Τσίπρα που το καβάλημα του κύματος τον έφερε στα ανώτατα σκαλιά της εξουσίας και στην πρωθυπουργία της χώρας. Όχι ότι δεν διέθετε και ανάλογα προσόντα. Η ιστορία γνωστή, το 4% έγινε 35%, και αυτός απόλυτος κυρίαρχος στο χώρο της αριστεράς.
Αφού απεμπόλησε τις αυταπάτες και προσγειώθηκε στο ρεαλισμό του 4ου και σκληρότερου μνημονίου που ο ίδιος και με δική του αποκλειστικά ευθύνη έφερε στον τόπο και υπέγραψε, διεπίστωσε ότι η λάμψη του δεν θαμπώνει πλέον τους ιθαγενείς. Μπορεί να συνεχίζει να θαμπώνει τους έξω, μετά από την ατυχή και επιζήμια για τη χώρα συμφωνία των Πρεσπών που θα τον στοιχειώνει στην Ιστορία, αλλά έλα που αυτοί δεν ψηφίζουν...
Αποφάσισε λοιπόν να βαδίσει τον δρόμο προς τον σοσιαλισμό και τη σοσιαλδημοκρατία. Το κατάλαβε μόνος του, του το σφύριξαν οι απ' έξω ή κάποιοι πρόθυμοι από μέσα -δεν αρέσετε πια-, το θέμα είναι ότι ο ίδιος έστριψε το καράβι και ξεκίνησε για στεριές και αναζήτηση συντρόφων στο πράσινο ακρωτήρι της ελπίδας για ανάκαμψη. Εκεί πίστεψε ότι θα βρει τους πλέον πρόθυμους να συνδράμουν στο νέο αφήγημα. Την ανασύσταση του κεντροαριστερού χώρου με τον ίδιο αρχηγό και πρίγκιπα. Είχε, άλλωστε, συνηθίσει το ρόλο του πολυχρονεμένου και δεν μπορούσε να διανοηθεί κανενός είδους άρνηση. Και ποιοι ήταν αυτοί άλλωστε οι άστεγοι που δεν θα συνέπλεαν...
Έτσι έριξε γέφυρες και δίχτυα και άρχισε τη συλλογή. Είχε και προηγούμενη εμπειρία από την καταλήστευση του χώρου -έτσι άλλωστε έφτασε το 3 στο 34,5%-, πίστεψε στην ευκολία της προηγούμενης μαζικής μετακίνησης των ψηφοφόρων, και ξεκίνησε το εγχείρημα. Είχε γίνει και στο παρελθόν. Επί μεγάλου Ανδρέα. Άλλοι καιροί... Έλα όμως που όπως λέει ο λαός η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα. Το λαό πρέπει να τον ακούμε. Ούτε όμως και αυτό το έμαθε...
Παρά τις «τυχαίες» συναντήσεις σε γιορτές, τα καλέσματα στο Μέγαρο και τις κατ' ιδίαν συνεννοήσεις πίσω από τις κουίντες, φαίνεται ότι όσοι απέμειναν να περπατούν το πράσινο μίλι του πάλαι ποτέ κραταιού ΠΑΣΟΚ, θα συνεχίσουν να το κάνουν. Και αυτοί είναι οι μεγάλοι. Οι κλειδοκράτορες. Η καρδιά του brand! Αυτούς που έχει κυρίως ανάγκη. Κάτι άλλοι μικροί και ασήμαντοι, που πέρασαν από όλα τα κόμματα και κομματάκια της αριστεράς, τους έχει έτσι κι αλλιώς. Οι άσημοι άστεγοι πάντα αναζητούν τη θαλπωρή της εξουσίας. Έστω και αυτής με σύντομη ημερομηνία λήξης. Έτσι κι αλλιώς στα αζήτητα ήταν...
Οι άλλοι όμως; Οι σημαντικοί; Γιατί, σου λένε, αν περπατήσουν κατά ΣΥΡΙΖΑ μεριά, τώρα που είναι στα πολύ κάτω του και κινδυνεύει να γυρίσει και πάλι σε ποσοστά αφανιστικά, σίγουρα η πορεία είναι αυτοκτονική. Κρατήθηκαν στα ζόρια, όταν από το 48% έπεσαν σε μονοψήφια, τώρα θα ενδώσουν; Ενώ αν κρατηθούν, και μετά τη διαφαινόμενη ήττα του Αλέξη Τσίπρα έρθει η αμφισβήτηση που ήδη οργανώνεται, όλο και κάποιο μαγικό αναστημένο «ποντικάκι» μπορεί να προκύψει και να ανασυσταθεί η κεντροαριστερά στη βάση της σοσιαλδημοκρατίας, το δικό τους μετερίζι δηλαδή, με νέα δικά τους πρόσωπα, βγαλμένα από τα σπλάχνα τους. Τόσο εύκολα παραδίνεται το κεκτημένο 40 χρόνων; Μάλλον για κοροϊδάκια του πρίγκιπα θα τους πέρασαν...
Γράφει ο Καρτερός στην Αυγή: «Και τελευταίο, αλλά όχι ασήμαντο. Δεν κινδυνεύει ο ΣΥΡΙΖΑ από δεξιά διάβρωση επειδή κάποιοι από το ΠΑΣΟΚ μεταναστεύουν κοντά του. Υπάρχουν αρκετοί εξ απαλών ονύχων συριζαίοι, αριστεροί αφοσιωμένοι, για να τον προφυλάξουν. Διαθέτει και κομματική συνοχή και πολιτική αυτοπεποίθηση. Στο κάτω - κάτω, κάποιοι μετανάστες από το ΠΑΣΟΚ -κάποια εκατομμύρια μετανάστες δηλαδή- τον έκαναν αυτό που είναι σήμερα.»
Μετανάστες λοιπόν. Μόνο που οι μετανάστες, μπορεί να είναι ταλαιπωρημένοι, κοιτάζουν όμως προς τη σωτηρία. Σίγουρα δεν είναι κορόιδα. Τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ του πρίγκιπα τελειώνει, τα κοροϊδάκια τέλος...
*Η κ. Έφη Μπάσδρα είναι καθηγήτρια στο ΕΚΠΑ
