Της Λίνας Παπαδάκη*
Tο επίδομα θέρμανσης που έχουν πάρει πολλοί Ρωσοπόντιοι και γενικότερα μετανάστες ομογενείς που επέστρεψαν στην πατρίδα δεν το διεκδίκησε, αν και μάλλον θα υπήρχε ένα παραθυράκι του νόμου για να της χορηγηθεί.
Στο Κοινωνικό Τιμολόγιο της ΔΕΗ απέφυγε να ενταχθεί, επιβαρυνόμενη όλο το λογαριασμό που της αναλογούσε. Για την ΕΥΔΑΠ δεν το συζήτησε καν, ούτε για το τηλέφωνο, κόβοντας από δω - κόβοντας από κει θα μαζεύονταν τα λεφτά. Τα κοινόχρηστα στην πολυκατοικία, ιδιαίτερα υψηλά λόγω της περιοχής, τα πλήρωνε επίσης από την τσέπη της. Δεν της αρέσουν οι χάρες, έχει και μια υπερηφάνεια, με καλή διαχείριση και χωρίς σπατάλες θα τα'' βγαζε πέρα με το μισθουλάκο του υπουργού.
Η ίδια θα προτιμούσε να μένει σε μια πιο φτηνή περιοχή, στην Καισαριανή ας πούμε, που την είχε αγαπήσει από την πρώτη στιγμή που επέστρεψε, όταν είδε τον αρχηγό να καταθέτει λουλούδια στο Σκοπευτήριο, αλλά ήταν μακριά από τη δουλειά. Το Κολωνάκι ήταν υποχρεωτική επιλογή, αν δεν ήθελε να στερεί την κοινωνία από τις υπηρεσίες της με άσκοπη χρονοτριβή σε μετακινήσεις. Το ενοίκιο όμως ασήκωτο, τι να πρωτοπληρώσεις με έναν ξερό μισθό- ευτυχώς υπάρχει το κοινωνικό κράτος της Πρώτης Φοράς που στις περιπτώσεις των αναξιοπαθούντων υπουργών πάντα έρχεται αρωγός, θα τσοντάρει κι αυτό και θα τα κουτσοκαταφέρουμε. Θα έκοβε βέβαια τη Γεωργιανή αλλά εντάξει, ένα παστίτσιο και ένα σφουγγάρισμα το κάνει και μόνη της. Η Πρώτη φορά Αριστερά θέλει θυσίες. Άκου χίλια ευρώ. Δίκιο είχε ο άντρας της, όταν είχαμε δραχμές ούτε διακόσια χιλιάρικα δε θα κόστιζε.
Το σπίτι βέβαια είναι στο όνομά της, αυτή το νοικιάζει, τον άντρα της απλώς τον φιλοξενεί, όπως και καμιά φορά την ξαδέρφη της που έρχεται από την Αμερική. Όχι, γιατί βρέθηκαν κάποιοι κακοήθεις να πουν ότι κι εκείνος έπρεπε να απολυθεί, λες και υπήρχε περίπτωση να δεχτεί εκείνη να συνεισφέρει ο φιλοξενούμενος στα κοινόχρηστα. Εκείνος φυσικά είναι κύριος, κι όπως κάθε κύριος μπορεί να βάζει κι ένα χεράκι στα καθημερινά.
Σεξιστές, παιδί μου, δεν ανέχονται να φιλοξενεί η γυναίκα τον άνδρα της στο σπίτι της -οι Αμερικάνοι λοιπόν δεν ήταν έτσι. Θα γυρίσει κάποτε πίσω, εδώ οι άνθρωποι δεν εκτιμούν τις θυσίες για το κοινό καλό και σου βάζουν τρικλοποδιά με την πρώτη ευκαιρία. Έχει αφήσει και κάτι λεφτουδάκια εκεί για ώρα ανάγκης, όχι τίποτα πολλά, 3-4 εκατομμύρια, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι σου συμβαίνει. Βέβαια τα ενοίκια στην Αμερική είναι φτηνά, όχι αυτό το χάλι με το Κολωνάκι, πιο εύκολα τα φέρνανε βόλτα εκεί και δεν χρειαζόταν επιδότηση από την Πρόνοια.
Άκου χίλια ευρώ. Όσο ο μισθός τεσσάρων θέσεων εργασίας, από αυτές τις χιλιάδες που έχει ανοίξει με πολύ κόπο. Αλλά κανείς δεν εκτιμά τίποτα σε αυτήν τη χώρα.
*Η κα Λίνα Παπαδάκη είναι διευθύντρια του Γραφείου Τύπου στο Ποτάμι.
