Στο τραπέζι, κύριε Πρόεδρε, μπαίνουν σήμερα τρία διαφορετικά πράγματα: Το πρώτο είναι ότι η παρουσία σας στη Θεσσαλονίκη ήταν αντάξια των προσδοκιών του κόσμου της Κεντροδεξιάς. Όπως μας έχετε συνηθίσει: Ένας σοβαρός πολιτικός, με συνέπεια και μετριοπάθεια. Ένας προοδευτικός άνθρωπος που μπορεί να κοιτάζει τους ανθρώπους στα μάτια, λέγοντάς τους την αλήθεια. Το δεύτερο είναι ότι το ίδιο πράγμα θα μπορούσατε να το είχατε κάνει οπουδήποτε. Η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης δεν είναι αυτό που λέει το όνομά της. Είναι ένα πανηγύρι, που δεν έχει πλέον νόημα. Εκτός κι αν αλλάξει. Και το τρίτο είναι η συνάντησή σας με την Εθνική Ποδοσφαίρου Τυφλών. Πρόεδρε, μας έκανες πάλι υπερήφανους!
Να ξεκινήσω από αυτό το τελευταίο. Ο πρωθυπουργός της χώρας πρέπει να εκπέμπει κάτι. Με τις συνήθειές του, το ντύσιμό του, τον τρόπο διασκέδασης, τον τρόπο ομιλίας του. Να θυμίσουμε ότι το «ατού» του Ανδρέα Παπανδρέου ήταν τα μπουζούκια. Του Αλέξη Τσίπρα οι δρόμοι της… Γένοβας. Είναι σημαντικό το γεγονός ότι η χώρα έχει έναν πρωθυπουργό που είναι πιο κοντά στα δυτικά πρότυπα. Και οι άνθρωποι που τον (σας) στήριξαν έχουν κάθε δικαίωμα να νιώθουν υπερήφανοι. Επειδή, εσείς κύριε Πρόεδρε, τους κάνετε υπερήφανους με τη στάση σας.
Πάμε τώρα στο θλιβερόν του θεάματος της ίδιας της Έκθεσης Θεσσαλονίκης. Κατ'' αρχάς δεν πρόκειται για μια διεθνή έκθεση. Κάποτε ήταν θεσμός. Σήμερα η ΔΕΘ είναι ένα πανηγυράκι, μία εκδήλωση που στοιχίζει εκατομμύρια, μόνο και μόνο για να δικαιολογήσει σώνει και καλά τον ρόλο της Θεσσαλονίκης ως «συμπρωτεύουσας» της Αθήνας. Όπως συνέβη και με το Γραφείο Θεσσαλονίκης! Θα ήμουν χαρούμενος, κύριε Πρόεδρε, αν λέγατε χθες ότι θα το κλείσετε αυτό το γραφείο. Δεν ήταν κακό να παραδεχτείτε ότι κάνατε λάθος. Το αντίθετο! Και θα έπρεπε να πείτε ότι η ΔΕΘ δεν εξυπηρετεί τον αρχικό της σκοπό. Να πάψετε να χαϊδεύετε αυτιά.
Ένας καλός φίλος μού τηλεφώνησε χθες έξαλλος. «Ποια διεθνή έκθεση; Κανονικά θα έπρεπε να την λένε έκθεση κρατικών εταιρειών». Έχει απόλυτο δίκιο! Χρειάζεται κάτι νέο. Και ίσως να απαγορευτεί σε δημόσιους φορείς και υπουργεία να πιάνουν τεράστια περίπτερα για να μας θυμίσουν ότι αγωνίζονται για το… καλό μας!
Και περνάμε στα σπουδαία! Είπατε, κύριε Πρόεδρε, αυτό που περιμέναμε. Μιλήσατε για το όραμα της ανάπτυξης, το περιγράψατε τέλεια. Η ανάπτυξη μας αφορά όλους. Είναι το φάρμακο στην κρίση, το κλειδί που θα ανοίξει την αίθουσα της ευημερίας για ολόκληρη τη χώρα. Μιλήσατε για τους φόρους. Είναι σωστό! Ανάπτυξη χωρίς μείωση της φορολογίας δεν υπάρχει. Είναι σαν να απαιτεί από ένα κάρο να αναπτύξει ταχύτητα, αλλά αφαιρεί τα δύο από τα τέσσερα άλογα που το έσερναν.
Όλα αυτά είναι σωστά. Και είναι αλήθεια ότι καταλαβαίνετε από Οικονομία. Δεν είναι σύνηθες αυτό στην ελληνική πολιτική πραγματικότητα. Εσείς καταλαβαίνετε. Γι'' αυτό και είστε από τους λίγους που μπορούν να αντιληφθούν την αξία ενός εθνικού συμβολαίου για την ανάπτυξη. Ένα συμβόλαιο της ελληνικής πολιτείας με τους επενδυτές. Και, όπως ξέρετε, ένα τέτοιο συμβόλαιο δεν έχει αξία αν το υπογράφετε μόνον εσείς! Χρειάζεστε δίπλα σας και τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τον κ. Τσίπρα. Ενδεχομένως και άλλους πολιτικούς αρχηγούς. Θα πρέπει με κάθε τρόπο το ελληνικό κράτος να δεσμευτεί ότι θα τηρήσει κάποιους στοιχειώδεις κανόνες.
Οι περισσότεροι από εμάς θυμόμαστε τον κ. Τσίπρα να προειδοποιεί τους ξένους επενδυτές επί Σαμαρά να μην βάλουν τα χρήματά τους στην Ελλάδα. Ήταν εντελώς παρανοϊκό. Πιστεύετε ότι είναι σχεδόν αδύνατο να συνεννοηθεί κανείς με τον κ. Τσίπρα του 2014. Λοιπόν, στον κ. Τσίπρα μένει να αποδείξει αν παραμένει στο 2014 ή αν βρίσκεται στο 2021. Κάντε εσείς την πρόταση και ας αναλάβει ο καθένας από εκεί και πέρα τις ευθύνες του.
Το βασικό ελάττωμα του ελληνικού κράτους είναι ότι δεν υπάρχει συνέχεια. Ένα τέτοιο κράτος δεν πρόκειται να το εμπιστευτεί κάποιος. Εκτός κι αν μπείτε στη λογική των μεγάλων αποζημιώσεων, σε περίπτωση που παραβιάσουμε τους όρους μιας αρχικής συμφωνίας. Έχετε κι αυτή την επιλογή, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να προσεγγίσετε ορισμένες μεγάλες και εμβληματικές επενδύσεις. Αλλά κάτι τέτοιο θα πρέπει να γίνει μόνο σε περίπτωση που η αντιπολίτευση επιστρέψει σε τακτικές λαϊκισμού. Το καλύτερο είναι να δείξουμε προς τα έξω μία εικόνα συναίνεσης.
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
Στηρίζουμε τον Κυριάκο, ελέγχουμε την εξουσία. Εμένα μου αρέσει αυτό. Άλλοι στήριζαν την αλλαγή, εμείς τον Κυριάκο! Ξέρω, θα είμαστε και δυσάρεστοι. Και η εξουσία δεν είναι φίλη με τους δυσάρεστους. Αλλά δεν ψάχνουμε φίλους. Ανθρώπους να προχωρήσουν τις μεταρρυθμίσεις αναζητούμε...
Όσοι θέλετε να το διαβάσετε νωρίτερα στον Φιλελεύθερο που κυκλοφορεί το πρωί στα περίπτερα.
