Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Ο Γιάνης είναι πάντα εξωτικός. Και οι πρόσφατες τοποθετήσεις του στη Βουλή αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Δεν επιτρέπει εν τω μεταξύ, στον εαυτό του να γίνει ποτέ βαρετός. Να χάσει το ενδιαφέρον του και να μην γίνει ποθητός από το κοινό του. Είτε πρόκειται για ακροατήριο είτε για τηλεοπτικές μάζες πρόθυμες να κρεμαστούν από τα χείλη του. Θυμίζω εδώ ότι και στο εξωτερικό οι εμφανίσεις του Γιάνη είναι sold out!
Ένα λεπτό όμως, είναι ο άνθρωπος που έκανε τον Ντάισελμπλουμ να στραβομουτσουνιάσει, τον Σουλτς να μείνει κατάπληκτος, την δημοσιογράφο του BBC να χάσει τα λόγια της και τα social media να τον αποθεώνουν -με κορυφαίο το... κίνημα V for Varoufakis. Κάποτε, η Ευρώπη παρακολουθούσε καθηλωμένη κάθε κίνησή του, ενώ τα παγκόσμια media του αφιέρωναν ολοσέλιδα, Άλλοτε για να τον επικροτήσουν κι άλλοτε για να τον επικρίνουν. Άλλοτε για να τον θαυμάσουν κι άλλοτε για να τον σνομπάρουν.
Σε κάθε περίπτωση όμως, Έλληνες, Ευρωπαίοι και Ασιάτες δεν μπορούσαν να πάρουν τα μάτια τους από πάνω του.
Τώρα όμως που "εγκλωβίστηκε" πολιτικά στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Και ασφαλώς πιο περιορισμένα.
Τα νέα fun clubs του Βαρουφάκη είναι τα ελληνικά καφενεία. Και οι καινούριοι του οπαδοί είναι οι πολιτικοποιημένοι συνταξιούχοι. Αυτοί που θέλουν ας πούμε να τον ακούσουν να λέει και πάλι για τα hedge funds τα εξής: «Γιατί να φύγουν; Δεν θέλουμε τις επενδύσεις τους; Όχι ιδιαίτερα! Τα hedge funds ποτέ δεν επενδύουν παραγωγικά. Δεν είναι η δουλειά τους αυτή. Δουλειά και σκοπός τους είναι να αγοράσουν κάποια χαρτιά φτηνά, ελπίζοντας ότι οι τιμές των χαρτιών που αγόρασαν θα αυξηθούν γρήγορα, θα ξεπουλήσουν στα γρήγορα (πολλές φορές εντός λεπτών της ώρας) και θα μεταβούν σε νέα πεδία δόξης λαμπρά χωρίς κανένα ενδιαφέρον για το τι θα αφήσουν πίσω τους. Μόνο στην απελπισμένη Μνημονιακή Ελλάδα μπορούσε να γιορταστεί ως χαρμόσυνο νέο (όπως έγινε το 2012) η έλευση για «επενδύσεις» του κ. John Paulson!»
Το αφήγημα του Γιάνη είναι αντισυστημικό, αντιδραστικό, επαναστατικό, πατριωτικό και βεβαίως, προσεκτικά αντιευρωπαικό. Ακριβώς το ίδιο με τον κύριο Βαγγέλη που συχνάζει σε καφενείο της Νέας Σμύρνης. Και καθημερινά, αγορεύει με ακροατήριο που κυμαίνεται μεταξύ 5 και 15 ατόμων.
Το άλλο είναι πως κανείς δεν θέλει να βαριέται στην τηλεόραση αν δεν βλέπει κάτι απρόσμενο, αναπάντεχο ή εριστικό. Κάτι πρωτότυπο ας πούμε. Χωρίς επαναλήψεις και επαναλαμβανόμενα σχήματα. Θυμίζω εδώ ότι και ο Ζουράρις εκλέχτηκε πάλι βουλευτής…
Από την άλλη, ο Γιάνης μπορεί να ανανεώνει το κοινό μέσω της ψυχαγωγίας, αλλά κάποιος πρέπει να διοικήσει τη χώρα. Και η χώρα δεν διοικείται ούτε από τα «αντισυστημικά» έδρανα κάποιων πανεπιστημίων ούτε από τις στήλες κάποιων sites ούτε και από τα καφενεία.
Η χώρα διοικείται σωστά από αυτούς που δεν κάνουν πλάκα με το κοινό τους και συνήθως, από αυτούς που δεν επιθυμούν να αρέσουν τόσο πολύ στους ψηφοφόρους τους.
Ας σκεφτούμε όμως, τι θα ήταν η Βουλή χωρίς τον Γιάνη. Χωρίς τον Ζουράρι και άλλους κρυφούς "μικρούς ήρωες" που δεν τους έχουμε ανακαλύψει ακόμα.π Πολιτική χωρίς ψυχαγωγία είναι σίγουρο πως δεν υπάρχει. Ειδικά στις μέρες μας που η δραματική «κάθαρση» είναι τόσο αναγκαία για τη ζωή μας…
