Το 1979 ο Νέιθαν Γκλέιζερ έγραψε ένα άρθρο στο περιοδικό Public Interest. To άρθρο επικεντρωνόταν στο γκράφιτι στην Νέα Υόρκη. Και η θέση ήταν ότι ενώ το γκράφιτι είναι πταίσμα, στέλνει το μήνυμα στους πολίτες ότι η κυβέρνηση είναι ανίκανη. Και ότι αν δεν μπορεί να ελέγξει ένα ελαφρύ αδίκημα δεν θα μπορεί να ελέγξει και τα σοβαρά. Την σημασία της επικοινωνίας στην στήριξη της ανομίας έπιασε ο Ρούντολφ Τζουλιάνι. Ο οποίος όταν έγινε δήμαρχος της Νέας Υόρκης μια από τις πρώτες του κινήσεις ήταν να απαγορεύσει να μπαίνει στην κυκλοφορία βαγόνι του μετρό με γκράφιτι.
Τον Μάιο του 2014 ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης ως υποψήφιος για δήμαρχος Αθήνας απαντούσε σε ερωτήσεις για τον Δήμο. Ανάμεσα στις θέσεις που μέσω twitter είχε εκφράσει ήταν και για το γκράφιτι που σαν Δήμαρχος θα το επέτρεπε φτάνει να είχε κάποια αισθητική αξία. «Θα ζητάτε από τον graffiti artist να υποβάλει το σχέδιο σε επιτροπή του Δήμου ή θα έχετε επιτροπή που θα σβήνει τα ακαλαίσθητα;», είχα ρωτήσει. Ακόμα περιμένω απάντηση. Αφού για τον Σακελλαρίδη και τον ΣΥΡΙΖΑ το αντικείμενο ήταν να στείλουν το μήνυμα ποια θα είναι τα νέα αφεντικά των δρόμων.
Το ποιος κάνει κουμάντο στους δρόμους το υπενθυμίζουν καθημερινά στο κέντρο οι αφισοκολλητές των αναρχικών, αντιεξουσιαστικών, φεμινιστικών, μαρξιστικών, vegan, προσφυγικών και αντικληρικών οργανώσεων που καταγγέλλουν τα εγκλήματα της εκκλησίας, τη βιομηχανία κρέατος, ζητάνε την απελευθέρωση συντρόφων και προτείνουν την ψυχική λύτρωση από τα δεσμά του καπιταλισμού μέσα από την παρακολούθηση σεμιναρίων για τις τελευταίες εξελίξεις στον μαρξισμό.
Από τις υποθέσεις του Ρουβίκωνα είναι σαφές ότι τίποτα δεν αναμένεται από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Το βάρος πέφτει στην επόμενη κυβέρνηση και στον πολιτικό που θα αναλάβει το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Το πρώτο που πρέπει να γίνει αντιληπτό είναι αυτό που έγινε από τον Τζουλιάνι. Οι χώροι που χρόνια είναι «εκτός νόμου» δεν καθαρίζονται αλλά διεκδικούνται. Διεκδικούνται σταδιακά και όταν αποκτήσουν την αρχική μορφή τους, αφού η ομαλότητα έχει γίνει συνήθεια, οι δυνάμεις που τους χρησιμοποιούσαν πηγαίνουν σε άλλους χώρους. Ο μόνος τρόπος που μπορεί να σταματήσει η αυθαιρεσία, η οποία στην Ελλάδα ονομάστηκε ακτιβισμός και ελευθερία, είναι με πολιτική θέληση.
Χθες 10 μέλη του Ρουβίκωνα εισέβαλαν στο δημαρχείο Τήνου και πέταξαν φέιγ βολάν διαμαρτυρόμενοι για τον θάνατο δύο εργαζομένων στην αποκομιδή απορριμάτων σε τροχαίο δυστύχημα. Ο δήμαρχος Τήνου Γιάννης Σιώτος υπέβαλε μήνυση και τα μέλη της οργάνωσης συνελλήφθησαν ενώ έβγαζαν εισιτήρια για την επιστροφή.
Τον Φεβρουάριο κατά την διάρκεια ομιλίας του Γιουκλίντ Τσακαλώτου στον ΕΒΕΑ, μέλη του Ρουβίκωνα μπήκαν στην αίθουσα, πέταξαν φέιγ βολάν και αποχώρησαν. Ο Τσακαλώτος είπε «τώρα που τελείωσε ο διάλογος με τους συντρόφους μπορούμε να συνεχίσουμε». Αδιαφορώντας. Όπως είχε αδιαφορήσει ένα μήνα πριν όταν και πάλι μέλη του Ρουβίκωνα είχαν μπει στο υπουργείο Οικονομικών πετώντας επίσης φέιγ βολάν. Μια στάση άνετη και πολύ πιο ασφαλής από του δημάρχου της Τήνου. Τον οποίο μετά την μήνυση ο Ρουβίκωνας με ανάρτηση τού υπενθύμισε πόσο εύκολο είναι για μια ακόμα φορά να επισκεφτούν την Τήνο.
Η επιλογή για τους πολίτες είναι σαφής. Θέλουν Τσακαλώτους ή Σιώτους; Πιστεύουν ότι ο δημοκρατικός νόμος είναι αρκετός ή ότι πρέπει να συνοδεύεται από τον ακτιβισμό του Ρουβίκωνα, όπως τον χαρακτηρίζει ο Βούτσης; Η ερώτηση που θα τεθεί στην μελλοντική κυβέρνηση απλούστερη. Έχει την πολιτική βούληση, τα cojones, να εφαρμόσει τον νόμο ή μπροστά στην πρώτη κατηγορία «φασίστες», σύσσωμοι οι βουλευτές της θα αρχίσουν να απολογούνται; Απαντήσεις στις κάλπες και στην Βουλή που η εντολή των πολιτών και η αποφασιστικότητα της κυβέρνησης μπορεί να σταματήσει την παράδοση μιας χώρας στους αντιεξουσιαστές σωτήρες της.
