Επιτέλους! Βρέθηκε το σκάνδαλο για να «ισοφαρίσει» την τραγωδία στο Μάτι. Τα διπλά βιβλία της πανδημίας φαντάζουν στο μυαλό του μέσου Συριζαίου σαν η αποκάλυψη του Ιωάννη. Στα μάτια τους όλοι είναι ίδιοι! Μία στραβή στην βάρδια! Γι' αυτό, λένε, η πανδημία σάρωσε στην Θεσσαλονίκη. Ακόμη κι αν δεχτούμε κάποια «αστοχία», αυτό απέχει πολύ από το να βρουν άλλοθι οι αρνητές. Το ερώτημα είναι αν η «πυροδότηση» έγινε εξεπίτηδες ή από ανία.
Όταν οι αδελφοί Hund ρωτήθηκαν από την αδελφή τους γιατί έχασαν την μυθική περιουσία του πατέρα τους στο παιγνίδι με το ασήμι, ο μεγαλύτερος αδελφός απάντησε αφοπλιστικά: «Βαριόμουν και δεν είχα τι άλλο καλύτερο να κάνω». Τα διπλά βιβλία είναι μια αληθινή ιστορία ή από εκείνες που λέγονται με συνωμοτικό ύφος τον χειμώνα γύρω από την φωτιά. Υπήρξε όντως θέμα ή όλα συνέβησαν επειδή κάποιος άλλος σύγχρονος Hund δεν είχε εκείνη την ημέρα κάτι καλύτερο να κάνει;
Στην περίπτωση των «διπλών βιβλίων» του ΕΟΔΥ θα πρέπει να αποδειχτεί, καταρχήν, ότι το θέμα είναι υπαρκτό. Και στην συνέχεια ότι αυτό το θέμα, εφόσον υπήρξε πραγματικά, επηρέασε την πορεία της Πανδημίας. Με άλλα λόγια, ότι για το χάος στην Βόρεια Ελλάδα δεν φταίνε τα πάρτι, τα «μια απλή γρίπη είναι», αλλά ένα στατιστικό στοιχείο που ενδεχομένως ήταν λάθος. Στη ιστορία αυτή υπάρχει, όμως, ένα ακόμη ζήτημα, το οποίο και προβάλλεται ιδιαίτερα: Η πιθανότητα το όποιο λάθος να έχει γίνει επίτηδες για να εξαπατηθεί το κοινό. Τώρα μάλιστα! Το έκτισαν το αφήγημα!
Το πραγματικά ενδιαφέρον σε όλη αυτή την ιστορία δεν είναι οι κόντρες των επιδημιολόγων. Σε κάθε περίπτωση δεν μπορούν όλοι οι άνθρωποι να διαχειριστούν εύκολα την πολλή δημοσιότητα. Ακόμη και σημαντικοί επιστήμονες. Αυτό είναι ανθρώπινο. Κι ακόμη, όλο αυτό το διάστημα της κρίσης υπήρξαν επιστήμονες που ένιωσαν θιγμένοι, επειδή πίστευαν ότι άξιζαν καλύτερης μεταχείρισης από την κυβέρνηση. Κι αυτό ανθρώπινο…
Εκείνο που σίγουρα είναι αξιοπερίεργο είναι η ταύτιση μέσων ενημέρωσης που έχουν φαινομενικά διαφορετική πολιτική γραμμή. Είναι σαφές ότι στο παρασκήνιο υπήρξε «θέμα». Σαν κι αυτά που κουβεντιάζουμε τις κρύες νύκτες του χειμώνα γύρω από το τζάκι. Αλλά τι «προέλευσης» ήταν η πηγή; Και με τι στοιχεία; Μήπως τελικά ήταν κάτι περισσότερο από μία φήμη που κυκλοφορούσε στους διαδρόμους;
Ήταν μία θεωρία συνωμοσίας που έδωσε διέξοδο στην αγωνία των εκδοτών για αύξηση των πωλήσεών τους; Έγινε με σκοπιμότητα ή από… ανία;
Κι αν η ιστορία αυτή είναι πραγματική; Εξαρτάται! Θα μπορούσε να ξεκινήσει μία συζήτηση για τον αριθμό των τεστ σε σχέση με τα κρούσματα. Κι αν είναι 10.000 την ημέρα, γιατί να είναι 10.000 και όχι 40.000; Θα μπορούσε να είναι μία συζήτηση για τις κλίνες των ΜΕΘ. Να είχαμε να λέγαμε! Διότι προβλήματα οργάνωσης υπάρχουν σίγουρα σε ένα σύστημα υγείας που βρίσκεται εδώ και είκοσι χρόνια υπό κατάρρευση. Και επίσης θα γίνουν λάθη σε μία κατάσταση πολέμου. Το ερώτημα είναι αν το αποτέλεσμα είναι καλό ή όχι σε σχέση με άλλες χώρες. Αν σε γενικές γραμμές τα έχουμε καταφέρει καλά ή όχι. Και τι χρειάζεται να κάνουμε κάθε φορά από εδώ και πέρα. Το ερώτημα αυτό τίθεται κάθε μέρα. Όπως και το άλλο, «τι λάθος έχουμε κάνει».
Ναι, η κριτική είναι απαραίτητη. Ένα σύστημα εξουσίας χωρίς κριτική είναι επικίνδυνο για τον εαυτό του και τους άλλους. Και η ίδια η κυβέρνηση πρέπει να απαντάει άμεσα στα βέλη που δέχεται. Όλα αυτά είναι αποδεκτά στο πολιτικό παιγνίδι. Αλλά εδώ η κυβέρνηση έχει να απαντήσει σε δύο ταυτόχρονα ερωτήματα: Υπάρχει ή όχι το θέμα που «έδειξαν» τα δημοσιεύματα; Και γιατί αυτό αναδείχθηκε από ένα ευρύ φάσμα μέσων ενημέρωσης αν δεν υφίσταται;
Θανάσης Μαυρίδης
