Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Το ελληνικό Δημόσιο, σύμφωνα με τα επικαιροποιημένα στοιχεία του «Μητρώου Υπηρεσιών και Φορέων της Ελληνικής Διοίκησης», έτους 2016, του υπουργείου Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, διαθέτει 971 φορείς και υπηρεσίες. Αντιλαμβάνεται κανείς πόσες χιλιάδες διοικητών και προϊστάμενων απασχολούνται σε θέσεις ευθύνης.
Μιλάμε για διοικητές νοσοκομείων, διευθυντές σχολείων, προϊστάμενους Δ.Ο.Υ, διευθυντές οργανισμών, διοικητές ασφαλιστικών ταμείων και πολλών άλλων που διαχειρίζονται συστήματα και εκατομμύρια ευρώ.
Αυτοί οι άνθρωποι διορίζονται από την εκάστοτε κυβέρνηση, σύμφωνα με κριτήρια τα οποία δεν είναι, παρά στο ελάχιστο, δεσμευτικά για την αξιοκρατική τους επιλογή.
Με αφορμή λοιπόν, την χθεσινή δήλωση του διοικητή του ΟΑΕΕ, Δημήτρη Τσακίρη, περί Βουλγαρίας – «Όσοι δεν μπορούν να πληρώσουν τις εισφορές να πάνε στην Βουλγαρία»- επανέρχεται ως προβληματισμός ποια είναι η ποιότητα αυτών των ατόμων που αναλαμβάνουν θέσεις κλειδιά, στη διοίκηση του Δημοσίου. Να σημειωθεί πως δεν ενδιαφέρει κανέναν αν ο συγκεκριμένος διοικητής είναι πραγματικά τόσο άνους ή παρασύρθηκε σε μία ανταλλαγή «λαϊκών αντεπιχειρημάτων», όπως συνηθίζουν πολλοί σε παρόμοιες συγκεντρώσεις. Το ζήτημα είναι ο κυνισμός που εκπέμπεται συχνά από στόματα που μοιάζουν να μην έχουν επαφή με την πραγματικότητα ή με τον τομέα που διοικούν.
Δυστυχώς για την διοίκηση του ελληνικού κράτους, η φυσιογνωμία τους, δημιουργεί έναν μέσο όρο με χαρακτηριστικά που δεν ανταποκρίνονται στο αντικείμενό της ευθύνης τους. Και δεν αφορά μόνο την διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Περίπου το ίδιο συνέβαινε σε όλη την διάρκεια της Μεταπολίτευσης, ως πάγια τακτική όλων των κυβερνήσεων. Σε τέτοιο σημείο, που είναι πια βέβαιο ότι ελάχιστοι κυβερνώντες έχουν την αγωνία να συμβάλλουν στην εξυγίανση των υπηρεσιών που παρέχει το Δημόσιο.
Υπάρχει ας πούμε αναπληρωτής διοικητής ενός από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της χώρας που ενθουσιάζεται με την δήθεν ανακάλυψη πυραμίδων στον βυθό της Κούβας (τρολ) και το δημοσιεύει στο Facebook! Ένας άλλος διοικητής μεγάλης ΔΕΚΟ αγνοεί πόσος είναι ο αριθμός των εργαζόμενων που διοικεί. Και σε άλλη περίπτωση, διοικητής τράπεζας είναι έτοιμος να συμπράξει σε πανηγύρι χορηγήσεων εκατομμυρίων, χωρίς εγγυήσεις...
Σε ό τι αφορά τώρα, τον διοικητή του ΟΑΕΕ, έχουμε να κάνουμε με την κλασική περίπτωση του ανθρώπου ο οποίος κατανοεί την ανάγκη του κρατισμού αλλά δυσκολεύεται να αποδεχθεί την αναγκαιότητα της ελεύθερης αγοράς. Δηλώνει υπέρμαχος της ανοιχτής οικονομίας αλλά από την άλλη, δεν μπορεί να την δει αποκομμένη από τις πατερναλιστικές διαθέσεις της πολιτείας. Εν τω μεταξύ, διοικεί ένα ταμείο, που ετοιμάζεται να αρπάξει το μισό εισόδημα οποιουδήποτε τολμήσει να δηλώσει τα πραγματικά του κέρδη. Με λίγα λόγια, δέχεται να αναλάβει την ηγεσία ενός χρεοκοπημένου ασφαλιστικού φορέα, που δεν εισπράττει εισφορές από τους μισούς ασφαλισμένους και ταυτόχρονα, δελεάζει τους υπόλοιπους να κρύψουν το εισόδημά τους για να αποφύγουν την ληστρική διάθεση του ελληνικού κράτους!
Πραγματικά, δεν γνωρίζω κανέναν λογικό και αξιοπρεπή άνθρωπο που θα συμμετείχε σε άλλη μία παρωδία του ασφαλιστικού, με προδιαγεγραμμένη αποτυχία. Γιατί το κάνει; Επειδή δεν διαθέτει τον απαιτούμενο αυτοσεβασμό, όπως και χιλιάδες άλλοι, μικροί και μεγάλοι διοικούντες του Δημοσίου. Και σαν να μην έφτανε αυτό, δεν αντιλαμβάνεται την πρόκληση του κυνισμού του για τους ασφαλισμένους του που καθημερινά, καταστρέφονται .
Η κομματοκρατία επιβιώνει μόνο με τον συγκεντρωτισμό. Και ο συγκεντρωτισμός δεν μπορεί να λειτουργήσει με αποκεντρωμένη διοίκηση, στελεχωμένη με υπεύθυνους «leaders». Δεν ανέχεται τα υποσυστήματα να αυτονομούνται από το «υπερσύστημα» της κεντρικής εξουσίας. Επομένως, στρατεύει παντού «ανδρείκελα», αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις στην οικονομία και γενικότερα στις ανάγκες της κοινωνίας.
Το κακό είναι ότι η κρίση και ο αμοραλισμός της κυβέρνησης έχουν δημιουργήσει ένα πρωτοφανές κλίμα αναλγησίας και αμετροέπειας σε πολλούς. Άλλο είναι η συζήτηση καφενείου και άλλο ο λόγος ενός αξιωματούχου που προσβάλει και εξοργίζει τους πιο δοκιμαζόμενους έλληνες πολίτες. Σύντροφοι, μην εξωθείτε τον κόσμο στα άκρα. Και κυρίως, μην θεωρείτε ότι θα παραμείνει πάντοτε σιωπηλός…
