Της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου
Την έκβαση κάθε υπόθεσης που παίρνει το δρόμο της δικαιοσύνης, κανείς δεν μπορεί να την προεξοφλήσει. Είναι βέβαιο όμως ότι η Novartis θα αφήσει πίσω της δύο θύματα: τη Δικαιοσύνη και τον Καραμανλισμό.
Για τη Δικαιοσύνη δεν θεωρούμε εαυτούς επαρκείς για να θεωρητικολογήσουμε, αρκούμαστε στο να καταγράψουμε την απόγνωση που νιώθει ο πολίτης βλέποντας αυτούς που μπορούν να καθορίσουν το μέλλον του, μέχρι και την ελευθερία του, να πρωταγωνιστούν σε αυτή την ιστορία και να ανταλλάσσουν προσβολές και αδιανόητες κατηγορίες. Ακόμα και η βεβαιότητα που εξέπεμπε κατά την απολογία του στη Βουλή ο κ.Παπαγγελόπουλος, ένας πρώην δικαστικός ο ίδιος, δηλαδή ένας άνθρωπος του συστήματος της Δικαιοσύνης ότι στο τέλος δεν πρόκειται να πάθει τίποτα, βαραίνει ακόμα περισσότερο την ατμόσφαιρα.
Θύμα θα είναι και ο Καραμανλισμός. Ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Καραμανλής συνδέθηκε με τα ιστορικά κεκτημένα της χώρας και μένει αμετακίνητος στο βάθρο του, η χρήση του ονόματός του όμως ως πολιτικού προσδιορισμού θα καταλήξει να εμπεδωθεί ως συνώνυμη του κενού ιδεολογίας, της ανυπαρξίας θέσεων και προγράμματος, του ωμού κυνισμού που συμμαχεί με τον ιστορικό αντίπαλο και πάνω απ' όλα της χρεοκοπίας.
Κάποιοι, κατάφεραν να συνδέσουν το όνομα “Καραμανλής” με τον ΣΥΡΙΖΑ. Το όνομα που είχε ταυτιστεί στη συνείδηση των Ελλήνων με τις καλύτερες στιγμές της ιστορίας της χώρας το έκαναν δεύτερο συνθετικό της λέξης που έγινε συνώνυμη της καταστροφής της. Το όνομα του Καραμανλή που θεμελίωσε την ισχυρή δημοκρατία βρέθηκε δίπλα σε αυτούς που επιχείρησαν να την καταλύσουν, σε αυτούς που αμφισβήτησαν το ευρωπαϊκό κεκτημένο.
Όπως επισημάναμε ήδη τίποτα δεν μπορεί να κουνήσει τον Κωνσταντίνο Καραμανλή από το βάθρο του, ούτε αυτοί που πολιτεύτηκαν με το χειρότερο τρόπο στο όνομά του και συνεχίζουν βέβαια να πολιτεύονται, όπως δείχνουν και τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας για την παραπομπή του κ.Παπαγγελόπουλου. Σε παλαιότερό μας άρθρο για το θέμα είχαμε εξαιρέσει τον π.Πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή από αυτούς και τον καλούσαμε μάλιστα να κάνει κάτι για να υπερασπιστεί το όνομά του. Εμμένουμε στη θέση μας αυτή. Ο κ.Κώστας Καραμανλής δεν έχει σχέση με όλο αυτό απλώς, κάποια στιγμή θα κριθεί γιατί δεν έκανε κάτι για να το αποτρέψει.
Υπάρχει και μια άλλη διάσταση στο νοσηρό αυτό φαινόμενο και αφορά τους φιλελεύθερους και κεντρώους μέσα στη Νέα Δημοκρατία. Αν εξαιρέσουμε τον κ.Κυριάκο Μητσοτάκη που αρνήθηκε να ψηφίσει τον κ.Προκόπη Παυλόπουλο κανείς άλλος δεν έχει σηκώσει ανάστημα για να επισημάνει και να καταγγείλει το νοσηρό φαινόμενο. Αντιθέτως εμμένουν στο να παριστάνουν ότι δεν υπάρχει, κάποιοι μάλιστα φτάνουν στο σημείο να κατηγορούν τους βουλευτές του ΚΙΝΑΛ για το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας της Τρίτης. Αρκετοί θα μας πουν ότι ο ρεαλισμός επιβάλλει την ανοχή. Πιθανώς. Μόνο που όταν τα κόμματα μένουν με τις πληγές τους ανοιχτές, παριστάνοντας ότι δεν υπάρχουν, πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να πάνε και πολύ μακριά.
