Πώς και πώς περίμενε ο ΣΥΡΙΖΑ την ετυμηγορία του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων για τη δίκη των στελεχών της Χρυσής Αυγής. Εβδομάδες πριν από την απόφαση είχε αρχίσει τον διαδικτυακό ακτιβισμό με την καμπάνια «Δεν είναι αθώοι», ο ίδιος ο πρόεδρός του πήγε έξω από το δικαστήριο και είχε καταφέρει να «σύρει» και τη Νέα Δημοκρατία σε αυτή την αντιθεσμική συμπεριφορά.
Ίσως και να μην περίμεναν την ετυμηγορία, ίσως να πίστευαν ότι το δικαστήριο δεν θα έκρινε ότι ο σκληρός πυρήνας της οργάνωσης είχε συστήσει συμμορία και είχαν ετοιμαστεί να βγουν πάλι μπροστά με αντισυστημική ρητορική. Δεν έχουμε κάποια πληροφόρηση επ’ αυτού αλλά πλέον, μέχρι κι εμείς που δεν έχουμε περάσει ούτε ένα λεπτό της ζωής μας από την αριστερά, έχουμε μάθει ότι σχεδιάζουν στρατηγικές που λειτουργούν καλά μόνο σε χαοτικό κλίμα, κατά το κλασικό «Μεγάλη ταραχή, υπέροχη κατάσταση».
Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ είδε την έκδοση της απόφασης για την δίκη της Χρυσής Αυγής ως ευκαιρία να εκφράσει ξανά τα μεγάλα κοινά, συμπεριλαμβανομένου και του προοδευτικού κέντρου με αφορμή ένα θέμα που ενώνει τον χώρο από την αριστερά μέχρι και την κεντροδεξιά κι αυτό να το καταφέρει επιστρατεύοντας τα γνωστά του «ευκολάκια»: συνθήματα και σόου.
Αλλά όταν έφτασε η μεγάλη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ περίμενε διακαώς, η ετυμηγορία του δικαστηρίου δεν άφησε περιθώρια για συστημική κριτική στην αστική δημοκρατία και οι πολιτικοί του αντίπαλοι βρέθηκαν κι αυτοί ανάμεσα στα συγκεντρωμένα πλήθη του κόσμου έξω από το δικαστήριο ώστε να μην του αφήσουν όλο το πεδίο ελεύθερο. Αν τα πράγματα σταματούσαν εδώ δεν θα υπήρχε πρόβλημα μόνο που ιστορικά στελέχη του κόμματός του κ. Τσίπρα εμφανίστηκαν να τον κατηγορήσουν για το αποτρόπαιο: ότι οι πράξεις της κυβέρνησής του θα λειτουργήσουν υπέρ των καταδικασμένων στελεχών της Χρυσής Αυγής κατά τον καταλογισμό της ποινής.
Η ζημιά που κατάφερε ο κ. Κοντονής στον κ. Τσίπρα είναι πολύ μεγάλη και τις συνέπειές της θα τις δούμε να ξεδιπλώνονται τις επόμενες εβδομάδες. Το χθεσινό πρωτοσέλιδο της ΑΥΓΗΣ δηλώνει τον πανικό και την απόγνωση που έχει καταλάβει την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ η οποία κάθε φορά που στριμώχνεται επιδεικνύει τα ίδια ακριβώς αντανακλαστικά: σπεύδει να δημιουργήσει κλίμα διχασμού για να αποδράσει. Μόνο που αυτή τη φορά η στρατηγική του διχασμού εκτός από πολυφορεμένη είναι και εκτός κλίματος.
Θα δούμε πώς θα εξελιχθεί η ιστορία αυτή. Να θυμίσουμε απλώς ότι μέχρι σήμερα ο κ. Τσίπρας δεν έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα ικανός στο να απαντά σε στρατηγικά διλήμματα. Το διάστημα που ήταν πρωθυπουργός απάντησε σε όλα, ανεξαιρέτως, λάθος. Τα έχει αναλύσει και αποδείξει όλα αυτά πολύ ωραία ο Ευτύχης Βαρδουλάκης στο βιβλίο του «Διλήμματα μιας πενταετίας» (ΠΕΔΙΟ).
Εμείς βέβαια πιστεύουμε ότι η λύση είναι μπροστά του. Θα δούμε αν θα αδράξει την ευκαιρία γιατί ο κ. Τσίπρας, στην παρούσα συγκυρία τουλάχιστον, δεν παλεύει για την καρέκλα του προέδρου αλλά για την πολιτική του ύπαρξη και υστεροφημία.
