Της Αλίκης Χατζή
Στα χρόνια διακυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου, η «πρώτη φορά Αριστερά» έφερε στην επιφάνεια την συντριπτική της ανυπαρξία και κυρίως αποκάλυψε τον στυγνό κυνισμό της λαμβάνοντας μέτρα που καμιά άλλη κυβέρνηση δεν θα τολμούσε να εφαρμόσει.
Γίναμε μάρτυρες της θηριώδους της δίψας για εξουσία και του ακραίου πολιτικού αμοραλισμού της μέσα από την πιο απίθανη συμμαχία με την «ψεκασμένη» ακροδεξιά. Μέσα σε τρία χρόνια συνέβησαν τόσα πολλά και σε τόσο μικρό διάστημα, που η ελληνική κοινωνία δεν μπόρεσε ούτε να τα κατανοήσει στην διάστασή τους (παρά μόνο τα μέτρα που αφορούσαν άμεσα την τσέπη της και αυτά δεν είναι λίγα…) ούτε πολύ περισσότερο να τα αφομοιώσει, να τα αξιολογήσει, να τα κρίνει.
Το αποκορύφωμα της κρίσης είναι η ακρισία. Τα χρόνια διακυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου, καταναλώθηκε τόσος παραλογισμός, παρήχθησαν τόσοι ωκεανοί ψεμάτων ώστε όλοι να στέκουν αμήχανα, χάσκοντες απέναντι στο θέαμα μιας κυβέρνησης που τα υποσχέθηκε όλα και τα αρνήθηκε όλα! Οι πολιτικοί θεατρίνοι του ΣΥΡΙΖΑ πέτυχαν το τρισχειρότερο και με μια θεατρική διάθεση συντριβής τα διέλυσαν όλα με αξιοζήλευτους ρυθμούς, φτωχοποίησαν τη μεσαία τάξη κι έστειλαν τους φτωχούς στα συσσίτια (δίχως κοινωνικές και άλλες αναταραχές, δίχως «αυτοκτονίες», «λιμοκτονίες», καμένα κτήρια και άλλα δραματικά δρώμενα).
Απέναντι σ' αυτή την αλήθεια, η κυβέρνηση με την λαϊκίστικη ηθικολογία της, προέβαλε και προβάλει την φτώχεια και την ένδεια των στελεχών της ως ένα από τα πολλά ιδεολογικά πυροτεχνήματα της, όπου υποτίθεται ότι η πράξη επιβεβαιώνει την θεωρία.
Με την δημοσίευση των πόθεν έσχες των Υπουργών και των ανώτερων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ έγινε και αυτός ο μύθος ανέκδοτο διότι, όπως βλέπουμε, όλα τα χαρτοφυλάκια των αγωνιστών συντρόφων είναι υπερφορτωμένα και σε ασφαλείς τοποθετήσεις. Με δυο λόγια, έχουν χοντρά λεφτά, πολλά λεφτά και περισσότερη υποκρισία και θράσος από όλους στο να μας πείθουν περί του αντιθέτου.
Αυτή η επιμονή τού να μετατρέπουν δίχως ίχνος ντροπής ή δισταγμού το άσπρο σε μαύρο, είναι πρωτοφανής στην πολιτική μας ιστορία. Έτσι και φέτος είδαμε ότι τα πορτοφόλια του ΣΥΡΙΖΑ είναι παραφουσκωμένα, κι αν προσθέσει κανείς και την προφανή λύσσα για εξουσία όπως αυτή εκδηλώνεται σε όλες τις πολιτικές της επιλογές (να συντηρήσει τον ακραίο κομματισμό, να ισοπεδώσει κάθε αξιοκρατική διαδικασία, να συνάψει τις πιο ανίερες συμμαχίες με δεξιούς, ακροδεξιούς, κυρίως όμως και με επιχειρηματίες που η ίδια βοήθησε να εισχωρήσουν στα ΜΜΕ), αντιλαμβάνεται εύκολα τον θλιβερό τραγέλαφο του δακρύβρεχτου αφηγήματος του ΣΥΡΙΖΑ.
Ολοκληρώνοντας, τονίζω τις περιπτώσεις κορυφαίων στελεχών του κυβερνητικού κόμματος με τις υψηλές καταθέσεις από… δωρεές (;) Μας καθιστούν υπερήφανους για την… γενναιοδωρία των συμπολιτών μας!
