Σε ένα πολύ επικίνδυνο παιχνίδι του ΣΥΡΙΖΑ για τη Δημοκρατία μπαίνουν τα υπόλοιπα κόμματα, συμμετέχοντας στο κακοστημένο θεατρικό έργο περί αναθεώρησης του Συντάγματος. Κακοστημένο, γιατί η βασική προϋπόθεση για την αναθεώρηση είναι η συναίνεση για μια Δημοκρατία. Δύο έννοιες άγνωστες στον ΣΥΡΙΖΑ. Και το έχει αποδείξει.
Κατά αρχήν, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ανήκει στο λεγόμενο δημοκρατικό τόξο. Δεν πιστεύει στην αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία και δεν το κρύβει σε κάθε ευκαιρία.
Η εμμονή του στον διαχωρισμό της κοινωνίας σε «αδύναμα λαϊκά στρώματα» και σε όλους τους άλλους είναι ένα βασικό δείγμα αντιδημοκρατίας. Επειδή ο ίδιος διατυμπανίζει ότι ως κυβέρνηση δεν είναι υπηρέτης όλου του λαού. Αλλά, μόνο αυτών των στρωμάτων. Τα οποία αδυνατεί να μας δείξει κι όλας. Δεδομένου, ότι ένα μεγάλο μέρος του λαού εμπίπτει σ αυτή την κατηγορία όχι από ταξική προέλευση, αλλά αποκλειστικά εξ αιτίας της οικονομικής πολιτικής που ασκούν οι κυβερνήσεις τα τελευταία 8 χρόνια, με πιο λαοκτόνα αυτήν του ΣΥΡΙΖΑ!
Ο σφαγέας αυτής της μεσαίας και μικρομεσαίας τάξης ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, δεν αρκείται στον αυθαίρετο διαχωρισμό μιας ολόκληρης τάξης σε υποτάξεις. Δεν σταματάει κάθε μέρα να σπέρνει μίσος ανάμεσα στους πολίτες, διαχωρίζοντάς τους σε «δικούς μας» και στους «άλλους». Βάζοντας στους «άλλους» όλους όσους διαφωνούν μαζί του, με τη ρετσινιά ότι είναι ακροδεξιοί και αντιδραστικοί. Με μια νοοτροπία που παραπέμπει στις χειρότερες μέρες της μειοψηφικής κομμουνιστικής επιβολής σε όλη την ανατολική Ευρώπη και στην πολιτική της ολίγιστης ηγεσίας του ελληνικού κομμουνιστικού κόμματος μετά τον πόλεμο και πριν τον εμφύλιο.
Η πολιτική του αυτή της ρήξης και της σύγκρουσης μέσα στο λαό, αλλά και στα άλλα κόμματα του κοινοβουλίου δεν είναι σημερινή υπόθεση. Ποτέ στην ιστορία του εδώ και 15 χρόνια δεν δέχτηκε τη συναίνεση με τα άλλα κόμματα σε τίποτε και πουθενά. Η μόιμη στάση του ήταν πάντα ένα «όχι».
Αλλά, και τα χρόνια που βρίσκεται στην εξουσία τηρεί την ίδια στάση ακριβώς. Στοχοποιεί με λάσπες και με φρασεολογία και επιχειρηματολογία πεζοδρομίου τα άλλα κόμματα σε κάθε ευκαιρία, όπου όλοι οι άλλοι είναι ακροδεξιοί εκτός από τον ΣΥΡΙΖΑ. Αρνούμενος να συμβιβαστεί σε οποιοδήποτε θέμα μέσα και έξω από τη Βουλή με κάθε άλλο κόμμα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ συμφωνεί και συναινεί μόνο με όποιον συμφωνεί μαζί του. Αυτή είναι η νοοτροπία του γιατί αυτή είναι η πολιτική του φύση. Η ύπαρξή του εξαρτάται από τη ρήξη και τη σύγκρουση με τις άλλες δυνάμεις και κυρίως με ό,τι σημαίνει νομιμότητα σε μια αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία. Επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ είναι γέννημα- θρέμμα μιας διαρκούς ανήλικης ανυπακοής. Όπως είναι κάθε ανήλικο απέναντι στην πατρική και οικογενειακή εξουσία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει σήμερα τη συναίνεση των άλλων κομμάτων για την αναθεώρηση του Συντάγματος που σημαίνει στη γλώσσα του ότι ζητάει την έγκρισή τους, την υποταγή τους στις θέσεις του. Τρανό παράδειγμα η χτεσινοβραδυνή περιφορά της πρότασης για παράταση των εργασιών της αρμόδιας επιτροπής μέχρι τον Φεβρουάριο που ζήτησε σύσσωμη η αντιπολίτευση και απέκλεισε με εξουσιαστικό μάλιστα ύφος ο άλλοτε μειλίχιος πρόεδρος της Επιτροπής Αναθεώρησης και πρώην υπουργός κ Παρασκευόπουλος.
Η επιλογή του οποίου ως προέδρου της Επιτροπής είναι μια ακόμα απόδειξη της αυταρχικής αντιδημοκρατικότητας του ΣΥΡΙΖΑ. Δεδομένου ότι είθισται πρόεδρος αυτής της επιτροπής να είναι ένα πρόσωπο κοινής αποδοχής, υπεράνω κυβερνητικών και κομματικών προκαταλήψεων. Καμιά σχέση με τον κ Παρασκευόπουλο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει το Σύνταγμα σαν όργανο των δικών του πολιτικών και όχι όργανο άμυνας των πολιτών απέναντι στον αυταρχισμό της εξουσίας, όπως είναι τα Συντάγματα.
Θέλει την αλλαγή του εκλογικού νόμου, που δεν την εφάρμοζε όταν κινδύνευε από τη ΝΔ και τη θυμήθηκε τώρα, για να έχει την ευκαιρία να συμμετέχει στις επόμενες κυβερνήσεις με τον κατακερματισμό δυνάμεων που φέρνει η απλή αναλογική, και όχι για υπηρετηθεί το διαχρονικό συμφέρον της χώρας.
Θέλει τη θεσμοθέτηση των δημοψηφισμάτων από μειοψηφίες πολιτών όχι γιατί αυτό υπηρετεί τους πολίτες, αλλά γιατί ελπίζει να κινητοποιεί τους πολίτες μέσα από ένα άλλο «όργανο», το δημοψήφισμα, όταν δεν θα είναι στην εξουσία. Απόδειξη ότι αδιαφορεί για τη γνώμη των πολιτών δεν είναι μόνο το δημοψήφισμα του 2015, αλλά και η άρνησή του να φέρει σε δημοψήφισμα τη συμφωνία των Πρεσπών.
Θέλει την προστασία των βασικών αγαθών, που είναι το νερό και το ρεύμα, την ίδια ώρα που έχει υπογράψει με τους δανειστές την παραχώρησή τους και μάλιστα με εξευτελιστικούς όρους!
Θέλει την κατοχύρωση των εργασιακών δικαιωμάτων και των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζόμενων και των διαπραγματεύσεων την ώρα που ο ίδιος σαν κυβέρνηση έχει υπογράψει την υπεροχή των κλαδικών εργοστασιακών συμβάσεων επί των συλλογικών συμβάσεων και έχει υπογράψει την επιβολή του υπουργού στον καθορισμό της κατώτατης αμοιβής!
Θέλει τον περιορισμό της ασυλίας των βουλευτών, ενώ προχτές απέρριψε την άρση ασυλίας του Π Καμμένου για αδίκημα που δεν εμπίπτει στην άσκηση των βουλευτικών του καθηκόντων!
Θέλει την αποδέσμευση των εκλογών από την εκλογή του προέδρου της Δημοκρατίας, αλλά η πρότασή του καταλήγει πάλι στις κάλπες. Με το μυαλό στην επερχόμενη εκλογή προέδρου του 2020 και στην ενδεχόμενη ανάγκη του ΣΥΡΙΖΑ να επαναλάβει τη στάση του το 2014, ώστε να ξανάρθει στην εξουσία δια της πλαγίας, ιδίως αν ισχύει η απλή αναλογιή.
Οι πολίτες και τα κόμματα πρέπει να το χωνέψουν. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ενδιαφέρεται για τη χώρα, παρά μόνο για τις ιδεοληψίες του και για τη διατήρηση ή την άλωση της εξουσίας αν τη χάσει. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ενδιαφέρεται για τη Δημοκρατία και τη συναίνεση γιατί αν ενδιαφερόταν θα διαβουλευόταν με τα κόμματα της αντιπολίτευσης και για το Σύνταγμα και για όλα τα θέματα της καθημερινότητας, που απασχολούν τη Βουλή.
Αντ αυτού, αποφασίζει πάντα μόνος του, βρίζοντας χυδαία όποιον διαφωνεί μαζί του, και μάλιστα παραβιάζοντας βασικούς κανόνες διακυβέρνησης μιάς χώρας. Δεν ενημερώνει ούτε την αξιωματική αντιπολίτευση για τις διαβουλεύσεις και τις συμφωνίες που κάνει σε μείζονα εθνικά θέματα, όπως το Μακεδονικό, το Κυπριακό, τα θέματα με την Αλβανία και τα θέματα με την εκκλησία.
Για ποια συναίνεση μιλάει ο ΣΥΡΙΖΑ στη συνταγματική αναθεώρηση; Από τις χτεσινές ομιλίες στη Βουλή και από τις μεθοδεύσεις του μέσω εξωδικαστικών και δικαστικών οδών φάνηκε περίτρανα ότι στόχος του είναι η εξαφάνιση του ΠΑΣΟΚ από το πολιτικό στερέωμα, με κάθε τρόπο και το σκύλεμα των οπαδών του και του χώρου.
Ταυτόχρονα, ο … συναινετικός κ Τσίπρας αναλώθηκε για μια ακόμα φορά σε μια παραληρηματική στοχοποίηση της ΝΔ ως ακροδεξιάς παράταξης. Έχοντας δίπλα του τον ακροδεξιό κ Καμμένο!
Αν θέλουν τα κόμματα να υπηρετήσουν τη χώρα και να μην συμβάλουν στην καταστροφή της, που κάνει κάθε μέρα ο ΣΥΡΙΖΑ, καλά θα κάνουν να σαμποτάρουν και να μην πάρουν μέρος στο καραγκιοζιλίκι αυτό της κυβέρνησης. Με το Σύνταγμα δεν παίζουμε. Ούτε βάζουμε το λύκο να φυλάει τα πρόβατα.
Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης
